Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӗс сăмах пирĕн базăра пур.
тӗс (тĕпĕ: тӗс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мирон Григорьевичӑн куктӗрриллӗ питне хӗрлӗ тӗс ҫапрӗ.

У Мирона Григорьевича сквозь конопины проступала краска.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий карнӑ ҫӑварӗпе антӑхса кайсах сывлӑш ҫӑтрӗ, кӗре питҫӑмартийӗсенчи хура хӗрлӗ тӗс сирӗлсе пычӗ, тӗксӗмленнӗ куҫӗ сӳрӗккӗн йӑлтӑртатса ҫунчӗ.

Григорий раскрытым ртом жадно хлебал воздух, от смуглых щек его отходил черный румянец, и потускневшие глаза обретали слабый блеск.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр пилӗк минутран Евгений уҫӑ шӑршӑллӑ йӗпе хурлӑхан тӗмӗ хыҫӗнчен тухрӗ, хӳме патне ҫитрӗ те пирускине мӑкӑрлантарнӑ май, чӗркуҫҫисем тӗлне сӗтеклӗ курӑкран симӗс тӗс ҫапнӑ шӑлаварне вӑрахчен сӑмса тутрипе сӑтӑркаласа тӑчӗ.

Через пять минут он вышел из-за куста мокрой пахучей смородины, дошел до прясла и, пыхая папироской, долго тер носовым платком брюки, обзелененные в коленях сочной травой.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн питҫӑмартисене халӗ темле симӗсрех-сарӑ тӗс ҫапнӑ.

Щеки ее отсвечивали зеленоватой желтизной.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн пит-куҫне кӑштах хӗрлӗ тӗс ҫапрӗ.

Румянец чуть окрасил его щеки.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сивӗ ир ҫуталса килет, тӳпене кӗрен тӗс ҫапрӗ, таҫта тусем хыҫӗнчен хӗвел хӑпарать.

А над станицей вставал морозный рассвет, небо было чистое и розовое, — где-то за горами уже всходило солнце.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Патшан туртӑнса кӗнӗ сӑн-питне темле хӗрлӗ кӑвак тӗс витнӗ.

Осунувшееся лицо его с каким-то фиолетовым оттенком.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн сӑн-пичӗ юн капланса тулнипе шӗл-кӑвар пек хӗрелсе кӗренленчӗ — ҫав хӑмач тӗс вара унӑн крахмалланӑ кӗпе ҫухи ҫине те куҫнӑ пек туйӑнчӗ…

Кровь так густо кинулась ему в лицо, что даже крахмальный воротничок сорочки словно порозовел на нем…

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн тахҫантанпа хырӑнман пирки хуралса шӑртланнӑ, шалалла путса кӗнӗ пичӗпе усӑк сӑмсине сарӑрах кӑвак тӗс ҫапнӑ, пасарнӑ куҫ харшийӗсем айӗнчи куҫӗсем антрацит ванчӑкӗ пек тӗксӗммӗн ҫуталса пӑхаҫҫӗ.

Впавшие щеки его, усеянные черным жнивьем давно не бритой бороды, и вислый нос отливали желтой синевой, из-под заиневших бровей тускло, как осколки антрацита, светили глаза.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑмӑр кӑвак тӗс ҫапнӑ тӳпене каҫсерен прожектор ҫутӑсем урлӑ-пирлӗ таткаласа ҫураҫҫӗ, ҫине-ҫинех тӗксӗм асамат ҫутипе ялтӑртатса ҫиҫеҫҫӗ, пӗр-пӗрне куҫ хӗсмелле выляҫҫӗ, ҫав вырӑнтан вӑрҫӑ вут-хӗмӗпе унӑн авкаланса явӑнакан ҫулӑмне сӑнакан ҫынсен чунӗсене акӑш-макӑш шиклентерсе пӑлхатаҫҫӗ.

По ночам далекое фиолетовое небо кромсали отсветы прожекторных лучей, они сияли радужно-тусклыми зарницами, перемигивались, заражали необъяснимой тревогой тех, кто отсюда наблюдал за вспышками и заревами войны.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗттӗм симӗс ту тӑррине ылтӑн тӗс сапса, хӗвел анчӗ.

Солнце опустилось за гору, щедро позолотив ее ребристую буро-зеленую вершину.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӗпер патӗнче, Кубаньпе Мӑн Зеленчук шывӗсем пӗрлешнӗ вырӑнта, ҫӑра вӑрман ларать, вырӑнӗ-вырӑнӗпе ӗнтӗ ӑна ылтӑн тӗс ҫапма та ӗлкӗрнӗ.

Ближе к мосту, на стыке Кубани и Большого Зеленчука, густой гривой подымался лес, местами тронутый яркой позолотой.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Аслӑк ҫинчен пӗр флакон одеколон, тулли мар пӗчӗк кӗленче денатурат илчӗ, вӗсене иккӗшне пӗр ҫӗре ячӗ, унтан пӑлхатса хутӑштарчӗ те, пӑтранчӑк тӗс ҫине кӑмӑллӑн пӑхса, ҫапла каларӗ:

С сеновала достал флакон одеколона, неполный пузырек денатурированного спирта, смешал в бутылке и, болтая, любуясь на цвет, сказал:

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья хӑйӗн горницине тумланма кӗчӗ, часах тумланса кухньӑна тухрӗ, хӑй хӗр пек ҫинҫе пилӗклӗ, кӑвакрах-шурӑ сӑнлӑ, пичӗ ҫине витӗр курӑнакан салхуллӑ сенкер-хӗрлӗ тӗс ҫапнӑ.

Наталья пошла в свою горницу одеваться, вскоре снова пришла на кухню уже одетая, тонкая по-девичьи, иссиня-бледная, в прозрачной синеве невеселого румянца.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, чӗлпӗр вӗҫне ҫавӑркаласа тип ҫырмаран тухнӑ чухне, кашкӑра самантлӑха куҫран ҫухатрӗ, утне тӗмеске ҫине сиктерсе хӑпарсассӑн ӑна татах курчӗ: — вӑл чылай аякра йӑртлатса пырать иккен; ҫеҫенхирӗн хура йӑранӗсем тӑрӑх ҫӗрпеле пӗр тӗс пулса, хыт курӑксем хушшипе йытӑсем шӑвӑнаҫҫӗ, унтан та инҫерехре, Крепышне чӗн саламат аврипе ӑшалантарса, чӑнкӑ шырлан хӗррипе ватӑ пан тӗрлеттерсе пырать.

Григорий, поднимаясь из буерака, кругообразно поводя поводьями, на минуту потерял его из виду, а когда выскочил на бугор, — волк мельтешился далеко-далеко; по черной ряднине степи, сливаясь с землей, плыли в бурьянах черные собаки, а дальше сбоку, полосуя Крепыша рукоятью арапника, обскакивал крутой яр старый пан.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн питне тӗрлентерсе тӑракан куктӗрри витӗр хӗрлӗ-хӑмӑр тӗс ҫапса тухрӗ: ҫакӑнта кӑна чухласа илчӗ вӑл хӑнасем мӗншӗн килнине.

Сквозь веснушки, устрекавшие его лицо, проступила коричневая краска: тут только догадался он, зачем приехали гости.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Темиҫе ҫӗр ҫывӑрмасӑр ирттернӗрен, унӑн сарлака янах шӑммиллӗ пичӗ ҫинчи хӑмӑр ӳтне сенкер тӗс ҫапрӗ, хура та типӗ куҫӗсем путса аннӑ куҫ лакӑмӗсенчен ӗшенчӗклӗн пӑхакан пулчӗҫ.

От бессонных ночей коричневая кожа скуластого его лица отливала синевою, из ввалившихся глазниц устало глядели черные, сухие глаза.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Юргин лейтенант тӗксӗм те типшӗм сӑн-питлӗ, сӑнтан пӑхсан кичем, пӗр-пӗччен ӳссе ҫитӗннӗ, хытӑ кӑмӑллӑ ҫын пек курӑнать: анчах куҫӗсенче шӑрӑх кун вӑрман чӑтлӑхӗнче пулакан симӗсрех тӗс, кӑмӑллӑ та ачашскер, ҫуталса тӑрать.

Лейтенант Юргин, смуглый, с худощавым лицом, на вид казался угрюмым человеком, выросшим в одиночестве, и жестоким в жизни; но в его глазах стоял мягкий, очень приятный зеленоватый лесной свет, какой наполняет густые заросли в знойный полдень.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Кӑшт ҫутӑпа йӑлтӑртатакан симӗс тӗс йӗри-таврана карса илнӗ; Кубанӗн кукӑр-макӑр юхакан шывӗ хӗвел ҫуттинче ҫулӑм пек йӑлкӑша-йӑлкӑша илет; Кубань леш енчи тӗмӗсемпе катасем епле илемлӗ тумланнӑ — кӑвар пек хӗрлӗскерсем, вӗсем Кубань тӑрӑхӗнчи сӑртсенче пур ҫӗрте те вучахсем пек йӑлкӑшаҫҫӗ.

Зеленые краски озими, чуть поблескивая, разливались от горизонта к горизонту; пламенем вспыхивали на солнце далекие изгибы Кубани, кустарники и лески, кострами горели по всему закубанскому взгорью…

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Горизонт ҫулӑм пек ялкӑшать, ҫавӑнпа уй-хир ҫине хӗллехи пек сӑрӑ мар, кӗрен мӗлке ӳкрӗ, сӑрт-тусем вара, шӑрӑх тӗтрипе витӗнсе, мрамор тӗслӗ пулса тӑчӗҫ; ту айӗнчи лутра вӑрмана хӗрлӗ тӗс пӗтӗмпех хупласа илнипе ун ҫине пысӑк пушарӑн ҫути ӳкнӗ пек туйӑнать.

Горизонт пылал пламенем, на поля упала тень, не серая, как зимой, а розовая; горы покрылись мраморным, знойным туманом; густой низкий лес под горой погрузился в красный цвет, как от какого-то громадного пожара.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней