Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ырхан сăмах пирĕн базăра пур.
ырхан (тĕпĕ: ырхан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ну, мӗнле эсӗ, атте? — ыйтрӗ Константин тӳсӗмсӗррӗн, Бахолдина ырхан та ывӑннӑ сӑнлӑ питӗнчен пӑхса.

— Ну как ты, батя? — нетерпеливо спрашивал он, вглядываясь в худое, изможденное лицо Бахолдина.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ҫухине юр пек шурӑ шӑтӑкларан тунӑ вӑрӑм мар хӑмӑр платье тӑхӑннӑ — ҫак ҫуха ӑна шкул ачи пек кӑтартнӑ, кӑшт уҫнӑ хӗрлӗ ҫӑварӗ, ачанни пек ырхан мӑйӗ, тата пысӑк кӑвак куҫӗсем вӑл айванла тӗлӗннине палӑртнӑ, питне таса сӑн кӗртнӗ.

На ней было недлинное темно-коричневое платье с белоснежным кружевным воротничком — этот воротничок делал ее похожей на школьницу, а чуть полуоткрытый, влажно алевший рот, по-детски худенькая шея и широко распахнутые серые глаза придавали ее лицу выражение наивного удивления и чистоты.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл куҫне уҫсан, унӑн ырхан, вӑйсӑррӑн тӑсса хунӑ аллисене чуп туса, ашшӗ тархасласа ыйтнӑ:

Когда она открыла глаза, отец, целуя ее худые, беспомощно опущеные вдоль тела руки, моляще запросил:

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӑварӗнчен, ырхан мӑйӗпе сарафанӗн чечеклӗ ситсине хӗретсе, юн юхнӑ.

Изо рта ее, окрашивая худенькую шею и цветной ситец сарафана, потекла алая струйка крови.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ ун кайӑкӑнни пек пичӗ питӗ ырхан та шӗвӗр, ҫӳхе пирус хучӗ карса хунӑ пек пулнӑ; сенкер куҫӗсем путса кӗнӗ, тӗссӗрленнӗ пек туйӑннӑ.

Теперь птичье лицо ее было таким обнаженно-худым и острым, словно было обтянуто тонкой папиросной бумагой; голубые глаза ввалились и, казалось, выцвели.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шыҫмак куҫлӑ, ҫӳлӗ те ырхан хӗрарӑм хресчен патнелле ыткӑннӑ, анчах хресчен ӑна аллипе картланӑ.

Высокая худая женщина с опухшими глазами бросилась было к нему, но он остановил ее движением руки.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл картуссӑр, сӑрӑ салтак шинелӗпе тата атӑпа пулнӑ, йӗтӗн пек сарӑ ҫӳҫӗсем ҫамки ҫине ункӑланса аннӑ, вӑл тутисене хытӑ ҫыртса лартнӑ, ырхан питӗнчен пӑхсан, ку хӑйне итлеттерме пултаракан хӑюллӑ ҫын пулни палӑрнӑ.

Он стоял без фуражки, в серой солдатской шинели и сапогах, светлые льняные волосы кольцами падали ему на лоб, худощавое лицо с твердо сжатыми губами было полно властной решимости.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ ӑна ырхан вӗри аллисемпе ыталаса, чӗтре-чӗтре, тӑнран кайнӑ пек чуп тунӑ…

Мать схватила его сухими горячими руками и, трясясь, целовала как в беспамятстве…

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун хыҫҫӑн темиҫе утӑмра пуҫне усса пиччӗшӗ Никитӑ Ворожнев пырать, ырхан та тӑсланкӑ Сыроваткин кладовщик, шӑнӑрлӑ мӑйне тӑсса, тӗлсӗр хыпаланса вӗттӗн-вӗттӗн ярса пусать, шатра питлӗ, тӗксӗм Шалымов бухгалтер кичеммӗн, никам ҫине пӑхмасӑр утать; Ефим Тырцев бригадир, палӑрмасӑр пыма тӑрӑшнӑ пек, пӗкӗрӗлнӗ те ҫӑварне чышкипе хупласа хуллен ӳсӗре-ӳсӗре илет.

За ним на некотором расстоянии понуро брел брательник, Никита Ворожнев, суетливо семенил, вытягивая жилистую шею, тощий и высокий кладовщик Сыроваткин, угрюмо, ни на кого не глядя, шествовал рябой и сумрачный бухгалтер Шалымов, словно стараясь быть незаметным, горбился и негромко покашливал в кулак бригадир Ефим Тырцев.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑй района ертсе пынӑ ҫулсенче Пробатов Пашӑна, халӑхӑн шавлӑ пуххисене хутшӑнма юратман, пурне те ҫул паракан именчӗк те ырхан хӗре пӗлмен те темелле.

В те годы, когда он верховодил в районе, он почти не знал Пашу, робкую и худенькую девушку, всегда сторонившуюся шумных сборищ и уступавшую всем дорогу.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хуҫалӑхри типтерлӗхе юратакан Лагутин чарӑнса тӑчӗ те вӑкӑр авса антарнӑ ырхан ӗне ҫине пӑлханчӑклӑн сӑнаса пӑхрӗ, ҫак самантра ирӗксӗррӗн шухӑшларӗ:

Хозяйственный Лагутин остановился, беспокойно глядел на тщедушную коровенку, пригнутую быком до земли, невольно думал в этот миг:

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сарӑ хӑмӑр ҫӑмлӑ ырхан качака, пиҫенпе кӳкен ашкӑрса ӳсекен тип ҫырмаран вӑркӑнса тухса, ҫинҫе те хӑйра чулӗ пек яка урисене улӑштарса пусса, пӗр авӑк йывӑҫ касакансем ҫине пӑхса тӑнӑ, ун ҫумӗнче ҫамрӑк путекӗ выляса ачашланнӑ.

Желто-бурая худая коза выскочила из поросшего татарником и тернами буерака, несколько секунд смотрела с пригорка на порубщиков, напряженно перебирала тоненькими, точеными ногами, возле нее жался потомок.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн кӑтрашка ҫемҫе сухаллӑ ырхан пичӗ тӑрӑх айӑплӑ кулӑ шӑвӑнса иртрӗ; куҫӗсемпе каҫару ыйтса, именчӗклӗн каларӗ:

По исхудавшему лицу его, густо обросшему курчавой мягкой бородой, скользнула виноватая улыбка, сказал, выпрашивая глазами прощение:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Артамашовран юхӑннӑ, парӑмлӑ хуҫалӑх юлнӑ, вӑрлӑх ҫитмен, лаша-вӑкӑрсем ырхан пулнӑ.

В наследство от Артамашова досталось разваленное хозяйство, с долгами, с недостачей семян, с истощенным тяглом.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Илес, тырпул тухӑҫлӑхне — начар, ҫавна пула ӗҫкунӗ те ырхан.

Взять, урожай — он плохой, из-за этого бедны и на рабочие дни.

XIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑйне вӑл кун пек тӗксӗм те ырхан пулнине нихҫан та курман-ха.

Таким мрачным и изнуренным он себя еще не видел.

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей куҫкӗски умне ларса, хӑйӗн ырхан та сухалпа мӑкланнӑ пичӗ ҫине тӗлӗнсе пӑхрӗ.

Сергей сидел перед зеркалом и с удивлением смотрел на свое худое и густо заросшее бородой лицо.

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шухӑша кайса, вӑл ялхуҫалӑх пайӗн аслӑ агрономӗ Андрей Саввич Полищук пырса кӗнине сисмен те, ырхан та ҫӳллӗ ҫын вӑл, кӑвакарма пуҫланӑ мӑйӑхне кӑшт кӑна каснӑ.

Он задумался и не слышал, как вошел старший агроном отдела сельского хозяйства Андрей Саввич Полищук, худой высокий мужчина с седеющими, низко подрезанными усами.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Чубатый лашине хутаҫ ҫакса панӑ та ӑна чӗтрекен аллисемпе пысӑк шӑмӑллӑ ырхан айӑкӗсенчен ҫупӑрласа ачашлать, ҫав вӑхӑтрах ун куҫӗнчен этем ҫине пӑхнӑ пек ытараймасӑр тӗмсӗлсе пӑхать.

Чубатый навесил торбу коню, ходил, оглаживая дрожащими руками его запавшие мослаковатые бока, как человеку, засматривал ему в глаза.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тепӗр участок патне пыратпӑр — тулла ҫумкурӑк пусса илнӗ, сайра, пучахӗ те ырхан, тӑлӑх пек ларать, апӑрша…

Подъезжаем к соседнему участку — пшеница утонула в сорняках, колос жидкий, и стоит она, как сирота…

XVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней