Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сирсе (тĕпĕ: сир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юлашкинчен иккӗленӗвне сирсе пӑрахрӗ; чӗлӗм кӗлне силлесе тӑкрӗ те канашлу патне пырса тӑчӗ.

Наконец раздумье его окончилось; он вытряхнул свою трубку и подошел к совещанию.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Анчах пач кӗтмен ҫӗртен куҫӗ умне вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк тухса тӑчӗ — укҫине ӑҫта хунине манса кайрӗ; ӑна халӗ те ҫав сыпӑках кансӗрлет, акӑ тинех унӑн йӑлана кӗнӗ урӑм-сурӑмне телеграмма тексчӗ сирсе ывӑтрӗ.

Но он забыл, куда сунул ее, некстати задумавшись перед тем о тридцать второй главе; об этой же главе думал он и теперь, пока текст телеграммы не разорвал привычные чары.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 74–80 с.

Анчах ҫавӑнтах пусӑрӑнчӑклӑх тиевне сирсе ывӑтрӗ.

Но тут же стряхнул тяжелое угнетение.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Вӑл сад пахчинчи курӑка чӑштӑртаттарнине, кантӑк патне ҫывхарнине сиссенех, вӗсен ҫутӑ мӗлтлетекен сулхӑнне, шалалла, пӑхма пуҫласанах чӳречесенчен пӗрин каррине хул пуҫҫипе сирсе ҫамрӑк хӗр курӑнса кайрӗ.

Как только он проник в сад, зашумев по траве, и стал подходить к окнам, всматриваясь в их тенистую глубину, где мелькал свет, — у одного из окон, всколыхнув плечом откинутую занавеску, появилась молодая девушка.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫивӗч туйӑмлӑ ҫын ҫапла, тусне кӗтнӗ май, вулать е ӗҫлет, унтан сасартӑк ҫӗкленет те алӑк патне тӳп-тӳррӗн утать, ӑна уҫать; тусӗ килсе ҫитнӗ-мӗн, анчах хуҫа, алӑка уҫнӑскер, саланкӑрлӑхне сирсе янӑ ӗнтӗ, хӑйӗн хусканӑвӗсем тӗрӗс пулнӑшӑн тӗлӗнет.

Так, впечатлительный человек, ожидая друга, читает или работает, и вдруг, встав, прямо идет к двери, чтобы ее открыть: идет друг, но открывший уже оттолкнул рассеянность и удивляется верности своего движения.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Портьерӑна сирсе уҫнӑ алӑ Гнор тума пултарайманнине чӑна кӑларчӗ; вӑл малалла ыткӑнчӗ те тӑпах чарӑнчӗ, каялла чакрӗ, пӗр сӑмах та чӗнеймерӗ; ӳлӗм мӗн пуласси унӑн ас тӑвӑмне ӗмӗрлӗхех парӑнтарчӗ.

Рука, откинувшая портьеру, сделала то, что было выше сил Гнора; он бросился вперед и остановился, отступил назад и стал нем; все последующее навеки поработило его память.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑл сӗтел патне пычӗ, картсене сирсе ывӑтса револьверне шыраса тупрӗ, кӗпҫипе тӑнлавне хыҫса илчӗ.

Он подошел к столу, отыскал, расшвыряв карты, револьвер и почесал дулом висок.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Халӗ вӑл кимӗрен паҫӑрхинчен пӗр пилӗк утӑм пек ҫывӑхарах; унӑн ҫуркаланса-таткаланса, сирпӗнсе вакланнӑ тӑнӗ самант сулӑмне шӑнӑр туртса хутлатнӑн сирсе ывӑтма хӑтланчӗ, анчах ҫакса вӗлернӗ ҫын вӗрене турткаланӑ евӗр вӑйсӑрланчӗ.

Он был теперь ближе к лодке шагов на пять; разоренное, взорванное сознание его конвульсивно стряхивало тяжесть мгновения и слабело, как приговоренный, отталкивающий веревку.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Пӗр вӑхӑт унӑн чунне кӳреннӗ мӑнаҫлӑхӗ пусарса тӑчӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн кӑмӑлне пӑсакан сулӑма сирсе пӑрахса хавасланас килмен ҫӗртех ӑшшӑн йӑл кулчӗ.

Некоторое время душа его лежала под прессом уязвленной гордости; вслед за этим, стряхнув неприятную тяжесть, Гнор очень непоследовательно и нежно улыбнулся.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Хӑрушӑ арканӑва-ҫухатӑва тӗшмӗртме тата сирсе яма ниепле те май килтереймерӗҫ.

Невозможно было предугадать или отразить катастрофические удары.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Тупӑк хуппин кӗтесӗсем тӑпра айӗнчех-ха, анчах ҫакна пӑхмасӑр Суринэ мӗн пур вӑйӗпе — халиччен нихӑҫан та, маларах та, кайран та пулман хӑватпа — тупӑк хуппине сирсе ывӑтрӗ те… чӗтрекен аллисем ҫинче ҫӗкленекен Пьер Суринэн ӑсӗ-тӑнӗ, чун-чӗри кисреннипе йӑлтӑртатакан ҫутӑ куҫӗсене курчӗ.

Еще верхнюю крышку гроба закрывала, по углам ее, земля, как Суринэ, с силой, какая никогда, ни ранее, ни потом, не вспыхивала в ней, откинула крышку, и Пьер, поднявшись на дрожащих руках, увидел яркие глаза Суринэ, блестевшие потрясением.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Улах вырӑнта пӗр сасӑ та, кам та пулин сывлани те илтӗнмест, анчах ҫӑкӑр патнелле аллине асӑрхануллӑн тӑссанах таркӑн чунӗнче хӑрушлӑхӑн нимӗнпе сирсе ярайми сисӗвӗ вӑркама тапранчӗ.

Ни звука, ни вздоха не слышалось в этом уединенном месте, но неотразимое ощущение опасности повисло над душой беглеца, когда, решившись взять хлеб, он протянул, наконец, осторожную руку.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Юлашкинчен шиклӗ иккӗленӗвне сирсе ывӑтрӗ:

Наконец, она отбросила опасное колебание.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫак шухӑш ӑна хӑй чӑннипех айӑплине ӗнентерме хистерӗ, ҫакна вӑл, кимӗ ҫинчен вӑлтапа пулӑ тытакан Нок ҫине пӑхнӑ май, малалла та пӗрле кайма тивнипе ӑнлантарса сирсе яма хӑтланчӗ, ҫакӑн пирки Нока ҫийӗнчех пӗлтерес терӗ.

Эта мысль вызвала припадок виноватости, которую она постаралась, смотря на удившего с лодки Нока, рассеять сознанием необходимости ехать, что нашла нужным тотчас же сообщить Ноку.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Пӗччен юласран хӑраса ҫурт-йӗртен аяккалла каймастпӑр; мӗн пур ӗҫе пӑрахрӑмӑр, лӑпкӑлӑх шыраса вырӑн ҫине ӳкнӗ ҫынсене канӑҫсӑр та йывӑр ыйхӑ тертлентерет; ачасем, пирӗн тӳлек пурнӑҫа аркатнӑ аслатне пула, чарӑнми йӗреҫҫӗ, ҫавӑн пекех — вӗсен амӑшӗсем те, — татти-сыпписӗр хӑранипе начарланса кайнӑскерсем; эпир, арҫынсем, ҫапӑҫакан вӑйсен влаҫне сирсе пӑрахас тӗллевпе тепӗр чухне пурте пӗрле утрава пӑха-пӑха, тӗпче-тӗпче ҫаврӑнатпӑр, пирӗн хамӑра ӗнентерес килет: утрав хуҫисем — пӗртен пӗр эпир кӑна; ҫакӑн хыҫҫӑн чӑннипех ҫапла иккенне ӗненсен тата сивлекрех шанчӑксӑрлӑха лекнине туятпӑр.

Боялись отходить далеко от дома, чтобы не остаться одним; работы были заброшены; беспокойные и тяжелые сны преследовали тех, кто, ища покоя кидался в постель; дети, более всех испуганные грозой, разрушившей нашу тихую жизнь, плакали, как и матери их, похудевшие от беспрерывного страха; мы, мужчины, решаясь иногда стряхнуть власть воинственных сил, обходили все вместе остров, дабы убедиться, что мы единственные его хозяева, и, каждый раз убеждаясь в этом, впадали в еще более острое отчаяние.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

2. — Следствишӗн паллӑ мар тӗллевсемпе вӗсене халӗ чӗрӗ юлнӑ, ӑсран тайӑлнӑ Скоррей вӗлернӗ; ҫак ҫын хӑйне айӑплассине сирсе ярас йӳтӗмпе суя ҫыру хатӗрленӗ, Фарфонтӑн вилнӗ ҫыннисен ячӗпе улталаса алӑ пуснӑ, ҫапла майпа вӗсем чӑнах та хӑйсене хӑйсем вӗлернине ӗнентересшӗн пулнӑ.

2. — Были убиты из неизвестных следствию соображений единственным оставшимся в живых ныне безумным Скорреем, причем последний, стараясь отклонить подозрения, составил и написал подложное, за подложными подписями жителей Фарфонта посмертное письмо, удостоверяющее наличность самоубийства.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Анчах ҫакӑнта унӑн шанчӑкне сирсе ывӑтнӑ темӗскер пулса иртрӗ.

Тут произошло нечто, опровергнувшее эту надежду.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Вилӗм ӑна хӑратмасть — пачах урӑхла: хӗҫ-пӑшалсӑрланнӑскер — пурнӑҫ ӑна ыйткалакана ҫӑкӑр татки пӑрахса панӑн мӗскӗнлетнине тӳсиччен вӑл хӗрхенӗве нимӗн иккӗленмесӗр сирсе янӑ пулӗччӗ.

Смерть не пугала его напротив, обезоруженный, он без колебания отверг бы пощаду, чтоб не подвергаться унижению жизни, брошенной в виде милостыни.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Енчен те вӑл калаҫма тапратмасан ӑна уҫӑлса ҫӑмӑлланма — ку туйӑм чун-чӗрине сирпӗтесле тапса тӑрать, — ҫакна кансӗрлекен пуслӑх-чарака сирсе ывӑтма йывӑр тиветчӗ.

Если бы она не заговорила, ей стало бы тяжело от подавленной, непреодолимой потребности разрядиться.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ыйхӑланине сирсе янӑн — Аяна халӗ шӑплӑха сирес кӑмӑл хавхалантарать.

Желание стряхнуть тишину, как стряхивают сонливость, овладело Аяном.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней