Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Кӑштах сăмах пирĕн базăра пур.
Кӑштах (тĕпĕ: кӑштах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӑштах тӑрсан вӑл киленчӗклӗн малалла утнӑ, пурне те сутӑн илме пултаратӑп, анчах илместӗп, тесе пӑхнӑ.

И, постояв немножко, отходил с приятным чувством: могу все купить, да вот не сделаю.

VII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Капла калани тавлашӑва кӑштах лӑплантарчӗ, анчах вӑл нумая пымарӗ, тавлашу каллех тапранса кайса пӗр-пӗрне ҫиесси пуҫланчӗ.

Это замечание задержало немного спор, но скоро он опять загорелся и снова перешел в личности.

V // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Дутлов Ҫемене, кирек мӗнле ҫын та, ӑна кӑштах та пулин палланӑ пулсан, темиҫе ҫӗр е пин тенкӗ укҫа усрама пама хатӗр пулнӑ пулӗччӗ, — ҫав тери шанчӑклӑ ҫын пулнӑ.

Старик Семен Дутлов был такой человек, что всякий, немного знавший его, отдал бы ему на сохранение сотни и тысячи рублей.

V // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

(Вӑл кӑштах чарӑнчӗ те каллех куланҫи пулчӗ).

(Он помолчал, и опять та же улыбка остановилась на его лице.)

IV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

(Вӑл кӑштах чарӑнса тӑчӗ те йывӑррӑн сывласа илчӗ).

(Она остановилась и тяжело перевела дух.)

III // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Поликей витере ӗҫлесе пурӑннӑ, вӑл икӗ ӑйӑра пӑхнӑ тата лаша выльӑхӑн юнне тартнӑ, лаша чӗрнисене тасатнӑ, сулине юсанӑ, хӑй тупса кӑларнӑ эмелсемпе эмелленӗ, уншӑн кӑштах укҫа та ӗҫме-ҫиме илкеленӗ.

Поликей при конюшне был, убирал двух жеребцов и бросал кровь лошадям и скотине; расчищал копыта, насосы спускал и давал мази собственного изобретения, и за это ему деньжонки и припасы перепадали.

II // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Якуба мана кӑштах ӑсатса ячӗ, кӑмӑллӑн сывпуллашрӗ те шыв ҫинчен шаплаттарса ҫӗнӗ кӗпер валли тимӗр, пӗрене-юпасем пушатакан саперсем патнелле утрӗ.

Якуба проводил меня немного, сердечно попрощался и пошел по плещущему прибою к саперам, сгружавшим рифленые стальные балки для будущего моста.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кабина алӑкӗ кӑштах уҫӑлса тӑрать, унтан подводниксем тӑхӑнакан хура пилоткӑллӑ пуҫ курӑнать.

Дверь кабины была полураскрыта, и оттуда высовывалась голова в приметной черной пилотке подводника.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Таҫта аякра хӗвел те тухнӑ пулӗ, ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешнӗ тӗлтен кӑштах ҫӗкленнӗ те пулӗ, анчах кунта ирхи сарӑ ҫутӑ ҫеҫ палӑрать.

Едва-едва где-то далеко приподнималось солнце, не дотянув еще до кромки горизонта, а здесь держались еще серые, предутренние тона.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унӑн кӑштах ҫӗкленнӗ аллисем чӗтрерӗҫ.

Его чуть приподнятые руки дрожали.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унӑн куҫӗсем кӑштах йӗпенчӗҫ, кун пекки вӑл ҫирӗп чӗреллӗ ҫынсен те пулкалать.

Глаза его чуть-чуть увлажнились, как бывает у сдержанных, сердечных людей.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хӗвелпе пиҫсе кӑштах хӗрелнӗ пичӗ ҫине тусан сӑрнӑ сарлака картуз кӑсӑрукӗн мӗлки ӳкнӗ.

Тень от широкого запыленного козырька падала на его лицо, тронутое красноватым загаром.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Маршал ҫынсем ҫине кӑштах хӗснӗ тимлӗ куҫӗпе пӑхрӗ те: — Тӑхтӑр-ха, — терӗ.

Маршал, разглядывая людей чуть прищуренными, внимательными глазами, сказал: — Подождите.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ун ҫинче Ворошилов ларса пырать, хӑй симӗс комбинезон тӑхӑннӑ, машина чӳречи енне кӑштах таяннӑ.

В ней сидел Ворошилов в защитном комбинезоне, чуть-чуть склонившись у ветрового стекла.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

 — Эсӗ ху мӗн туса хунине кӑштах ӑнланатӑн-и?

— Понимаешь, дубовая голова, что ты наделал?

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Тата кӑштах сӑнас кӑмӑлпа тытса тӑма юрамасть-и? — терӗм эпӗ.

— Нельзя ли еще испытать? — сказал я.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫав вӑхӑтра штаба ҫӗр пӳртӗнчен Кожанов та тухса тӑчӗ, ҫӳҫӗ ҫамки ҫинелле аннӑ, куҫӗ йӑмӑхнипе кӑштах хӗсӗннӗ.

Из землянки штаба вышел Кожанов, прищурился из-под своего чубика, падавшего на лоб.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӗсене аллах патне ӑсатиччен, паллах ӗнтӗ, кӑштах ыйтса пӗлме те ӗлкӗретпӗр…

Прежде чем отправить его в гости к аллаху, успеваем кое о чем расспросить…

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Семилетов — лайӑх бригада командирӗ, Кожановӗ вара иртӗхсе кайнӑ, ӑна кӑштах йӗркене кӗртсен лайӑх пулӗччӗ.

Семилетов хороший командир бригады, Кожанов развинтился, и не мешает подвернуть ослабевшие шурупы.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кӑвайт ҫинче кӑштах шаритлесе илнӗ какайпа каҫхи апат турӑмӑр.

Поужинали мясом, которое только чуть-чуть обжарили на огне.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней