Поиск

Шырав ĕçĕ:

Симӑна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тӗлӗнмелле юмахри пекех туйӑнса кайрӗ кунта Симӑна.
Помоги переводом

Ирхи сывлӑм // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 84–112 с.

Симӑна хирӗҫ пӗр ушкӑн ҫамрӑк пухӑнса ларнӑ.
Помоги переводом

Тата Симӑна…
Ещё Симу…

Акӑ Ҫӗнӗ Ҫулти каникул та ҫитрӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Павӑл Симӑна темскер кӑшкӑрасшӑнччӗ, анчах шарламарӗ, вӑл отделенипе пӗрле тула тухрӗ.
Павле хотел что-то сказать Симе, но промолчал и вышел с отделением.

27 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Кухньӑна пӑхрӗ те унта вӑл хӗрарӑмран хӳтӗленекен Симӑна курчӗ.
Он заглянул в кухню: Сима отбивался от женщины.

Халь эсӗ, Бояна, хӗрӗмҫӗм, Симӑна пӗр тӗпренчӗк супӑнь памӑн-ши, уяв ячӗпе кӑштах ҫӑвӑнасчӗ.
А теперь, Бояна-красавица, не найдется ли у тебя чуточку мыла — надо бы шелуху с себя счистить для праздника.

6 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Атӑ-пушмак ӑстине Николкӑна (хӑйӗн взводнӑйне), ҫӑкӑр пӗҫерекен Симӑна вӑл «тантӑшсем» тет (мӗншӗн тесен вӗсем виҫҫӗшӗ те вӑтӑртан кӑшт иртнӗ)» Йевтӑна — «тетеҫӗм», ыттисене пурне те «ачасем», тет.
Командира своего взвода — сапожника Николу и пекаря Симу, которым было уже за тридцать, он величал «служивыми», Евту — «дядей», а к остальным обращался просто «парень».

Турра кӳрентернине чӗрем чӑтса тӑраймарӗ, ну, ҫапса ятӑм вара Симӑна, пӗтӗмпе те пӗр хутчен кӑна, тӑвансем!
Не стерпело сердце обиды богу, ну, ударил я Симку, единожды всего, братцы!

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Хӑй ҫинчен ҫапла шухӑшласа пынӑ хушӑрах вӑл тата, Вавила, ҫавӑн пек вӑйлӑскер, Симӑна хытах хӗнесе сусӑрлатма пултарасси ҫинчен те пӗр самант шухӑшласа пӑхрӗ.
Мельком, между мыслями о себе, она подумала и о том, что Вавила, при его силе, мог серьёзно ушибить Симу.

— Хӑвӑртрах кайӑр-ха — Симӑна вӗлерет вӑл унта!
— Идите скорее — он там убьёт Симу-то!

Вавила сулахай аллипе Симӑна «чунне витермеллех» пырса ҫапрӗ те хайхискерӗн мӑйне пӗтӗм вунӑ пӳрнипе пӑчӑртаса, пӑвса лартрӗ; пӳрнисем хӑйӗн хытӑрах та хытӑрах пӑчӑртаҫҫӗ, вӗсен айӗнче пыр кӑмӑрчакӗсем шатӑртатни илтӗнет, Симӑн аллисем лаштӑрах усӑнса анчӗҫ, вӗсем, кӗсьесене шыранӑ пек, аяксем тӑрӑх тем хыпашлакалаҫҫӗ.
Вавила ударил левой рукой «под душу» Симе и сжал его шею всеми десятью пальцами; пальцы сжимались всё крепче, под ними хрустели хрящи, руки Симы повисли вдоль тела и шарили по бокам, точно отыскивая карманы.

Бурмистрова хӗрарӑм темскерле йывӑр та ҫеп-ҫемҫе япалапа пӗр харӑсах пӗтӗм ӳт-пӗвне тивертмеллех ҫапса хӑварнӑн туйӑнчӗ, куҫӗ умӗнче унӑн симӗс те хӗрлӗ ҫаврашкасем вылянса илчӗҫ, вӑл яр уҫӑ алӑкӑн тӗттӗм ани ҫинелле тӗлсӗр-палсӑр пӑхса тӑчӗ, унтан, аллисене лӑштӑрах усса ярса, Симӑна тинкерсе пӑхма тытӑнчӗ: ҫамрӑк йӗкӗт кровать айӗнчен хӑйӗн ҫурри ҫарапакка тӑсланкӑ ӳт-пӗвне йывӑррӑн сӗтӗрсе тухать, хӑй пысӑк калта пекех йӑшаланать.
Бурмистрову показалось, что она ударила его чем-то тяжёлым и мягким сразу по всему телу, в глазах у него заиграли зелёные и красные круги, он бессмысленно взглянул в тёмную дыру двери и, опустив руки вдоль тела, стал рассматривать Симу: юноша тяжело вытаскивал из-под кровати своё полуголое длинное тело, он был похож на большую ящерицу.

Хӗрарӑм хыпӑнса ӳкрӗ, вӑштах сиксе тӑчӗ, Симӑна ыталаса илчӗ те витӗмлӗ сӑмахсемпе ҫакна ӑнлантарма тытӑнчӗ:
Она обеспокоилась, гибко вскочила, обняла Симу и внушительно стала убеждать его:

Вӑл урисене тӑсса хучӗ, Симӑна хӑйӗн чӗрҫийӗ ҫине ҫӑмӑллӑнах йӑвантарса ӳкерчӗ те, ҫакӑн пит-куҫне хӑйӗн кӑкрисемпе сӗртӗнсех темелле, ун умне пӗшкӗнчӗ.
Она вытянула ноги, легко опрокинула Симу на колени себе и наклонилась над ним, почти касаясь грудью его лица.

Дворянсем пурӑннӑ ҫуртӑн халӗ те-ха мӑнаҫлӑн курӑнма тӑрӑшакан ишӗлчӗкӗсен ӑшӗнчен, таҫта шалтан, хӗрсем ҫӑри-ҫари ҫухӑрашни, Коля-телеграфистӑн тенорӗ, ростовщик ывӑлӗн, Ванька Хряповӑн, чан ҫапнӑ евӗр хулӑн сасси, Фимка Пушкаревӑн янкӑс юррисем, гитара янӑранисем илтӗнсе тӑраҫҫӗ — анчах та ҫав кичем те ӳсӗр пурнӑҫӑн ҫакӑн йышши мӗнпур янӑрашӑвӗ Симӑна тата ӑна итлесе ларакана пӗрре те чӑрмантармасть.
Из глубины всё ещё важных развалин дворянского дома порою долетали визги девиц, тенор Коли-телеграфиста, колокольный голос Ваньки Хряпова, сына ростовщика, бойкие песни Фимки Пушкаревой, звон гитары — но все эти звуки тоскливой и пьяной жизни не мешали Симе и его слушателю.

Жуков пуҫне ҫӗклерӗ те урисене диван ҫинчен йывӑррӑн ҫӗрелле усса ярса ӳсӗрме тытӑнчӗ, — унӑн хусканӑвӗ Симӑна хӑратса пӑрахрӗ, Сима та вулама чарӑнчӗ, ӳсӗрсе пӑхрӗ.
Жуков поднял голову и начал кашлять, тяжко спуская ноги с дивана, его движение испугало Симу, он тоже остановился и кашлянул.

Ҫакӑн хыҫҫӑн темиҫе кунтанах Симӑна куланайҫӑн ҫыруҫи, картла выляма юратакан Иванюков, тӗл пулчӗ те тӳрех кӑшкӑрса ячӗ:
А через несколько дней после этого Симу встретил письмоводитель податного, картёжник Иванюков, и завопил:

Лодка нумайччен усаллӑн ахӑлтатса кулчӗ, нумай хутчен Симӑна чуптӑва-чуптӑва илчӗ, унтан ҫапла каларӗ:
Лодка долго и зло смеялась, много целовала Симу и говорила:

Юлашкинчен, темскерле пӗр мыскара пулса иртрӗ, ҫакӑ вара хула ҫыннисене унтан сивӗтсех пӑрахрӗ: пӗррехинче, куланай инспекторӗ Жуков, Симӑран инҫех те мар вӑлтапа пулӑ тытса ларнӑ пулнӑ, ҫавӑ, хайхискер, кӗтмен-туман ҫӗртенех Симӑна ҫапла хушнӑ:
Наконец случилось нечто, оттолкнувшее от него горожан: однажды податной инспектор Жуков удил рыбу неподалеку от Симы и вдруг обратился к нему с приказанием:

Симӑна вӑл укҫа памарӗ.
Он денег Симе не дал.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика