Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хуллен сăмах пирĕн базăра пур.
хуллен (тĕпĕ: хуллен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав кун кӑнтӑр апатӗнче, ҫемье сӗтел хушшинче юшкӑн шӑрши кӗрекен симӗс шӗвеке сыпса ларнӑ чухне, аслӑ ывӑлӗ сасартӑк кашӑкне сӗтел ҫине пӑрахнӑ: — Ӑш пӑтранать, — тенӗ вӑл, — ҫиме пултараймастӑп, — ашшӗ ҫине куҫ айӗн пӑхса, хуллен чӗтрекен сассипе ыйтнӑ:

Как-то в полдень, когда семья сидела за столом и хлебала зеленую, пахнущую тиной жижу, старший сын вдруг бросил ложку на стол и сказал: — С души воротит — не могу, — и, исподлобья взглянув на отца, спросил с тихой дрожью в голосе:

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем пырса ҫитнӗ чухне Игнат Савельевич картишне тухнӑ, кӗлет умне картлашка ҫине ларнӑ та хуллен хӑрлатакан йытта мӑй ҫыххинчен тытса ларнӑ.

Во время налета Игнат Савельевич выходил во двор, садился на ступеньку у предамбарья и держал за ошейник тихо рычавшего пса.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Йӗнӗри упана хупӑрланӑ пек хупӑрлаҫҫӗ, — хуллен сӑрхӑнтарса кӑларнӑ вӑл шӑл витӗр.

— Как медведя в берлоге окружают, — тихо выдавил он сквозь зубы.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫывӑрать, — тенӗ вӑл хуллен.

— Спит, — тихо сказал он.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тен, шикленнипе илтӗнчӗ пулӗ сана? — ыйтнӑ Игнат Савельевич хуллен.

— Может, тебе от страха показалось? — приглушенно спросил Игнат Савельевич.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, эсӗ, ҫылӑха ан кӗрт мана, — тенӗ хуллен хресчен, ура ҫине тӑрса, унӑн ҫӳҫӗсем арпашӑннӑ, куҫӗсем хӗрелсе кайнӑ.

— Ну, ты иди от греха, — тихо сказал мужик и поднялся, лохматый, с красными, воспаленными глазами.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Юлташсем хӗрлӗ тӗсе юратаҫҫӗ! — хуллен кулса илнӗ пӗри.

— Товарищи красный цвет любят! — Кто-то подавился тихим смешком.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата амӑшӗн сасси те, вӑл, картишӗнче ҫӳресе, ывӑлӗшӗн тунсӑхласа ҫитнӗ пек ачаш та ырӑ, чӗре тӗпнех сӑрхӑнса кӗрет, Костя, ачашланӑшӑн савӑнса, амӑшне мӑйӗнчен ытамласа илет те нумайччен унран уйрӑлаймасть, хуллен калаҫса чунне йӑпатнӑ хыҫҫӑн ҫеҫ хӑпать…

Да и голос матери, словно истосковавшейся без него, пока она ходила по двору, полон истомной нежности и доброты, он проникает в самое сердце, и благодарный за ласку Костя обнимает мать за шею, и долго не может оторваться от нее, и отстает лишь после тихих, отрадных душе уговоров…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аякра, юр вӗҫтерсе хӗве-хӗве лартнӑ ҫӗрте, пӳртсенче шӑши куҫӗ пек ҫутӑсем сӳнеҫҫӗ, ҫӑл тараси чӗриклетет, шыв ӑсма пынӑ хӗрарӑмсем пӗр-пӗрне уҫӑ сасӑпа кӑшкӑрса чӗнеҫҫӗ, ҫул тӑрӑх ерипен пыракан утӑ тиенӗ ҫуна тупанӗсем йынӑшаҫҫӗ, лав ҫул хӗррине шӑлса пыни курӑнать, таҫта малта пӗкӗ ҫинче шӑнкӑрав хуллен тинкӗлтетет — ун сасси хрусталь сасси пек таса.

Гаснут вдали, среди сугробной сумятицы, жидкие огоньки в избах; скрипит журавель колодца, и звонко перекликаются голоса баб, пришедших за водой; натужно скулят полозья саней медленно двигающегося по дороге обоза с сеном, видно, как метут края воза по обочинам; тихо звякает где-то впереди колокольчик на дуге — звон его хрустально ломок и чист.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Спаҫҫипӑ, тусӑм, — терӗ Иинокентий хуллен, алӑк еннелле ҫаврӑнса пӑхрӗ те ун аллисене хӑйӗн хулпуҫҫийӗсем ҫинчен ҫемҫен илчӗ.

— Спасибо, милая, — тихо сказал Иннокентий и, оглянувшись на дверь, бережно снял со своих плеч ее руки.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тепӗр минутранах Ксени унӑн нимӗнле туйӑмсӑр, хумханмасӑр тухакан тикӗс сассине, хуллен кулнине илтнӗ.

Через минуту Ксения услышала его ровный и, казалось, бесстрастный голос, тихий, сухой смех.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл чышкине ҫӑварӗ патне тытса, хуллен ӳсӗрчӗ, унтан тӳрленсе ларчӗ те пукан хыҫӗ ҫине тайӑнчӗ.

Он негромко кашлянув в кулак, и распрямился за столом, откинувшись на спинку стула.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Синев, тӳсеймесӗр, чӳрече еннелле ҫаврӑнса, хуллен ӳсӗркелеме пуҫларӗ, Коробин Анохин ҫине ӳпкевлӗн пӑхса илчӗ, анчах Иннокентий Павлович ҫак нимӗн каламасӑр ӳпкелени ҫинчен шухӑшламарӗ те пулас — обком секретарӗпе калаҫнӑ май ун халӗ ирӗксӗрех ҫак шӑтӑк ҫине урипе пусса тӑма тиврӗ.

Синев, не выдержав, отвернулся к окну и начал негромко покашливать, Коробин взглянул на Анохина с тяжелой укоризной, но, видно, Иннокентию Павловичу было не до этого молчаливого упрека — отвечая секретарю, он теперь вынужден был не сходить с дырки.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пурне те киле ярӑр, Сергей Яковлевич, — терӗ Пробатов хуллен.

— Отпустите всех домой, Сергей Яковлевич, — тихо сказал Пробатов.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тӑна кӗрсе ҫитем-ха! — терӗ Ксени, хуллен кулса ярса.

— Дай в себя прийти! — сказала Ксения и тихо рассмеялась.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Культурӑ ҫурчӗн колоннисем шуррӑн курӑнса кайрӗҫ, плошадьре райкомпа районти ӗҫ тӑвакан комитетӑн икӗ хутлӑ ҫурчӗ ҫинче йӗпе хӗрлӗ ялав ҫилпе хуллен вӗлкӗшкелет.

Забелели колонны Дома культуры, на площади над двухэтажным зданием райкома и райисполкома вяло шевелился на ветру мокрый красный флаг.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Чышкӑсемпе хӑлаҫланма хушмастӑп сире! — тенӗ вӑл хуллен асӑрхаттарса.

— Не советую вам размахивать кулаками! — с тихой угрозой произнес он.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Темшӗн салхулланса, вӑл хуллен пӳлӗме кӗнӗ, лампӑ ҫутнӑ, темиҫе минут хушши симӗс харшаллӑ ҫаврака тӗкӗр витӗр пӑхса тӑнӑ.

Замутненная непонятной грустью, она тихо вошла в комнату, включила свет и несколько минут гляделась в круглое зеркальце в костяной оправе.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пӗччен пурӑнатӑп, сатту хамшӑн хам хуҫа, — хуравларӗ Ксени хуллен, хӑйӗн умнелли резинӑ ботӑ айӗнче лачӑртатакан хура пылчӑк ҫине пӑхса.

— Живу одна, зато никто надо мной не стоит, — глядя себе под ноги на чавкающую под резиновыми ботами жирную грязь, тихо ответила Ксения.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ ан тарӑх, — ҫавӑн пекех салхуллӑн та хуллен каларӗ Алексей Макарович.

— А ты не возмущайся, — все так же угнетающе сухо и тихо проговорил Алексей Макарович.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней