Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ҫавӑнтах (тĕпĕ: ҫавӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Пуҫна ан пӑтраштар! ҫиленсе ҫитрӗ Одинцов, ҫавӑнтах вара Лидӑна витлесе илчӗ:
— Не морочь голову! — рассердился Одинцов и передразнил девочку:

31 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Сывӑ-и! — кӑшкӑрарах ыйтрӗ Одинцов, хӑй вара ҫавӑнтах именсе кайрӗ.
— Здорово! — развязно сказал Одинцов и тут же смутился.

Ҫавӑнтах ҫамкине хӑвӑрт каялла илчӗ.
Потом быстро отодвинулся.

— Ан ҫап! — чупса пычӗ Ваҫҫук ун патне, хӑй ҫавӑнтах сумкине ҫӗклерӗ те лаша пуҫне татах ҫапасран хӳтӗлерӗ.
— Брось! — подскочил к нему Васек и, подняв сумку, загородил от ударов морду лошади.

30 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Ун пек урӑх каламӑп! — терӗ Петя, вӑл вара ҫавӑнтах ҫапла шухӑшласа хучӗ: хӑйӗн айӑпне вӑл тем тесен те йышӑнмасть!
— Я не буду! — сказал Петя и тут же решил никогда, ни за что не сознаваться в своем поступке.

28 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Сыснах мар пулсан, ҫынах эппин эпӗ, — каласа хучӗ Мазин ҫавӑнтах.
— А если я не свинья — значит, я человек, — решил тут же Мазин.

26 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Мана, Ваҫҫук, комсомола илеҫҫӗ, — терӗ вӑл, ҫавӑнтах вара ҫӳхе пиртен тунӑ хуплашкаллӑ хулӑн кӗнеке кӑтартрӗ.
Меня, Васек, в комсомол принимают! — с гордостью сказала Таня, показывая на толстую книгу в коленкоровом переплете.

22 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Муськӑна ятлама тытӑнчӗ вӑл, ҫавӑнтах унӑн кашӑкне туртса илчӗ.
Накинулся он на Муську, отнимая у нее ложку.

21 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Пулӑшӑп! — савӑнса каларӗ Трубачёв, ҫавӑнтах Мазин ҫине пӑхса илсе.
— Помогу! — радостно отозвался Трубачев и оглянулся на Мазина.

14 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Карттӑ ҫинче кӑтартмалли патака Лида ҫавӑнтах Мазина пачӗ.
Лида передала указку Мазину.

Ҫавӑнтах директор, Леонид Тимофеевич, пырать.
А тут директор Леонид Тимофеевич.

10 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Эпӗ, — ҫемҫен кулчӗ Саша, хӑй ҫавӑнтах хулпуҫҫине шӑннӑ ҫын пек хускаткаласа илчӗ.
— Я, — улыбнулся Саша, зябко поводя плечами.

6 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Эсир ӑҫта — эпӗ те ҫавӑнтах пыратӑп!
— Куда вы — туда и я!

Ну, кайрӑмӑр — кӑшкӑрчӗ вӑл, ҫавӑнтах йӗлтӗр патакне ҫӗклерӗ те: — Ман хыҫран! — терӗ.
Ну, пошли! — крикнул он, взмахнув лыжной палкой: — За мной!

5 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Грознӑй, кӑмӑллӑн кулса, пуҫне силлет, ҫавӑнтах хӑйӗн ҫӑмламас ҫӗлӗкне хыва-хыва ҫӗклет.
Грозный улыбался, ласково кивал головой, то и дело приподнимая свою мохнатую шапку.

Ҫавӑнтах — кӑвак сӑрӑпа сӑрланӑ карап-пӑрҫӗмӗрен.
Ледокол, выкрашенный в голубую краску.

1 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ҫавӑнтах вӑл сехет ҫине пӑха-пӑха илет.
А сама поглядывала на часы.

Нумаях пулмасть, 1932-мӗш ҫулта, Ява утравӗнчи Мерапи вулкан кратерне пӗр нимӗҫ ученӑйӗ хӑйӗн проводникӗпе анса кайнӑ вӑхӑтра сасартӑк вулкан сирпӗнсе тухнӑ та иккӗшӗ те ҫавӑнтах пӗтнӗ пулас…
Совсем недавно, в 1932 г., спустившийся в кратер вулкана Мерапи на Яве германский ученый с проводником были застигнуты внезапным громадным извержением и, очевидно, погибли…

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Ҫӗрӗн минераллӑ хуппи ҫурӑлса каяс пекех, гранит стенасем пӗр-пӗрин ҫумне ҫыпҫӑнса, ҫӗр ҫурӑкӗсем питӗрӗнсе, ҫӗр ҫурӑкӗсем тулса ларма пултараҫҫӗ, вара эпир, — мӗскӗн атомсем, ҫавӑнтах лапчӑнса пӗтмелле.
Древние слои земной коры грозили распасться, гранитные массивы сомкнуться, трещины исчезнуть, пустоты заполниться, и мы, бедные атомы, обречены быть раздавленными этим грозным извержением!

XLIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫак самантрах ман аллӑм шыва кӗрсе ӳкрӗ, эпӗ ҫавӑнтах алла каялла туртса илтӗм.
В это мгновение моя рука коснулась воды, и тотчас же я ее отдернул.

XLII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика