Поиск

Шырав ĕçĕ:

Буратинона (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тилӗ Буратинона урам тӑрӑх малалла илсе каять.
Лиса тащила Буратино дальше по улице.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Инкеке пула ырри пулать, — терӗ тилӗ, — инкек куртӑн пулсан та, эсӗ Ухмахсен Ҫӗршывне килсе тухрӑн вӗт… — терӗ вӑл Буратинона.
— Нет худа без добра, — сказала лиса, — зато ты попал в Страну Дураков… — сказала она Буратино.

— Чуп ман хыҫҫӑн, Буратино, — Ухмахсен Ҫӗршывне! — терӗ вӑл Буратинона курсан.
— За мной, Буратино, в Страну Дураков! — сказала она, увидев Буратино.

Артемон Буратинона ҫакӑнта хупса питӗрсе лартрӗ, ӑна лайӑхрах хӑратас тесе, уласа илчӗ те каллех вӗҫен кайӑксене тустарма чупса кайрӗ.
Артемон запер Буратино там, порычал, чтобы хорошенько напугать, и опять умчался за птичками.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл Буратинона пиншакӗнчен ярса илчӗ те, каялла чакса, чӑлана сӗтӗрсе кайрӗ.
Схватил Буратино за курточку и, пятясь, потащил в чулан.

— Артемон, Буратинона тӗттӗм чӑлана кайса хупса ларт, — терӗ вӑл.
— Артемон, отведи Буратино в тёмный чулан!

Хӑйӗн кӗпине якатса тӳрлетрӗ, хӑюсене якатрӗ, Буратинона аллинчен ҫавӑтрӗ те вӗрентмешкӗн пӳрте илсе кайрӗ.
Оправила складочки и бантики на платье, взяла Буратино за руку и повела в дом — заниматься воспитанием.

Буратинона кӗтсе вӑл хӑйне йӑлӑхтарнӑ лӗпӗшсене хӑваласа ларнӑ.
Ожидая Буратино, она с досадой отмахивалась от надоевших бабочек:

Халӑх юмӑҫӗ Шӑрчӑк хӑйӗн курӑк пек типӗ аллисемпе Буратинона хыпашласа пӑхма тапратрӗ:
Народный лекарь Богомол сухими, как травинки, руками начал дотрагиваться до Буратино.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона вилӗмрен ҫӑлса хӑварать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Шапа хӑйӗн нӳрлӗ урисемпе нумайччен Буратинона лутӑркарӗ.
Жаба долго мяла влажной лапой Буратино.

Буратинона кровать ҫине хурса Артемон вӑрман чӑтлӑхне вӗҫтерчӗ, вӑл унтан паллӑ та чаплӑ тухтӑра — Тӑманана, фельдшерица — Шапана, тата типӗ турат евӗрлӗ Шӑрчӑка, питех те паллӑ халӑх юмӑҫне илсе килчӗ.
Положив Буратино на кровать, собачьим галопом помчался в лесные заросли и тотчас привёл оттуда знаменитого доктора Сову, фельдшерицу Жабу и народного знахаря Богомола, похожего на сухой сучок.

Ҫӗрелле ӳкекен Буратинона Артемон малти урисемпе ярса тытрӗ те пӳрте ҫӗклесе кайрӗ…
Артемон подхватил передними лапами падающего Буратино и отнёс его в дом…

Мӗскӗн Буратинона вӗҫертсе антармалла, ӑна киле кӗртсе тухтӑра чӗнмелле пулать, — терӗ хӗрача.
Надо снять бедняжку Буратино, отнести в дом и пригласить доктора… — сказала девочка.

Ҫапла сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача куҫӗсене уҫсанах йывӑҫ ҫинче пуҫхӗрлӗ ҫакӑнса тӑракан Буратинона курчӗ.
Итак, открыв глаза, девочка с голубыми волосами сейчас же увидела Буратино, висящего вниз головой.

Вӑрӑ-хурахсем Буратинона йывӑҫ ҫине пуҫхӗрлӗ туса ҫакма шут тытрӗҫ.
Наконец разбойники решили повесить Буратино вниз головой.

Вӑрӑ-хурахсем Буратинона йывӑҫ ҫине туртса ҫакаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратинона хӑваласа пынӑ вӑхӑтра вӗсем ҫӗҫӗпе пистолетне ӳкерсе хӑварман пулсан, мӗскӗн Буратино ҫинчен каласа кӑтартассине ҫакӑнпа пӗтерме те юранӑ пулӗччӗ.
Если бы во время погони они не обронили ножа и пистолета — на этом месте и можно было бы окончить рассказ про несчастного Буратино.

Буратинона ҫӑварне уҫтарасшӑн пулса мӗн-мӗн кӑна тумарӗҫ-ши вӗсем.
Трудно вообразить, чего они только не выделывали, чтобы заставить Буратино раскрыть рот.

Буратинона курсан лутра вӑрӑ-хурахӗ кушак пек ҫухӑрса ячӗ, вӑрӑмми тилӗ пек вӗркелесе илчӗ…
Увидев Буратино, низенький разбойник гнусно зашипел по-кошачьи, высокий затявкал по-лисьи…

Вӑрӑ-хурахсем Буратинона урисенчен ярса тытма пуҫланӑччӗ кӑна, анчах вӑл вӑхӑтра акӑш кӳлӗ урлӑ вӗҫсе Буратинона хӑйпе пӗрле илсе кайрӗ.
И в то время когда разбойники уже хватали Буратино за ноги, торчащие из воды, лебедь важно полетел через озеро, унося Буратино вместе с собой.

Буратино ҫине вӑрӑ-хурахсем тапӑнаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пӗри Буратинона пуҫӗнчен ярса тытрӗ, тепри — урисенчен.
Один схватил Буратино за голову, другой — за ноги.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика