Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

таянса (тĕпĕ: таян) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Юрать! — терӗ офицер, пукан хыҫӗ ҫине таянса.

— Так! — сказал офицер, откидываясь на спинку стула.

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Каҫхи апат хыҫҫӑн, арӑмӗ чашӑк-тирӗке вӑхӑтра пуҫтарса илме ӗлкӗреймен пулсан, вӗсене пӗтӗмпех урайне шӑлса пӑрахнӑ, вара хӑй умне пӗр кӗленче эрех лартнӑ та, ҫурӑмӗпе стена ҫумне таянса, кичемлӗх кӳрекен янӑравсӑр сасӑпа, ҫӑварне сарлакан уҫса, куҫне хупса, юрӑ ӳлеме тытӑннӑ.

После ужина он сбрасывал посуду со стола на пол, если жена не успевала вовремя убрать ее, ставил перед собой бутылку водки и, опираясь спиной о стену, глухим голосом, наводившим тоску, выл песню, широко открывая рот и закрыв глаза.

II // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Тепӗр тесен, эпӗ тӗлӗнместӗп, — хушса хучӗ вӑл каллех, диван минтерӗ ҫине таянса.

Впрочем, я не удивляюсь, — прибавила она, снова прислонясь к подушкам дивана.

XXXIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Анчах ҫав вӑхӑтрах ҫак «ахаль хӗрарӑм» ун умне кӑштах таянса, кушак уттипе ун ҫумӗнче утса пынӑ май, куҫран пӑха-пӑха илчӗ; ҫак «ахаль хӗрарӑм» ҫамрӑк хӗрарӑм пулнӑ, ун пеккисем пире, ҫылӑхлӑ та ҫемҫе арҫынсене, тыткӑна илме, пирӗн чӗресене лӑпкӑн ҫунтарса илме пултараҫҫӗ, анчах ун пек тума пурте мар — пӗр йӑхран мар, хутӑш йӑхран тухнӑ хӑш-пӗр славян хӗрарӑмӗсем анчах пултараҫҫӗ!

И в то же время этот «добрый малый» шел рядом с ним кошачьей походкой, слегка прислоняясь к нему, и заглядывал ему в лицо; и шел он в образе молодого женского существа, от которого так и веяло тем разбирающим и томящим, тихим и жгучим соблазном, каким способны донимать нашего брата — грешного, слабого мужчину, одни — и то некоторые и то не чистые, а с надлежащей помесью — славянские натуры!

XXXVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Эмиль Санина хирӗҫ чупса тухрӗ, — Санин килессе вӑл пӗр сехетрен те ытларах кӗтнӗ — ӑна ӗнерхи лайӑх мар ӗҫ пирки амӑшӗ нимӗн те пӗлменни ҫинчен, ӑна систерме те кирлӗ марри ҫинчен, хӑйне татах магазина яни ҫинчен, анчах хӑй унта каймасӑр ӑҫта та пулин пытанса тӑрасси ҫинчен васкаса ӑна хӑлхаран пӗлтерчӗ; ҫаксене пурне те вӑл темиҫе ҫекунд хушшинче каласа пӗтерчӗ те Санин хулпуҫҫийӗ ҫине таянса, ӑна хӑвӑрт чуптуса илсе урам тӑрӑх анаталла чупрӗ.

Эмиль выбежал навстречу Санину — он более часа — караулил его приход — и торопливо шепнул ему на убо, что мать ничего не знает о вчерашней неприятности и что даже намекать на нее не следует, а что его опять посылают в магазин, но что он туда не пойдет, а спрячется где-нибудь; сообщив все это в течение нескольких секунд, он внезапно припал к плечу Санина, порывисто поцеловал его и бросился вниз по улице.

XIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Панталеоне старик те, алӑк янаххи ҫумне таянса, янаххипе ҫӑварне шалпар галстука пытарса тӑраканскер, вӑл та пӗлекен ҫын пек питӗ тимлӗн те сумлӑн итлерӗ, вӑл та, ӑна хӗр питне хӑнӑхса ҫитме вӑхӑт пулнӑ пулсан та, хӗрӗн ытарма ҫук пит-куҫӗпе киленсе, хӗртен тӗлӗнсе тӑчӗ.

Даже старик Панталеоне, который, прислонясь плечом к притолке двери и уткнув подбородок и рот в просторный галстух, слушал важно, с видом знатока, — даже тот любовался лицом прекрасной девушки и дивился ему — а, кажется, должен был он к нему привыкнуть!

VI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑл ҫурӑмӗпе капмар лиственницӑн тӗксӗм вулли ҫумне лӑпкӑн таянса ларчӗ, унӑн халӗ пуҫӗнче хӗвӗшекен пӑтранчӑк шухӑшӗсем ҫине мар, вӗсенчен тӗреклӗрех те шанчӑклӑрах япала ҫине тӗревленес килчӗ тейӗн.

Она сидела тихо, прижимаясь спиною к темному стволу широкой лиственницы, точно ей хотелось опереться о нечто более незыблемое, более надежное, чем ее неясные мысли, смутно толпившиеся в уме.

XXI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Хӑйӗн пӑшалӗ ҫине таянса, инҫетелле пӑхса тӗнчен чи хӗрринчех тӑрать тейӗн ӑна.

Точно на краю света стоял он, опираясь на ружье и глядя вдаль.

XII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Кашни юпа ҫумӗнчех аллине кӗсйине чикнӗ пӗр-пӗр наян таянса тӑрать, аллине вӑл хыҫкаланмалла пулсан е кама та пулин чӑмламалли табак кивҫен памалла пулсан кӑна кӗсйинчен кӑларать.

Почти что каждый столбик подпирал какой-нибудь лодырь, засунув руки в карманы штанов; вынимал он их оттуда только для того, чтобы почесаться или одолжить кому-нибудь жвачку табаку.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Укесрен хӑраса, хӗрринчи килӗн ҫатанӗ ҫумне таянса тӑчӗ.

Помоги переводом

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Елена юнашар пӳлӗме кӗчӗ те стена ҫумне таянса нумайччен ним хускалмасӑр тӑчӗ.

Елена перешла в соседнюю комнату, прислонилась к стене и долго стояла как окаменелая.

XXXV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Николай Артемьевичӑн ырӑ кӑмӑллӑ арӑмӗ, ҫемҫе пукан ҫине таянса, одеколонпа йӗпетнӗ тутӑр шӑршласа ларать; Николай Артемьевич хӑй камин патӗнче тӑрать, пур тӳмисене те тӳмеленӗ, ҫӳлӗ те хытӑ галстук тата крахмалпа шуратса хытарнӑ ҫухалӑскер, темле парламент ораторӗ евӗрлӗрех курӑнать.

Добродушная супруга Николая Артемьевича полулежала в откидном кресле и нюхала платок с одеколоном; сам он стоял у камина, застегнутый на все пуговицы, в высоком твердом галстуке и в туго накрахмаленных воротничках, смутно напоминая своей осанкой какого-то парламентского оратора.

XXX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫаксене вӑл, унпа юнашар ларса, унӑн хулпуҫҫийӗ ҫине таянса каласа пачӗ…

Она говорила всё это, сидя с ним рядом, опираясь на его плечо…

XXVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Мӗн тӑватпӑр-ха эпир паян, э? — калаҫма пуҫларӗ Шубин, кӗтмен ҫӗртенех лутра пукан ҫине лашт ларса, сарса тытнӑ чӗркуҫҫисем ҫине икӗ аллипе те таянса.

— Что же мы делаем сегодня, а? — заговорил Шубин, внезапно садясь на низенький стул и опираясь обеими руками на широко расставленные колени.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Эсир вара хӑвӑр йышӑннӑ вырӑнпа чӗреренех кӑмӑллӑ пулатӑр-и? — ыйтрӗ Елена, чавси ҫине таянса та ӑна тӳрех питӗнчен пӑхса.

— И вы будете вполне довольны вашим положением? — спросила Елена, подпершись локтем и глядя ему прямо в лицо.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Пӗр коляски ҫинче Эбнер таянса ларать, теприн ҫинче — Корчагин, ӑна тухтӑрсем утса ҫӳреме хушмаҫҫӗ; юлашки виҫӗ ҫыннинчен пӗри эстонец Вайман — Крым республикин Суту-илӳ халӑх комиссариатӗнче ӗҫлекенскер; латышка Марта Лауринь — вунсакӑр ҫулхи хӗр евӗрлӗ хура куҫлӑ хӗрарӑм; виҫҫӗмӗш Леденев — тӑнлавӗсем ҫинчи ҫӳҫӗ кӑвакара пуҫланӑ, улӑп пек ҫӳл сибиряк.

В коляске полулежал Эбнер, в другой — Корчагин, которому запретили ходить, остальные трое были: тяжеловесный эстонец Вайман — работник Наркомюрга Крымской республики, Марта Лауринь — латышка, кареглазая молодая женщина, похожая на восемнадцатилетнюю девушку, и Леденев — высокий богатырь с седыми висками, сибиряк.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

йывӑҫ ҫумне таянса, йывӑррӑн сывласа ячӗ тӗ мороженӑйне, нихҫан курман пек, катӑкӑн-катӑкӑн ҫӑтма тытӑнчӗ.

Прислонился к дереву и, тяжело дыша, жадно стал глотать мороженое большими кусками.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Старик Яков стена ҫумнех таянса, хаҫат вулать.

Старик Яков читал, откинувшись почти к самой стенке.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

 — Таянса итлӗр-ха.

Нагнитесь-ка и послухай-те.

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Вӑл пӗр япала ҫеҫ тума пултарнӑ: пӑшалне тӑсса хурса, вара ун ҫине икӗ алӑпа таянса, ним сывламасӑр, хускалмасӑр тӑма пултарнӑ.

Он мог сделать только одно: положить плашмя ружье на болото и, опираясь на него двумя руками, не шевелиться и успокоить поскорее дыхание.

VIII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней