Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Уншӑн (тĕпĕ: ун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах Виктор хывӑнса хулӑн та сивӗрех утиял айне кӗрсе выртма та, уншӑн Хворостянкин темле тӗлӗнмелле пек туйӑнни ҫинчен шухӑшлама та ӗлкӗрейменччӗ, асран тухма пӗлмен кил хуҫи ҫийӗнчех ун патне пырса кӗчӗ; вӑл ӗнтӗ аялти кӗпе вӗҫҫӗн кӑна тӑрса юлнӑ, шӑлаварне ҫыхнӑ пиҫиххине вӗҫертсе янӑ.

Не успел Виктор раздеться и подлезть под толстое прохладное одеяло, и подумать о том, что Хворостянкин ему кажется довольно странным, как вошел хозяин дома, уже в одной нательной рубашке и с расстегнутым на брюках поясом.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ӗҫлерӗн, Алексей Степанович, уншӑн сана чыс!

— Поработал, Алексей Степанович, вот тебе и почет!

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл кула-кула тата кубанкине ӗнси ҫине антарса лартсах айккинелле пӑхса пынинчен, пӗр аллинчи пӳрнисемпе чӗлпӗре ҫӑмӑллӑн пуҫтарса тытнинчен, тепӗр аллипе тытнӑ пушӑпа хӑмсарса пынинчен, йӗнерӗн ура пускӑчисем ҫинче ҫӑмӑллӑн ҫӗкленсе, хура лашине шпорсемпе хистесе пынинчен юланутпа ҫӳресси уншӑн канлӗ те чи кӑмӑла килекен ӗҫ пулнине курма пулать.

По тому, как он поглядывал по сторонам и сбивал на затылок кубанку; по тому, как он собирал в пальцах одной руки поводья, а в другой держал, помахивая, плетку; по тому, как он легко приподымался на стременах и подбадривал вороного коня шпорами, было видно, что верховая езда являлась для него одним лишь наслаждением.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Кунта эпир уншӑн мар кӗнине эпӗ пӗлетӗп вӗт-ха…»

— Я же знаю, что мы сюда заехали не для этого…»

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Уншӑн эсӗ айӑплӑ.

— И в этом ты повинна.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Прохор, кучер ҫакӑн пек уҫҫӑнах мухтани уншӑн нимех те маррине кӑтартасшӑн пулса, уссине якаткаларӗ, палӑрмалла мар кулса илчӗ; кунта унӑн усси ҫине кӗтмен ҫӗртех эрешмен карти ҫыпӑҫрӗ — вӑл лачлаттарсах сурчӗ те тутине ҫаннипе шӑлчӗ.

А Прохор, делая вид, что такая откровенная похвала кучера мало его трогает, поглаживал усы и усмехался; тут неожиданно на ус ему прилипла паутинка, он смачно сплюнул и вытер рукавом губы.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Уншӑн ӗҫ нихҫан та чарӑнса тӑма пултараймасть.

— Из-за этого остановки никогда не будет.

XXVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Аван председатель пулнӑ вӗт-ха, — тет, — вӑл халӗ япӑхланнӑ пулсан, уншӑн эпир айӑплӑ…»

«Был же он, говорит, хорошим председателем, а ежели изделался плохим, то мы в том повинны…»

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Уншӑн сан сӑмахусем шуйттанран та хӑрушрах.

— Ну, а твои слова ему страшнее черта.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӗтӗм ҫуркунне, ҫулла тата кӗркуннен пӗр пайӗ уншӑн бригадӑри стан хӑй ҫурчӗ вырӑнне пулнӑ; вӑл утӑ ҫинче ҫывӑрма та, каҫхи кӑвак ҫутӑсене курма та, сывлӑм ӳкнӗ ирсене кӗтсе илме те, хӗртсе хӗвел пӑхнӑ чухне сапочкӑпа пӗкӗнсе ӗҫлеме те калама ҫук хӑнӑхса ҫитнипе станицӑна пӗр кунлӑха та каясшӑн пулман.

Всю весну, лето и часть осени домом ей был бригадный стан: она так привыкла и спать на сене, и видеть вечерние зори, и встречать росистые рассветы, и нагибаться с сапочкой под палящим солнцем, что не хотела выезжать в станицу даже на один день.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫапах та вӑл уншӑн ют карчӑк мар, амӑшӗ пулнине чун-чӗрипе ӑнланса илчӗ, ҫавӑнпа ун ҫинчен куҫне те вӗҫертме пултараймарӗ, хӑйне врач алӑкран ҫавӑтса кӑларсан, вӑл чӗри аван маррӑн хӗссе ыратнине туйрӗ.

И все-таки он не разумом, а сердцем понимал, что это была не чужая ему старушка, а его мать, и ему было не под силу оторвать взгляд, а когда врач увел его за дверь, он ощутил на сердце неприятно защемившую боль.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫаплах ӗнтӗ, чӗрери ҫав вӑрттӑнлӑха Кондратьев епле пӗлме пултартӑр-ха; Сергее ӗнер каҫранпа мӗн ытла хумхантарни ҫинчен Кондратьев шутламан та, мӗншӗн тесен халӗ уншӑн ҫак папкӑра мӗнле документсем, ҫав документсемпе пӗрле мӗнле ӗҫсем пуррине пӗлесси чи кирлӗреххи пулнӑ; ҫавна пӗлсен, вара тата кирлӗрех те пысӑкрах ӗҫсем ҫинчен калаҫмалла пулать.

Все-таки, как мог бы Кондратьев узнать эту тайну, что сидела в сердце; Кондратьев даже не думал, что именно так волновало Сергея со вчерашнго вечера, потому что теперь ему было важнее узнать, какие документы содержала папка, и какие дела вместе с документами были там; и, узнав это, можно было бы еще больше поговорить о более важных делах.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Литература илсе килтӗм — уншӑн Мускава Кубань ҫыннисен ячӗпе тав тӑватпӑр, — шухӑшларӗ Сергей, таса хут листине пӑхкаласа.

«Литературу привез — наше кубанское спасибо Москве, — думал Сергей, глядя на чистый лист бумаги.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ирина пуринпе те кӑмӑллӑ, Мускав та унӑн кӑмӑлне кайрӗ, — ответлерӗ Сергей, — анчах самолетпа вӗҫни уншӑн япӑх…

— Ирина очень довольна, в Москве хорошо, — ответил Сергей, — только Ирина самолет плохо переносит…

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Анчах уншӑн эсир йӗркесӗрлӗхсене пӗр самантрах пӗтерекен ҫыру ҫине алӑ пусатӑр.

— Только подпишите то письмо, которое в один миг ликвидирует все безобразия.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак вӑхӑтра уншӑн пурте йӗрӗнчӗклӗ пулнӑ.

В эту минуту все ему было противно.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак кӗтмен ҫӗртен тухса тӑнӑ картинӑна курсан, Тарас тата ытларах хӗрелсе, хӑвӑрт ура ҫине тӑрса, каллех ларчӗ, — ҫак самантра уншӑн, мӗскӗншӗн, Иван Шацкий нимӗн те мар пулнине вара пурте курчӗҫ.

Как только Тарас увидел эту неожиданную картину, он еще более покраснел, встал, затем снова сел, — тут все увидели, что ему, бедному, в эту минуту было не до Ивана Шацкого.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫук, ку «яланхи япала» уншӑн ытла та ют тата йӗрӗнчӗклӗ пулнӑ ӗнтӗ.

Нет, это «обычное» уже было ей чуждо и отвратительно.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Анчах халӗ ку уншӑн пысӑк пӗлтерӗшлӗ япала пулман ӗнтӗ.

Но теперь все это было уже не важно.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Вӑл вилес пулсан, боецсем уншӑн хуйхӑрӗҫ, ӑна дивизи командирӗ те асӑнӗ.

Погибни он, бойцы будут горевать, его помянет даже командир дивизии.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней