Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шутламан (тĕпĕ: шутла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл хӑйне кӳреннӗ тесе шутламан, нимрен ытларах хӑех айӑплӑ тесе шутланӑ.

Она не чувствовала себя оскорбленною: она скорее чувствовала себя виноватою.

XVIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Ҫапла… эсир ялан пӗр вырӑнта хӑвӑра хӑвӑр иртӗхтернӗ пирки, ирӗклӗхе, йӗркелӗхе питӗ юранӑ пирки, ыттисем ҫинчен нимӗн те шутламан пирки пурӑнатӑр пуль, тесе шутлатӑп эпӗ.

— Да… я полагаю, что вы постоянно остаетесь на одном месте потому, что вы себя избаловали, потому, что вы очень любите комфорт, удобства, а ко всему остальному очень равнодушны.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӑй упӑшкине, Одинцова, вӑл аран чӑтса пурӑннӑ (вӑл ӑна мулӗшӗн кӑна качча тухнӑ, тата ӑна ырӑ ҫын тесе шутламан пулсан, унӑн арӑмӗ пулма килӗшмен те пулӗччӗ-и, тен), вара пур арҫынсенчен те вӑрттӑн йӗрӗнекен пулнӑ, вӗсене вӑл тирпейсӗр те йывӑр, лӳппер, йӑлӑхтаракан вӑйсӑр чӗрчунсем тесе шутлама пуҫланӑ.

Покойного Одинцова она едва выносила (она вышла за него по расчету, хотя она, вероятно, не согласилась бы сделаться его женой, если б она не считала его за доброго человека) и получила тайное отвращение ко всем мужчинам, которых представляла себе не иначе как неопрятными, тяжелыми и вялыми, бессильно докучливыми существами.

XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вӑл арӑмӗпе Феничкӑна танлаштарма та шутламан, анчах хӑйне шыранӑшӑн ӑна хӗрхенсе илчӗ, Феничкӑн сасси унӑн кӑвакарнӑ ҫӳҫӗсене, унӑн ватӑлӑхне, хальхи пурӑнӑҫне аса илтерчӗ…

Он не допускал даже возможности сравнения между женой и Фенечкой, но он пожалел о том, что она вздумала его отыскивать, ее голос разом напомнил ему: его седые волосы, его старость, его настоящее…

XI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Авланасси ҫинчен шутламан та вӑл.

О женитьбе он, разумеется, и не думал.

VII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Эмел ӗҫсе анкӑ-минкеленнӗ пек, пӗр вырӑнтан тепӗр вырӑна куҫса ҫӳренӗ, тухкаласа та ҫӳренӗ, чаплӑ ҫыннӑн пур йӑлисене те усранӑ, икӗ-виҫӗ ҫӗнӗ ҫӗнтерӳпе мухтанма та пултарнӑ, анчах ӗнтӗ хӑйӗнчен те, ыттисенчен те нимӗнле ҫӗнӗ япала та кӗтмен, нимӗн тума та шутламан.

Как отравленный, бродил он с места на место; он еще выезжал, он сохранил все привычки светского человека; он мог похвастаться двумя-тремя новыми победами; но он уже не ждал ничего особенного ни от себя, ни от других и ничего не предпринимал.

VII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Портрета вӑл темиҫе ҫул ӳкернӗ; ҫапах та туса пӗтернӗ тесе шутламан.

Над которым великий мастер трудился несколько лет и всё еще почитал его неоконченным.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Хӑйне хӑтарни ҫинчен шутламан та вӑл.

А что это ты освободил его от ястреба, он даже и не подумал.

Пӗр ача ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Пӗри те кун ҫинчен шутламан.

Никто из нас об этом не подумал.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Пилӗк ача хальхи пек ҫапла хыттӑн «Урра»! кӑшкӑрӗҫ тесе эпӗ нихҫан та шутламан.

Никогда я не думал, чтобы пятеро мальчишек могли так громко кричать «ура»!

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Арбузов Миша та алӑ пусрӗ, эпӗ кайма шутламан та, кӑштах иккӗленсе тӑнипе ҫеҫ, терӗ вара вӑл.

Расписался и Миша Арбузов, заявив, что он вовсе и не собирался уходить, а только немножко посомневался.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Унӑн чун киленӗвӗ (ҫӗлесси) ҫапла хитре пуҫарӑва ҫаврӑнасса хӑй те шутламан пулмалла.

Помоги переводом

Тӗллев — чи лайӑххи пуласси // Ирина КУЗЬМИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 7-8 стр.

Чупса пынӑ чух эпӗ ним ҫинчен те шутламан.

И ни о чем я не думал, когда бежал.

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл ҫӑмӑл ҫул шырама шутламан та!

Легких дорог он не собирался искать!

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Донецк вокзалӗн перронӗ ҫине пӗрремӗш хут ура ярса пуснӑ чух Сережка Петров ун тӑрӑх хӑҫан та пулин ҫапла вӑйсӑррӑн та халсӑррӑн иртме тӳр килӗ тесе шутламан, шутлама та пултарайман.

Не думал, не гадал Сережка Петров, впервые ступая на перрон донецкого вокзала, что придется вот так идти по нему — слабым и беспомощным.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Унӑн тӗтре хупласа илнӗ хура куҫӗсенче куҫҫуль тумламӗсем йӑлтӑртатмаҫҫӗ, анчах вӗсем сирсе сирӗлми чун асапӗпе, сӑмахсӑр йӑлӑнупа тулнӑ та, Дуняшка, самантлӑха чарӑнса, хӑй те сисмесӗр, ним шутламан ҫӗртен каларӗ:

В затуманенных черных глазах ее не блестели слезы, но столько в них было страдания и немой мольбы, что Дуняшка, остановившись на секунду, невольно и неожиданно для себя сказала:

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич Дуняшка сӑмахӗсене аса илчӗ те, ним шутламан ҫӗртен куҫ умне Аникушкӑн йӑлкӑшса кулакан, кастарнӑ арҫыннӑнни майлӑ кӳсе сӑн-пичӗ уҫҫӑн тухса тӑчӗ.

Пантелей Прокофьевич вспомнил Дуняшкины слова и, с неожиданной яркостью восстановив в памяти улыбающееся, безусое, скопцеватое лицо Аникушки.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксиньйӑна пӑрахнӑ хыҫҫӑн Григорий нихҫан та арӑмӗпе уйрӑласси ҫинчен чӑнласах шухӑшламан: нихҫан та, Аксиньйӑпа ҫӗнӗрен ҫыхланса кайсан та, хӑйӗн ачисемшӗн Аксинья тӑван амӑшӗ вырӑнне пулма пултарасси ҫинчен шутламан.

После разрыва с Аксиньей Григорий никогда не думал всерьез о том, чтобы разойтись с женой; никогда, даже вновь сойдясь с Аксиньей, он не думал, чтобы она когда-нибудь заменила мать его детям.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кун ҫинчен пӗртте шутламан вӑл, чӗринче ун урӑх хуйхӑ пулнӑ…

О замужестве она не думала, иная у нее на сердце была забота…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Колхоз тӑрӑх ҫавӑнтах: «Аникей каллех чӗрепе аптранӑ» текен сӑмах сарӑлнӑ, вара райкомран е обкомран пынӑ кирек мӗнле ҫын та нимӗнле ӗҫ тума та пултарайман: вӑл председателе чӑрмантарма шутламан, хуҫалӑхпа унсӑр паллашни усӑллах пулман, ҫавӑнпа правленире темиҫе сехет ларнӑ хыҫҫӑн вӑл каялла тухса кайнӑ.

По колхозу тут же распространилась поговорка: «У Аникея опять прихватило сердце», и любой человек, пришедший в райком или обком, не мог ничего сделать ему: он не хотел мешать председателю, знакомство с хозяйством без него было бесполезным, поэтому, просидев несколько часов в правлении, он обычно уезжал обратно.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней