Поиск

Шырав ĕçĕ:

туратсем (тĕпĕ: турат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл ытти туратсем ҫинче вӗҫсе ҫӳрекелесе: йӑвана ан тив, тенӗ пекех хурлӑхлӑн шӑхӑркаларӗ.
Она порхала по ветвям соседних деревьев и жалобно посвистывала, словно умоляла не трогать её гнезда.

Ют чӗпӗ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 25–27 с.

Утнӑ чухне унӑн ури айне хут татӑкӗсем, пушӑ бутылкӑсем, консерва банкисем лекрӗҫ; сывлӑмлӑ туратсем хулпуҫҫинчен ҫакланаҫҫӗ, пите тивсе йӗпетеҫҫӗ.
Под ноги попадались бумаги, пустые бутылки, банки из-под консервов; влажные ветки цеплялись за плечи, прохладно касались лица.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Таврана тӗтре карнӑ, хӑшпӗр тӗлте тӗтре аялти туратсем патне ҫитиех аннӑ.
По земле стлался туман, кое-где поднимаясь до нижних веток.

Пӗр смена вахтӑра тӑнӑ чух командӑн ытти членӗсем ҫилӗмлӗ ӑшӑ пӗренесем ҫинче выртаҫҫӗ, пӗренесен хушшинче шыв шӑмпӑлтатса тӑрать, ҫырма тӗпӗ курӑнать, шыври тӗрлӗрен тӗттӗм туратсем хӑвӑрттӑн иртсе пынӑ пек туйӑнаҫҫӗ, ҫутӑ шапа хуранӗсем курӑнкаласа юлаҫҫӗ, пулӑ картисем пирӗн сулӑсенчен пӑрӑнса ярӑнса иртеҫҫӗ.
Пока одна смена отбывала вахту, свободные члены команды лежали на теплых клейких бревнах, между которыми хлюпала вода, и смотрели на дно мелкой речки, где бесшумно и, казалось, очень быстро проносились мимо темные коряги, вспыхивали и гасли белые половинки ракушек и бросались в стороны от плота едва заметные стайки рыб.

X сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Хамӑр таврашри армак-чармак туратсем ҫеҫ вутпа ҫуталнӑ тӗттӗмлӗхре хӗрелсе курӑнчӗҫ.
Только ближайшие спутанные ветки завала, чуть краснея, выделялись из темноты, освещенные огнем.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вӑл туна метртан вӑрӑмах та мар, унӑн пӗр вӗҫӗнчен пӗчӗк туратсем тухса сарӑлнӑ.
Помоги переводом

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Лодя пытана-пытана малалла утрӗ, хӑйӗнчен инҫетре те мар туратсем ҫатӑртатнине илтрӗ.
Лодя крадучись двинулся вперед и услышал, как недалеко в лесу шелестят ветки.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Утнӑ май вӗсене туратсем ҫакланаҫҫӗ, тымарсем ҫине такӑнкалаҫҫӗ, темле хулӑсем пуҫӗсенчен ҫатлаттараҫҫӗ.
Ветки цеплялись за одежду, невидимые коряги хватали за ноги, какие-то прутья больно хлестали по головам.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Йӗлтӗр йӗрӗсем вӗтлӗхелле кӗреҫҫӗ, туратсем ҫинче маскировкӑран таткаланса юлнӑ татӑксем.
Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Яла кӗнӗ-кӗменех трактор ҫине чечексем, симӗс туратсем пӑрахса тултарнӑ, трактора хӗре туя тумлантарнӑ пек капӑрлатнӑ.
Всю машину, как только она вошла в улицу, забросали цветами, зелеными ветками, нарядили, как невесту к свадьбе.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унтан, аллине шултра туратсем тытса, тӳрленсе тӑчӗ:
И выпрямилась, держа в руках толстые ветки.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константин хӑйӗн патне кӳ пыракан мӗн пур шӑршӑсене, мӗн пур сасӑсене уйӑрса илме пултарнинчен тӗлӗнсе тӑчӗ, пӑсланса тӑракан, пӑртак пӑчӑрах сывлӑша кӑкӑр тулли сывла-сывла илчӗ, аппӑшӗпе йӑмӑкӗ пӗр-пӗрне кӑшкӑрса чӗннине, вӗсем сӗтӗрсе пыракан туратсем епле кӑштӑртатнине илтрӗ.
Константин удивился, что смог различить все хлынувшие на него звуки, запахи, стоял и, жадно, как воду, втягивая в себя чуть душноватый, парной воздух, слышал, как перекликались в темноте сестры, как шумели ветки, которые они волочили по земле.

Туратсем ҫине нумай пулмасть ӳкнӗ юр ирӗлет, сӗмлӗхре йӗпе йывӑҫ тунисем ҫуталса тӑраҫҫӗ, йӗри-тавра шултра тумламсем пат-пат татӑлса анни илтӗнсе тӑрать.
Снег, недавно легший на ветки, таял, мокро блестели в темноте стволы деревьев, слышался вокруг сухой и дробный перестук крупных, срывавшихся вниз капель.

Машинӑ хӑлхана ҫурасла уласа пынӑ хыҫҫӑн вӑл вӑрманта хура кӗркунне ҫеҫ пулакан шӑплӑхӑн ҫемҫе ытамне кӗрсе ӳкрӗ: таҫта темскер кӑштӑртатни, ҫывӑхрах шыв шӑнкӑртатса юхни, хӑрӑк туратсем хуҫӑлни, темӗнле кайӑксем чӗвӗлтетни илтӗнет.
После надрывного стенания машины его мягко обняла тишина, какая бывает только поздней осенью в лесу, полная неясных шорохов, близкого побулькивания ручья, треска сучьев, непонятного писка.

Кустӑрмасем айне туратсем ытларах йӑтса килӗр, эпӗ машинӑна домкратпа ҫӗклетӗп те дифера чавса кӑларатӑп.
Тащите побольше веток под колеса, а я поддомкрачу и буду откапывать дифер.

Унтан ҫумӑрсем чашлаттарма пуҫланӑ, темиҫе талӑкшар чӗреслетсе ҫӑвакан кӗрхи ҫумӑрсем вӑрмансен тутӑхнӑ ылтӑн сӑрне пӗтӗмпех ҫуса янӑ, ӑвӑссен хӗрлӗ ҫулҫисемпе пилеш сапакисем кӑна ҫара туратсем витӗр хӗм сапнӑ.
Потом хлынули дожди, затяжные осенние ливни разом смыли с лесов всю ржавчину и позолоту, и лишь багряные листья осин да рябиновые грозди жарко тлели сквозь голизну ветвей.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӳлте, симӗс туратсем ҫинче, кайӑксем кӗшӗлтетнӗ, шӑхӑрса юрланӑ, вӑрмана чалӑшшӑн касса кӗнӗ хӗвел ҫути Ксюшӑна пӗрре ӑшшӑн ачашланӑ, тепре, мӗлкесене савӑнӑҫлӑн арпаштарса, чӑпар тум тӑхӑнтартнӑ.
Высоко в зеленых кронах гомонили и высвистывали птицы, косые потоки света рассекали лес и то обласкивали Ксюшу теплом, то одевали в пеструю веселую кутерьму теней.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кулас та, йӗрес тӗ, юрлас та, чупас та килнӗ унӑн, туратсем алӑсене чӑрмаланине пӑхмасӑр, каялла ҫаврӑнса пӑхмасӑр чупас килнӗ.
Ей хотелось смеяться, и плакать, и петь, и бежать, бежать безоглядно, не обращая внимания на хлещущие по рукам ветки.

Ҫил ҫинче шӑнса ӗнтӗркенӗ йӗпе вӗтлӗх витӗрех курӑнать; ҫаралса юлнӑ туратсем ҫинче сайра ҫулҫӑсем хытӑрканӑ пек чӗтреҫҫӗ; тӑкӑннӑ ҫулҫӑсем ҫине вӗтӗ ҫумӑр пек шапӑртатса тумла тӑкӑнать.
Мокрый, продрогший на ветру перелесок проглядывался насквозь; редкие листья зябко дрожали на оголенных ветках; вокруг стоял неумолчный шорох капель, частым дождем сыпавшихся на вороха опавшей листвы.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫурт тӑррисем ҫине ҫемҫе ӑшӑ ҫутӑ ӳкет, кантӑксенче ялкӑша-ялкӑша илет; тирек ращинче, ҫаралнӑ туратсем хушшине хӗсӗнсе ларнӑ йӑвасем ҫинче, ларма хатӗрленекен кураксем ҫатӑлтатаҫҫӗ; хӗрарӑмсем выльӑх-чӗрлӗхе хӑйсен картишӗсене кӗме вӑрӑммӑн йыхӑрни илтӗнет — вӗсен сассисем, каҫхи сывлӑшра уҫҫӑн янӑраса, таҫтах ҫитеҫҫӗ, ӗнесем ҫав тери тунсӑхлӑн мӗкӗреҫҫӗ, сурӑхсем йӗнӗ пек макӑраҫҫӗ, тӗтӗм шӑрши, йӳҫенкӗрех навус ҫӗрӗкӗн, ҫумӑрсемпе исленнӗ кӗрхи ҫӗрӗн ачаран хӑнӑхнӑ, хумхантарса савӑнтаракан шӑрши сӑмса шӑтӑкӗсене кӑтӑклантарать…
Мягкий и теплый свет падал на крыши изб, жарко вспыхивал в окнах; в оголенных ветвях тополиной рощи чернели опустевшие гнезда грачей; было слышно, как бабы ласково, нараспев зазывали скотину — в вечернем воздухе ясно и далеко разносились их голоса; с утробной тоской мычали коровы, плаксиво блеяли овцы, пощипывало ноздри знакомым с детства запахом дыма, горьковатой навозной прели.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика