Корпус чувашского языка

Ӗнтӗ ман халь ниепле чӑтса пулмарӗ — хуллен кулса ятӑм.

Тут я уже не удержалась — начала тихонько смеяться.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мӗн эс, ҫывӑратӑн-им? — хуллен ыйтрӑм эпӗ.

— Ты что там, спишь? — тихонько спросила я.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ хуллен кӑна: — Амед… ҫывӑратӑн-и? — тесе ыйтрӑм.

И я шепотом спросила: — Амед… спишь?

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорек… — хуллен ҫеҫ чӗнтӗм эп ӑна.

Игорек… — позвала я тихонько его.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Джумбо, чипертерех калаҫ: кунта ачасем пур, — хуллен ятларӗ слона сухаллӑ ҫын.

— Джумбо, выражайся поделикатнее: тут дети, — негромко сказал бородач.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тимӗр решетке хыҫӗнчи асфальт тӗслӗ сӑрт хуллен йӑшӑлтатма пуҫларӗ, унтан пӑрӑссен хушшипе тем вӑрӑмӑш хобот тулалла тухрӗ.

За стальной решеткой медленно заворочалась гора асфальтового цвета, и между балками высунулся толстый, длинный хобот.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ПВО площадкинчи аэростат пек хуллен силленет.

Он медленно качался, как аэростат, опадающий на площадке ПВО.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Урампа пыракан темӗнле вӑрӑм ҫын, колонна ҫине пӑхса, чугун ҫул картузӗ тӑхӑннӑ юлташне хуллен: — Куратӑн-и? — терӗ.

Какой-то высокий прохожий, глядя им вслед, негромко сказал своему спутнику в железнодорожной фуражке: — Видал?

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах ҫак вӑхӑтра, инструментсен чӑтлӑхӗ витӗр хуллен иртсе, эстрада хӗррине петлици ҫумне «шпал» тирне командир утса тухрӗ.

Но тут, осторожно пробираясь в тесноте между инструментами, на край эстрады вышел командир с двумя «шпалами» на петлицах.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ, ҫывӑхра ларакан пӗр темӗнле майора пӑхса тӑма ыйтса, кондукторӑн пиҫиххирен ҫакса янӑ кӑлтӑрмачӗнчен хуллен, ӑна вӑратас мар тесе, билетсем тата-тата илетӗп, укҫа тавӑрса паратӑп, чарӑнусенче шӑнкӑрав кантӑрине туртатӑп, ҫитменнине чарӑну ячӗсене те хамах калатӑп: «Свердлов площачӗ. Тепри — Герцен урамӗ…»

Я, попросив какого-то майора, который сидел против кондукторши, быть наблюдателем, осторожно, чтобы не разбудить кондукторшу, отрывала от рулончика на ее ремне билеты, давала сдачу, дергала на остановках за веревку звонка и даже называла остановку: «Площадь Свердлова. Следующая — улица Герцена…»

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫапла шавласа, ахӑлтатса хуллен чавсипе тӗрткелешсе, кӗске сыпӑклӑ пин-пин ыйтусем парса, хӑш чух вӗсем ҫине ответ илессе кӗтмесӗрех вӑл пирӗнпе юмахлать.

И так, шумя, похохатывая, слегка ширяя локтем, задавая тысячи односложных вопросов и не всегда дожидаясь ответа, он разговаривал с нами.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Нумайӑшӗ, тип ҫырма леш енне, вӑрмана вӗҫсе ӳкрӗҫ, иккӗшӗ вӗсенчен, хуллен вӗлкӗшсе, пирӗн ҫинелле килчӗҫ.

Большая часть бумажек улетела за овраг, упала в лес, две из них, медленно кружась, падали на наше поле.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Каларӑм сире, ан ҫыхланӑр тесе, — хуллен мӑкӑртатрӗ Игорь, хӗремесленсе кайса, — Тупнӑ вӑхӑт, Дёмка!

— Я же говорил — не надо с ним связываться, — пробормотал Игорь, весь красный от смущения, — И нашел ты тоже время, Дёмка, разговоры заводить!

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл мана питрен аллипе хуллен ҫупӑрласа илчӗ.

Он провел осторожно ладонью по моей щеке.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Темӗнле фабрика мӑрйинчен вӑраххӑн, хуллен, тин ҫеҫ ыйӑхран тӑрса анаслакан ҫын пек, майӗпен тӗтӗм хӑпарать.

Медленно, как человек, с трудом приходящий в себя спросонок, подымался дым из трубы какой-то фабрики.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Аслисем, кӗнекесем, хаҫатсем, юрӑсем хуллен астутарса тӑнӑ инкек сиксе тухрӗ.

Стряслось то, о чем не раз говорили, предостерегая нас, книги, газеты, песни.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Водохранилище тӗлӗнче, чӗмсӗр шывӑн кӗленчи ҫинче, ҫӑлтӑрлӑ пӗлӗт хуллен ҫаврӑнать.

А над водохранилищем, над молчаливой стеклянной водой медленно поворачивалось звездное небо.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ыр шӑршлӑ симӗс ҫырансен анлӑхне, тутлӑн тӗлӗрсе кайнӑ шыва шухӑша яракан лӑпкӑлӑх карса илчӗ, никамӑн калаҫас килмест, никам та ним те шарламасть, кӗсмен тӗпсисем анчах хуллен чӑнкӑртатса илеҫҫӗ, тата кимӗ аякӗ тӑрӑх шыв шӑпӑлтатса чӳхенни илтӗнет.

Такая задумчивая тишина объяла весь этот душистый, зеленый простор берегов и замершую воду, что не хотелось говорить, и все мы молчали, только чуть слышно поскрипывали уключины весел да балакали свое «тир-лир-люрлю» струйки подле бортов шлюпки.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Е вӑл икӗ аллине икӗ ҫунат пек сарса хурать те сӑмсипе хуллен нӑртлатса пырать (ахӑрнех, хӑйне самолет, тет пулас), е тата байдарка ҫине ларнӑ пек тӑвать, аллисемпе авӑсма пуҫлать, хӑйне ҫеҫ курӑнакан кӗсменӗсене ылмаштарса, пӗрре сулахая, тепре сылтӑма маттур ҫаптарать.

То он двигался, расправив руки, как крылья, тихонько жужжа под нос и, очевидно, воображая себя самолетом; то размахивал руками, загребая поочередно левой и правой, видя себя с веслом байдарки.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Пурӑнмалла-ҫке, старик, — терӗ Саня хуллен ҫеҫ эп кӗнӗ вӑхӑтрах.

— Ведь жить-то нужно, старик, — негромко сказал Саня, когда я вошла.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951