Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑнлавӗнчен (тĕпĕ: тӑнлав) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӑнлавӗнчен унӑн ӗнтӗ юн тухмасть.

И кровь уже не идет с виска.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Лелюков кукленсе ларать, ҫапӑҫу шавне итлет, Устин Анисимовича тата тухтӑра пулӑшакан Камелине те васкатать: Камелин тӑнлавӗ ҫинчи юн тымарӗ хыттӑн тапать тата тӑнлавӗнчен мӑйӗ ҫинелле вӗтӗ тар пӗрчисем юхса анаҫҫӗ.

Лелюков сидит на корточках, вслушивается в шумы сражения, поторапливает и Устина Анисимовича и Камелию, которая помогает доктору; у нее натужно пульсирует жилка на виске, и бусинки мелкого пота скатываются по вискам к шее.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

«Аха! — шухӑш хумӗ шалт тӗксе илчӗ Виталие тӑнлавӗнчен, — чӑн та, ара, ҫакӑ мар-и-ха Динӑн ку таранах никама та пӗлтермесӗр, вӑрттӑн усракан йӗкӗчӗ?

«Уж не этот ли шкет за Диной ухлестывает? — ударила в голову Виталию хмельная догадка.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫак самантра ӑна тӑнлавӗнчен японец пулли пырса лекнӗ.

В эту секунду японская пуля ударила его в висок.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Чи кайран кӗнӗ Шерккей кравать ҫине вырттарнӑ Селимене курчӗ те, аллисене тӑнлавӗнчен хускатмасӑр, Селиме кӑкӑрӗ ҫинелле ӳпӗнчӗ, сасӑпа ӗнӗрленӗ май, унӑн хыткан хулпуҫҫийӗ канӑҫсӑр сике-сике илчӗ.

Последним в дом вошел Шерккей и, не отнимая рук от головы, упал на грудь дочери, стал гладить по седым волосам…

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл аллипе тӑнлавӗнчен хӗссе тытрӗ те, чун хавалӗпе тарӑхса, пӗтӗм урама илтӗнмелле: «Эх!..» тесе кӑшкӑрчӗ.

Сдавив виски, он испустил горестный вздох, услышанный, наверно, всей деревней: — Эх!..

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Темле хӗрарӑм ӑна тӑнлавӗнчен сӑтӑрса, питӗнчен хуллен ҫапкаласа тӑна кӳртме тытӑнчӗ.

Какая-то женщина стала приводить ее в чувство, растирая виски и хлопая по щекам.

14. Чӗрӗллех пытарнӑскер // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Пуҫӗ ҫине пӑхатӑп: сулахай енче, тӑнлавӗнчен ҫӳлерехре, ҫӗвӗк пур.

Смотрю на голову: слева, повыше виска, шрам.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Тӑнлавӗнчен халь те юн юхать.

Из раны все еще текла кровь.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Калинкке патӗнче вӑл Пробатова чарчӗ, пӳрнисене ывӑлӗн ҫемҫе те кӑвакарнӑ ҫӳҫ кӑтрисен ӑшне чиксе ячӗ, кӗл тӗслӗ тӑнлавӗнчен ачашларӗ, ассӑн сывласа илчӗ, ҫак ассӑн сывланине илтсен, Пробатова каллех, иртнӗ хутри пекех, амӑшӗнчен уйрӑлма кичем пулчӗ.

У калитки она задержала его, запустила пальцы в мягкие седые кудри сына, погладила пепельные виски, вздохнула, и Пробатову опять, как и в прошлый раз, стало грустно расставаться с матерью.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унтан сасартӑк тӑнлавӗнчен аллипе ҫапать: «Пичке, Кобылин пички!»

И вдруг рукой с размаху по темени хлоп: «Бочка деда Кобылина, бочка!»

Чипер юл // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Австриец решетке ҫумӗпе чупать те, ӑна сулахай алӑпа касма Григорие майлах мар, анчах та вӑл, хӗҫне чалӑштарса тытса, йӗнерӗ ҫинчен пӗшкӗнчӗ те, австриеца тӑнлавӗнчен туртса касрӗ.

Австриец бежал вдоль решетки, Григорию не с руки было рубить, он, перевесившись с седла, косо держа шашку, опустил ее на висок австрийца.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Апла пулсан, япӑх калаҫнӑ, — Кондратьев тем-тем аса илесшӗн пулнӑ пек, пӳрнипе кӑвакарнӑ тӑнлавӗнчен тыта-тыта илчӗ.

— Значит, плохо беседовал, — Кондратьев, как будто пытаясь что-то вспомнить, потрогал пальцами поседевший висок.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Эпӗ ӗлӗк шухӑшланисем: юрату та, хӑвна ху хӗрхенменни те, Лукашка та — пурте пустуй япаласем. Пӗр телей анчах пур: кам телейлӗ, ҫав тӗрӗс», — мӗлтлетсе илчӗ Оленин пуҫӗнче; вара вӑл хӑй те кӗтмен вӑйпа хитре Марьянӑна ҫавӑрса тытрӗ те тӑнлавӗнчен тата питҫӑмартинчен чуптурӗ.

«Все пустяки, что я прежде думал: и любовь, и самоотвержение, и Лукашка. Одно есть счастие: кто счастлив, тот и прав», — мелькнуло в голове Оленина, и с неожиданною для себя силой он схватил и поцеловал красавицу Марьянку в висок и щеку.

XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Э-э, чим-ха! — терӗ те тухтӑр, пуҫне килнӗ шухӑшне манасшӑн пулмасӑр аллипе тӑнлавӗнчен ярса тытрӗ.

— Ага! Постой! — крикнул доктор и хватил себя по лбу, как бы желая удержать какую-то мысль, мелькнувшую у него в голове.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӑнлавӗнчен, пӗчӗк суранран, ҫӳҫӗсене йӗпетсе, хуп-хура юн сӑрхӑнса тухрӗ.

Из виска, из ранки, смачивая волосы, высочилась черная кровь.

24-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпир генералне-мӗнне пӑхса тӑман, вӗсене те шакканӑ!» — терӗм те, тӑнлавӗнчен ҫакна шант! тивертсе ятӑм.

Мы, говорю, генералам и то навтыкали!» — да черк ее за виски.

10-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ӑна систермесӗр кӑштах сикмеллеччӗ те, тӳрех тӑнлавӗнчен ҫапас тесен, хӑяккӑнтарах тӑмаллаччӗ.

Нужно было незаметно отодвинуться от неё и ударить сбоку, чтобы вернее попасть в висок.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашова эпӗ шапах тӑнлавӗнчен ҫапсан, вӗлернӗ пулӑттӑм.

Если бы удар пришёлся по виску, я бы, пожалуй, убила Ромашова.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

26. [Сулахай] аллине шалча патне, сылтӑм аллине мӑлатук патне тӑснӑ; Сисарӑна вара пуҫӗнчен лектернӗ, ӑна тӑнлавӗнчен чиксе вӗлернӗ.

26. [Левую] руку свою протянула к колу, а правую свою к молоту работников; ударила Сисару, поразила голову его, разбила и пронзила висок его.

Тӳре 5 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней