Поиск

Шырав ĕçĕ:

чул сăмах пирĕн базăра пур.

чул (тĕпĕ: чул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хупса лартрӗҫ ӑна чул башньӑна.
Посадили Мальчиша в каменную башню.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Сергей ҫапла тума хушрӗ: чул йӑран ҫаралса юлсанах ҫӗр айнелле пӑрапа шӑтарма тытӑнмалла, ҫӗр чавакансене тепӗр пысӑк мар айлӑм патне канав алтма тӑратмалла, вӑл канав вара шыва туртса илсе, шыв тулса ҫитсе ҫиелтен юхассине тата виҫ-тӑватӑ сехете тытса тӑма пултарать.
Сергей приказал: как только обнажится каменная гряда, поставить бурить скважины, а землекопов перебросить рыть канаву к другой небольшой впадине, которая могла оттянуть воду и задержать перелив ещё на три-четыре часа.

Шывсӑр мӗнле апла? — аллисене саркаласа вӑл хӑйӗн сӑмаххине каласа пӗтерчӗ те, нимӗн те пулман пек чул ҫине ларчӗ, нумайччен кӑмӑллӑн калаҫма тапратас пек пулса.
Как можно без воды? — разведя руками, закончил он и невозмутимо сел на камень, собираясь вступить в длинный и благодушный разговор.

Чул патне ҫитме инҫе-ха.
До камня ещё далеко.

— Ну, чул тата!
— Ну, камень!

— Тӑпри хытӑ, — терӗ Шалимов, ним пулман пек, — ҫӗр мар, чул.
— Грунт тяжёлый, — равнодушно ответил Шалимов, — не земля, а камень.

Шоссе ҫул ҫине тухсассӑн, инженер сылтӑмалла пӑрӑнчӗ те тинӗс ҫыранӗ хӗррипе хура, ешӗл кипарислӑ, чул сӑртлӑ парк варринче илемлӗ шурӑ ҫуртсем кӑнтарса ларакан Сӑмсах патнелле юртӑпа чуптарчӗ.
Выехав на шоссейную дорогу, инженер повернул направо и по-над берегом моря рысью поскакал к мысу, где среди скалистого парка высились красивые белые здания.

Вӑл вӗсене айлӑмӑн хӗррипе айлӑма ҫӳлӗ мар, анчах хулӑн чул пӗвепе пӳлсе хунӑ тӗле илсе кайрӗ.
Он повёл их по краю лощины к тому месту, где лощина была перегорожена невысокой, но толстой каменистой грядой.

Тул ҫутӑлса килеспе сулӑ туса хатӗрлерӗҫ те, ҫӗмӗрсе тухнӑ шыв палкаса выртакан вырӑна виҫӗ сехет хушши вара вак чул тултарса чӑптасем пӑрахнӑ.
К рассвету сколотили плот и целых три часа сбрасывали рогожные кули со щебнем в то место, откуда била прорвавшаяся вода.

Ун ҫинче кӑвак труҫик, шупка-кӑвак майка, ҫаврака чул, картонран тунӑ коробка тата калама ҫук йӑлтӑртатса тӑракан пилӗк вӗҫлӗ ҫӑлтӑр айӗнче сиккипе пыракан пӗр юланутлӑ ҫынна ӳкернӗ сӑрӑлӑ картина выртаҫҫӗ.
На ней лежали синие трусики, голубая безрукавка, круглый камешек, картонная коробочка и цветная картинка, изображавшая одинокого всадника, мчавшегося под ослепительно яркой пятиконечной звездой.

Вӑл юпаран ярса тытнӑ та чул пек хытса кайнӑ, нимӗн те чӗнмест.
А он стоит молчит, ухватился за столб и как каменный.

— Аван! — тесе Натка хытах мар кӑшкӑрса илчӗ те, таҫта чул сӑрт айӗнчен хӑй сасси пекех — савӑнӑҫлӑ, таса уҫӑ сасӑ кӑшкӑрнине илтсен, кулса ячӗ.
— Хорошо! — негромко крикнула Натка и рассмеялась, услыхав откуда-то из-под скалы такой же, как и её, вскрик — весёлое, чистое эхо.

Майпеле вӑл инҫе кайнӑ, вара ывӑннипе лапсӑркка юман вулли кутне чул ҫине канма ларчӗ.
Незаметно зашла она далеко, устала и села на каменную глыбу под стволом раскидистого дуба.

Вӑл ту ҫине хӑпарчӗ те пӗр пӗччен ларакан чул ҫамка патнелле сукмакпа пӑрӑнса утрӗ.
Она, поднявшись в гору, свернула по тропинке, к подножию одинокого утёса.

Ҫавӑнпах хама катӑк чул пек туятӑп.
Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Хусан саншӑн сӑмала шӑршиллӗ чул миххи, унта пурӑнакан ҫынсен культури те сана килӗшмест тата хӑҫантан эпӗ саншӑн шыв чӑххине ҫаврӑнтӑм? — кӳренсе, тарӑхса ыйтать Маюк.
Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Малтанах хула мана чул михӗ пек туйӑнчӗ, — тет Кавӗрле.
Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӑл хӑйӗн килӗнчех, анлӑ сарайра хӑйӑр, цемент, вӗт чул хутӑшӗсенчен ахаль кирпӗчӗсем евӗр пысӑк блоксем ӑсталать.
Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Анчах, тем чул манас тесен те, пысӑк инкек пуҫ ҫинчех тӑрать ҫав: ӑҫталла каймалла, ку вырӑнтан мӗнле хӑпса тухмалла?
Но как ни забывай, а беда висела не пустяковая: куда идти, как выбираться?

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Николашкӑн ҫак айванла сӑмахӗсене илтнипе амӑшӗн аллисем лӑштӑрах вӑйран кайрӗҫ, ҫывӑракан пӗчӗк Валька, пысӑк чул пек, тем йывӑрӑш туйӑнчӗ.
И от этих глупых Николашкиных слов руки ее ослабли, а маленькая спящая Валька показалась ей тяжелой, как большой камень.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика