Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ак сăмах пирĕн базăра пур.
ак (тĕпĕ: ак) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— А вӑл хӑйӗн чӗрине аллипе ак ҫакӑн пек тытса хӳтӗлет.

— А он прикроет свое сердце рукой, поставленной вот в такое положение.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ак ҫак ҫамрӑксем пирӗншӗн хӑрушӑ мар вӗсем.

А эти молодцы нам почти не соперники.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫӳҫӗ те унӑн йӑлтӑркка ҫутӑ та ак ҫак таран пултӑр, — вӑл пӗчӗк пӳрнисемпе хӑйӗн ула-чӑла сарафанӗн хулпуҫҫисене тӗксе илчӗ.

Чтобы у него были светлые-светлые волосы, вот до сих пор, — она притронулась пальчиками к плечикам своего пестрого сарафана.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Халех ак анне патне пырас та пӗр пытармасӑр йӑлтах каласа парас килсе тӑрать.

Несколько раз мне хотелось подойти к маме и рассказать ей все по порядку.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Хамӑрпа пӗрле ҫуртасем, ҫӗҫӗсем, шӑрпӑк илтӗмӗр, апат-ҫимӗҫ те пур, — каласа кайрӗ Виктор ман ҫине пӑхмасӑр, — ак ҫакӑ тата? —

— Мы захватили свечи, ножи, спички, продовольствие, — перечислял Виктор, не глядя на меня, — а это!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Халӗ ак сана общество хӑй, ача чухнехи тертсенчен хӑтарса, санран чи кирлине — вӗренме ҫеҫ ыйтать.

А теперь общество избавляет тебя от забот в детстве и требует от тебя самого главного — учиться.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Яшка вӑл эпӗ, — терӗ ача мӗскӗнӗн, — ак ҫава вара малта пыраканни — Витька Нехода…

— Это я — Яшка, — скорбно заметил мальчик, — а тот впереди — Витька Нехода…

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унӑн пуҫӗ ак ҫакнашкал пӗчӗкҫеҫҫӗ те хӑй сарлака… ӑна та тыткаланӑ.

У нее вот такая голова маленькая, широконькая… тоже приходилось ловить.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ те нумаях пулмасть ак ҫакӑн пек селявка тытрӑм.

Я тоже недавно поймал вот такую селявку.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Халӗ ак хӑйӗн тахҫанхи тусне курнипе, анне пӗтӗмпех аса илчӗ те йӗрсе пӗтрӗ.

Сейчас, увидев своего старого друга, мать вспомнила все, не могла сдержаться и расплакалась на улице.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Аннене калатӑп ак.

— Я скажу маме.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӗкӗ пек ту хырҫи, пирӗн пулӑҫӑсем поселокне хӗвелтухӑҫ енчен вӗрекен ҫилтен хӳтӗлесе тӑраканскер, халӗ ак пирӗн куҫ умӗнче.

Горы, предохранявшие наш рыбачий поселок от восточных ветров, теперь были перед глазами.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл ҫур ҫул чиперех ҫапӑҫрӗ, кунта халь ак темиҫе кун ҫапӑҫмалла та — вӑрҫи те пӗтет.

Ведь уже полгода провоевал благополучно, а тут каких-нибудь несколько дней и — конец.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ак ҫак этем, пӗр сӑмахсӑрах, хӑйне халӑхсен хуҫи пулма ҫуратса янӑ тесе шутланӑ, — тет Сагайда, ҫуркаланса пӗтнӗ офицер мундирне тӑхӑннӑ вилӗ гитлеровец ҫумӗпе иртсе пынӑ май.

— Вот этот тип, безусловно, считал себя созданным для господства над народами, — говорил Сагайда, проходя мимо убитого немца в изорванном офицерском мундире.

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Эпӗ пӑрахса хӑварам, пиллӗкмӗшӗ те, вуннӑмӑшӗ те пӑрахса хӑвартӑр — ак сана эшелон та пулчӗ!

Я брошу, и пятый, и десятый — вот тебе и эшелон!

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

«Ак эпир сире типӗтсе парӑпӑр-ха!» — шухӑшларӗ Хома, бинокльне кӑкӑрӗ ҫине антарса.

«Мы вот вам высушим», — подумал Хома, опуская бинокль на грудь.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫырантан хӑвӑртрах уйрӑл, вӑрманалла кӗрсе пыр, ак ҫак дамба ҫине тух, — Чумаченко хӑй умне ҫӗр ҫине сарса пӑрахнӑ карттӑ ҫине пӳрнипе тӗксе кӑтартать.

Смелее отрывайся от берега, углубляйся в лес, выходи вот на эту дамбу, — Чумаченко тычет пальцем в карту, разостланную перед ним на земле.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ак хӑвӑрӑн тумтирӗрпе япаласен кӗнекине илӗр.

Прошу, получайте свое обмундирование и вещевую книжечку.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Халех ак пуҫланать тытӑнса кӑна тӑр, Хома!..

Сейчас начнется, держись, Хома!..

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ак халӗ те вӑл Маковей лашипе танлашрӗ те телефониста ҫапла каларӗ:

Вот и сейчас, поравнявшись конем с Маковеем, он говорил телефонисту:

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней