Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

илтмен (тĕпĕ: илт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Илтмен!

Не слыхал!

Кӑвайт умӗнче // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Чапаев Петька каланине илтмен пек пулчӗ.

Чапаев как будто не слушал Петьку.

Тӗлӗк // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Нихҫан та ун пек шӑнкӑртатнине илтмен!

Никогда ещё такого трезвона не было!

Улттӑмӗш сыпӑк // Гавриил Байдеряков. Тайц Я.М. Тупни: повесть. Вырӑсларан Г. Байдеряков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 88 с.

Урӑх унта никам та юлман, никам та нимӗн те илтмен.

Никого не было дома, никто ничего не слыхал.

Пушар // М. Тимофеева. Житков Б.С. Пулӑшу килет: калавсем; вырӑсларан М. Тимофеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 28 с.

Халиччен илтмен чаплӑ музыка янраса тӑрать.

Заиграла музыка согласная, какой отродясь она не слыхивала.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Эсӗ унӑн пуян керменӗнче, ҫупа пыл ҫисе, мӗн тӑхӑнас килет, ҫавна тӑхӑнса ирӗкре пурӑнӑн; вӑл кермен ӑҫта ларнине никам пӗлмен, никам илтмен, унта лашапа та, ҫуран та кайма ҫук, тискер кайӑк та сиксе ҫитес ҫук, вӗҫен кайӑк та вӗҫсе ҫитес ҫук.

Будешь жить ты у него во дворце, в богатстве и приволье великом; да где тот дворец — никто не знает, не ведает, и нет к нему дороги ни конному, ни пешему, ни зверю прыскучему, ни птице перелетной.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Керменӗн мӗнпур кантӑкӗсене яри уҫса пӑрахнӑ, шӑлтан халиччен купца илтмен музыка калани илтӗнет.

Все окошки во дворце растворены, и играет в нем музыка согласная, какой никогда он не слыхивал.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Эпӗ пур нимӗн те илтмен

А я-то ничего и не слыхал…

XXIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Халӗ, чӑн та, пурте улшӑнчӗ, — илтмен пек туса, малалла каларӗ Хоу.

— Сейчас, правда, все у нас переменилось, — продолжал Хоу, будто не расслышав.

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Лешӗ лӑпкӑн ҫеҫ эмальне илемлетнӗ авалхи тӑвар сулчине сӑнакаласа ларнӑ, мӑйӑхӗсене пӗтернӗ, старикӗн сӑмахӗсене илтмен пекех пулнӑ.

Oн сидел спокойно, рассматривая старинную солонку-ковчежец, украшенную эмалью, крутил усы и как будто не слыхал слов старика…

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫав кун вӗсем пӑрахут ҫинче музыка оркестрӗпе катаччи чупнӑ, шампански ӗҫнӗ, пурте калама ҫук ӳсӗр пулнӑ Саша, темӗнле, халиччен илтмен тӗлӗнмелле хурлӑхлӑ юрӑ юрланӑ; Фома, ун юррине итлесе, ача пек татӑлса йӗнӗ.

В этот день они катались на пароходе с оркестром музыки, пили шампанское и все страшно напились, Саша пела какую-то особенную, удивительно грустную песню, и Фома плакал, как ребенок, растроганный пением.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫук, илтмен, — пуҫне тайса ответ пачӗ хуҫа арӑмӗ.

— Нет, не слыхала, — уклончиво ответила хозяйка.

XII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Лавҫӑ чӗринче ҫилӗпе мӑшкӑл туйӑмӗсем вӗресе кайрӗҫ, анчах вӑл Чжан Цзин-жуй сӑмахӗсене илтмен пек турӗ, ӑс панӑ чухнехи пек сасӑпа малалла калама пуҫларӗ.

Гнев и обида закипели в сердце возчика, но он предпочел сделать вид, что не расслышал слов Чжан Цзинь-жуя, и тем же назидательным тоном продолжал:

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Фома тӗлӗннӗ: унпа пӗрле пулнӑ ҫынсем хӑйсене хӑйсем тин ҫеҫ юрланӑ юрра илтмен пекех тыткаланӑ.

Фому удивляло, что все эти люди ведут себя так, точно они не слышали песни.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома унӑн сӑмахӗсене илтмен.

Фома не слышал этих слов.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ку темӑпа калаҫнине Чжао Юй-линь хӑй килӗнче те пӗр хут ҫеҫ илтмен.

Речи на эту тему Чжао Юй-линь слышал уже не раз и даже в собственном доме.

XVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Илтмен, — шӑппӑн ответ пачӗ Ян Братишка.

— Не слыхал, — шепотом отозвался Братишка Ян.

XV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Лешӗ, сӑмсине тиркӗ ӑшнех чиксе, нимӗн те илтмен пек тунӑ.

Тот уткнулся носом в чашку и сделал вид, что ничего не слышит.

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Фома ҫак туррӑн хреснай ывӑлӗ ҫинчен хывнӑ хӑрушӑ юмаха лайӑх пӗлнӗ, ӑна пӗрре ҫеҫ илтмен вӑл, ҫавӑнпа та халех ӗнтӗ вӑл ҫав ачана хӑй куҫӗ умне тӑратнӑ; ав вӑл, шурӑ лаша утланса, хреснашшӗпе хреснамӑш патне каять, вӑл сӗм тӗттӗм пушӑ хир урлӑ каҫать, унта вӑл ҫылӑхлӑ чунсем чӑтма ҫук хӗн курнине, асап тӳснине курать…

Фома знает эту страшную сказку о крестнике бога, не раз он слышал ее и уже заранее рисует пред собой этого крестника: вот он едет на белом коне к своим крестным отцу и матери, едет во тьме, по пустыне, и видит в ней все нестерпимые муки, коим осуждены грешники…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн тавра мунчавӑр чупкаланӑ; йӗрекен ачана сулласа, карчӑк ӑна темӗскер ҫине тӑрсах каланӑ, анчах Игнат нимӗн те илтмен, куҫӗсене вӑл арӑмӗн хӑрушӑ пичӗ ҫийӗнчен ниепле те илеймен.

Около него суетилась повитуха; болтая в воздухе плачущим ребенком, она что-то убедительно говорила ему, но он ничего не слышал и не мог оторвать своих глаз от страшного лица жены.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней