Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӳкнӗ (тĕпĕ: ӳк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тусем ҫинче пеме тытӑнсан, хаяр ҫапӑҫу хускалнине пӗлсенех сехӗрленсе ӳкнӗ хулари халӑх Копривштицӑна тарма тытӑнчӗ.

Как только первые залпы с высот возвестили городу, что роковой бой начался, народ, охваченный безумной паникой, пустился бежать в Копривштицу.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла ӳсӗрнӗ пек сас пулнӑ чух тупӑ ҫурӑлса кайнӑ иккен, тимӗр ванчӑкӗсем ҫаплах тухса ӳкнӗ, вӗсем тупӑран ик-виҫ утӑмран ытла та сирпӗнмен.

Оказалось, что в этом «приступе кашля» пушка взорвалась, а заряд отлетел всего на несколько шагов…

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хула халӑхӗ хӗпӗртесе ӳкнӗ, сывлас сывлӑш та ҫынсене ӳсӗртес пек…

Весь город был охвачен восторгом, весь он как-то вздыбился, объятый тревогой; самый воздух на улицах опьянял людей…

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫеҫке ӳкнӗ турат ҫине икӗ ҫерҫи ларнӑ та пӗр-пӗринпе сӑмса вӗҫҫӗн «чуп тӑваҫҫӗ»…

Лепестки падали с ветки, на которой резвилась парочка воробьев, целуясь клювиками…

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пурте хӑраса ӳкнӗ, вӗсен сӑнарӗсем Лалкӑннинчен те ытларах шурӑхнӑ.

Безумный ужас отражался на всех лицах; у многих они были белее и мертвеннее, чем у Лалки.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халӑх, хӑраса ӳкнӗ кӗтӳ пек, ӑҫталла куҫ курнӑ — ҫавӑнталла сӗкӗнет, пурте пытанасшӑн.

Люди, как перепуганное стадо, бросились бежать кто куда, не зная, где скрыться.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аптраса ӳкнӗ учитель Лалка виллине пӑхса илчӗ те калас тенӗ сӑмахне чӗтрекен сассипе хыттӑн пуҫласа ячӗ:

Очень взволнованный, учитель устремил глаза на покойницу и начал громким, но дрожащим голосом:

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Университетран килсенех ун ури ҫине ӗне пусрӗ, халӗ вӑл хӑйне пӗлӗтрен ҫӗре ӳкнӗ ҫын пек туйрӗ.

В житейское море он окунулся прямо с университетской скамьи и теперь чувствовал себя как человек, упавший с неба на землю.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Антраса ӳкнӗ Стефчов малтан хӑрах аяккине сиксе ӳкрӗ, унтан Кандов патнелле кармашрӗ; студент туйине ҫӗклесе кӑтартрӗ.

Ошеломленный Стефчов сначала отлетел в сторону, потом кинулся на Кандова; студент поднял свою палку.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл лашине чӑвӑшлаттарса илчӗ те уттарасшӑн пулчӗ, анчах Беспортев лашине йӗвӗнӗнчен ярса тытрӗ: — Мӗн кирлӗ сана манран, чорбаджи? — ыйтрӗ хӑраса ӳкнӗ тӗрӗк.

Обеспокоенный, он хлестнул коня и хотел было снова тронуться в путь, но Беспортев, кинувшись к нему, схватил коня за узду: — Чего тебе надо от меня, чорбаджи? — спросил ошарашенный турок.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн ҫунса тӑран хура куҫӗ тулли кӑмӑллӑн йӑлкӑшать, аптраса ӳкнӗ Маркона вӑл тӑрӑхланӑ пек кулкаласа пӑхать те, унтан хӑйне манман юлташне хӗрхеннӗ пек, хӑй ҫавӑншӑн каҫса кайса хӗпӗртесе савӑннӑ пек курӑнать…

Его черные горящие глаза сияли горделивым самодовольством, а в тонкой насмешливой улыбке, с какой он смотрел на ошеломленного Марко, можно было прочесть и жалость к приятелю за его малодушное неверие, и торжество, и счастье, и восторг…

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пичкеҫӗн халӗ кайнӑ, вӑл чӑм шыва ӳкнӗ.

Пот градом катился по истомленному лицу бондаря.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Старик хӑраса ӳкнӗ Викентие аллинчен ҫавӑтса, шкапӗ патнелле илсе пычӗ те унтан симӗс питлӗ пысӑк тетрадь кӑларса уҫрӗ, чӗтрекен аллипе тӗллесе кӑтартса, ҫакӑн пек каласа хучӗ:

И, взяв за руку ошеломленного Викентия, старец подвел его к шкафу, вынул оттуда большую тетрадь в зеленом переплете и, раскрыв ее дрожащей старческой рукой, промолвил:

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Аттеҫӗм, каҫар мана; хам валли илмерӗм эп ку укҫана, — терӗ йӑлтах аптраса ӳкнӗ Викентий.

— Отче! Прости меня; не для себя похитил я эти деньги, — пролепетал Викентий, совершенно подавленный.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ҫаплах пулнӑ та; Юрдан чорбаджийӗн хӗрарӑм тарҫи Пенчо пиншакне тусанран тасатас тесе чӳречерен кӑларса силленӗ те, кӗсйинчи ҫырӑвӗ урама тухса ӳкнӗ.

Так оно и было; письмо в тот день упало на улицу, когда служанка чорбаджи Юрдана, высунувшись из окна, вытряхивала пиджак Пенчо.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Врагов тинех алӑ пусрӗ, сӑнӗ вара хӑйӗн хуйха ӳкнӗ ҫыннӑнни пек.

Врагов подписался, но вид у него был горестный.

IX. Огнянов председательте // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак хӑраса ӳкнӗ те, пӑнтӑхнӑ патшалӑх мӗн тума пултарать вара эпир пӑлхав хускатса ярсан?..

Что же сможет поделать это разлагающееся и запуганное государство, если восстанем мы?..

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗпӗртесе ӳкнӗ Лалка суккӑр ҫулӗ енне пӑрӑнчӗ те ӑна хуса ҫитме васкарӗ.

Обрадованная, взволнованная, Лалка свернула в ту сторону, куда шел слепой, спеша догнать его.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫумӑр тата вӑйлӑрах ҫума тытӑнчӗ, халь ӗнтӗ вӑл ҫӗре лӳшкентерсех ячӗ, Лалка ҫаплах, хӑйне пур енчен те хупӑрласа илнӗ пек хӳтлӗх айӗнче тӑрать, хал тесен, хал ҫук ӗнтӗ унӑн, аптраса та ӳкнӗ.

А дождь шел все сильнее; теперь это был уже настоящий ливень, и Лалка все стояла под навесом, как в западне, бессильная, беспомощная и растерянная.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аптраса ӳкнӗ арӑмӗ нимӗн тӑва пӗлмесӗр ун енне пӑхса тӑчӗ.

Жена растерянно смотрела на него.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней