Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫиес (тĕпĕ: ҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Екатерина, ҫиес килнине пусарса, упӑшки ҫинчен шухӑшланӑ.

Екатерина, подавляя голод, думала о муже.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Ывӑннипе ҫиес те, туртас та, шухӑшлас та, сӑмахлас та килмест.

От усталости не хотелось ни есть, ни курить, ни думать, ни разговаривать.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Яшка ҫиес килмест ман, ҫиех эс, Федерсон, — терӗ вӑл юлташне.

Я не хочу борщу… ешь ты, Федерсон, — сказал он товарищу.

6 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Вӑл ашшӗне курма, киле таврӑнма ӗмӗтленетчӗ, Нюрӑпа хура ҫырла татма каясшӑнччӗ, ҫӗрулми кукли ҫиес тенӗччӗ, халӗ ак… пӗтӗмпех пӗтрӗ!

А она-то думала, папу увидит, домой еще поедет, с Нюрой сходит за черникой, картофельный пирог будет есть, и вот… всему конец!

Чижикпа Машка // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Анчах Чижикӑн ҫиес килмерӗ, унӑн аллисене сивӗ шыв ӑшне чиксе выртас килчӗ.

Но Чижик не могла есть; ей хотелось только лечь и опустить руки в холодную воду.

Алӑ ҫинчи пирвайхи хӑмпӑсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ҫиес те килет.

И есть хочу.

Ҫулла Ленӑпа Чижик // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Итле-ха, кум, — терӗ вӑл кӑмака ҫумӗнче тӑракан хуҫана, — кӑшт хӑйпӑтса пар-ха манна… ҫиес килет.

— Слышь, кум, — обратился он к хозяину, стоявшему у печки, — урежь-ка мне хлебца… жрать охота.

Улттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Иккӗшин те ҫиес килет.

Хотелось есть.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

— Анчах ҫиес шухӑш ман пуҫа хырӑм выҫсан ҫеҫ килет-ҫке.

— Но ведь я пожелаю есть тогда, когда явится физическая потребность в еде.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Апат хӑй тӗллӗн ҫӑвара кӗмест, малтан сирӗн ҫиес шухӑш тытмалла.

Вначале вы должны пожелать есть.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Унӑн мӗн те пулин, кукуруза пеккискер, пӑртак ҫиес килет тата пырне шывпа йӗпетсе илес килет.

Ей, видно, хочется немножко пожевать чего-нибудь вроде кукурузы и промочить горло водицей.

LХIХ сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӗсене курсан, вӑл пит савӑнса ӳкет, хӑй шухӑшлать: «Ӗнтӗ эпӗ кунпа пайтахчен тутӑ пулӑп, анчах пурне те пӗрре ҫисех пӗтерес мар-ха, пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗн ҫиес, нимӗн те сая ан кайтӑр: малтан хытӑраххине ҫиес, кайран ҫемҫине, тутлӑраххине ҫийӗп», — тет.

Волк обрадовался и подумал: «Теперь я буду долго сыт; только я не стану есть всего вдруг, а буду есть понемногу, чтобы ничего не пропало: сперва съем что пожестче, а потом закушу тем, что помягче и послаще».

Кашкӑрпа ҫӗмӗрен // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫиес килни те, юратни те, ҫилленни те, хӑрани те ӳтрен килет», — тенӗ.

От него и голод, и любовь, и злоба, и страх.

Тӗнчери усал-тӗсел мӗнтен пулать // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Аш курсан, тата ытларах ҫиес килет, нимӗне пӗлмесӗр пырса кӗретӗн.

А завидишь мясо, так еще тошнее сделается, так и бросишься без разбора.

Тӗнчери усал-тӗсел мӗнтен пулать // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Анчах эсир ӑна ҫиес ҫук вӗт, мистер Стумп?

— Но вы же не станете есть ее, мистер Стумп?

LVIII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫав вӑхӑтра ун патне Костылин ятлӑ тепӗр офицер пӑшалпа пырса ҫитнӗ те каланӑ: «Жилин, атя хамӑр кӑна каяр. Хал пӗтрӗ, ҫиес килет, ҫитменнине тата ытла шӑрӑх. Ҫанҫурӑмран тар юхать, пӑрсан, кӗперен шыв юхмалла», — тенӗ.

И подъезжает к нему на лошади другой офицер, Костылин, с ружьем, и говорит: — Поедем, Жилин, одни. Мочи нет, есть хочется, да и жара. На мне рубаху хоть выжми.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Сире курсассӑн, выҫӑ кашкӑрӑн та апат ҫиес килни йӑлтах пӗтсе ларӗ.

Даже голодный волк потеряет всякую охоту к пище, когда увидит вас.

XI сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ҫакна илтсен, Марье йӗрсе амӑшне каланӑ: «Анне, ан тив ӑна, вӑл нумай ҫиес ҫук. Пӑх-ха эсӗ ӑна: унӑн аллисемпе пӳрнисем мӗнле хӗрелсе, пӗркеленсе кайнӑ», — тенӗ.

Маша заплакала и сказала: «Матушка, он не много будет есть, оставь его. Посмотри, какие у него красненькие сморщенные ручки и пальчики».

Вӑрттӑн пырса пӑрахнӑ ача // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан вӑл сӗтел хушшине кӗрсе ларчӗ; мана та хай ҫумне кӗртсе лартрӗ те: «Амӑш, пире Хӗветюкпа иксӗмӗре апат пар, пирӗн ҫиес килет», — терӗ.

Потом отец сел за стол, посадил меня с собой рядом и закричал: «Ну, теперь давай нам, мать, с Федюшкой обедать: мы есть хотим».

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Манӑн тем пек ҫӑкӑр ҫиес килсе кайрӗ.

И мне захотелось хлебушка.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней