Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

лешӗ сăмах пирĕн базăра пур.
лешӗ (тĕпĕ: лешӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах лешӗ пуҫӗпе сулсах: — Нихт ферштейн! Нихт ферштейн! — терӗ.

Но она махала головой: — Их ферштее нихт!

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Заикин икӗ гранатине те ӑна тыттарчӗ, лешӗ вара окопран кушак пек сиксе тухрӗ те вӑрманалла ыткӑнчӗ.

Заикин беспрекословно сунул ему гранаты, и капитан, словно кошка, выпрыгнул из окопа к лесу.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Капитан манӑн кӗҫӗн лейтенант ҫине кӑн-н пӑхрӗ те, лешӗ ӑна ӑнланнӑ пек пулчӗ.

Капитан взглянул на моего младшего лейтенанта, и Заикин словно понял его.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Саша ыйтӑва ӑнлантарса пама ыйтрӗ, лешӗ вара хаваслансах килӗшрӗ.

Саша попросил уточнить, и тот охотно согласился.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Тӗрӗс, — килӗшрӗ лешӗ.

— Верно, — согласился Соколов.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Саша пӗр нимӗҫӗнчен темӗн ыйтрӗ те, лешӗ ӑна пуҫне сула-сулах ӑнлантарма пикенчӗ: — Лауфен, эзель! Лауфень, эзель! — терӗ вӑл.

Саша спросил о чем-то одного из немцев, и тот возбужденно закивал головой: — Лауфен, эзель! Лауфен, эзель!

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Саша ӑна — Володьӑна — хӗрачаран каҫару ыйтма хушнӑ, анчах лешӗ шӳтлекелесех ирттерсе яма тӑрӑшнӑ.

Саша потребовал, чтобы Володя извинился, но тот забалагурил и пытался свести все к шутке:

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ан нӑйкӑшӑр! — терӗ те Володя, Шукурбека хулпуҫҫинчен ҫапрӗ лешӗ, куна кӗтменскер, сулӑнсах кайрӗ.

Прошу не хныкать! — произнес Володя и хлопнул Шукурбека по плечу так, что тот покачнулся.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Акӑ, Буньков комбат ҫӗрпӳртре йӗрке тӑвать: вӑл старшинана пӑсӑрлантарать, лешӗ ним тӑвайманнипе, куҫӗсене мӑчлаттарса, ун-кун пӑхкаласа тӑрать.

А вот комбат лейтенант Буньков наводит в землянке порядок: он чихвостит старшину, а тот моргает глазами и с беспокойством смотрит по сторонам.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ачасене шанас пулать, — пӗтерчӗ юлашкинчен хӑй сӑмахне Буньков, лешӗ хирӗҫлемест пулин те.

— Надо ребятам доверять, — наконец сказал он Катонину, хотя тот и не возражал вроде.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Секретарь сӗтелӗ умӗнче лешӗ йӑрст! тӳрӗ тӑнӑ, хулпуҫҫи урлӑ автомат ҫакнӑ.

За спиной у парня висел автомат, и он стоял перед столом секретаря навытяжку.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Лешӗ килӗшет.

Она соглашалась.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

«Пӗлместӗп», — тавӑрчӗ лешӗ.

А она говорит: «Не знаю».

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Айта, Джон, — терӗ лешӗ, хӑй пӑлханнине кӑтартасшӑн мар пулса.

— Да, Джон, — ответил тот, пытаясь скрыть своё волнение.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Анчах вӑл телейсӗр ҫынна тӗкӗнсенех лешӗ электричество токӗпе вӑраннӑ евӗрлех сиксе тӑчӗ.

Но едва он коснулся бедного учёного, как тот вскочил, словно пронизанный электрическим током.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Лешӗ ӑна итлесе револьверне кӗсьине чикрӗ, вара ҫав самантрах храм алӑкӗ уҫӑлчӗ те туземец кӗрсе тӑчӗ.

Тот послушно спрятал револьвер в карман, и в ту же секунду дверь отворилась, и в храм вошёл туземец.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Лешӗ, экзаменра пӗтӗмпех пӗтсе ларнӑскер, кукӑшӗ патӗнче чунне савӑнтарса пурӑннӑ, вӑхӑтран вӑхӑта амӑшне укҫа ыйтса янӑ телеграммӑсемпе сехӗрлентерсе тӑнӑ.

А тот, с треском провалившись на экзамене, нескучно жил у своего дядьки, терроризируя мать телеграммами о присылке денег.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Анчах лешӗ мӗнрен калама пуҫлассине пӗлмесӗр аптӑраса тӑрать: йывӑр ӑна калама.

Но она не знала, как начать, что сказать; ей было очень трудно.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хирург Ирина Васильевнӑна латинла темскер вӑрӑммӑн каларӗ те лешӗ сасартӑк шурса кайрӗ, ҫакна Павел сисмесӗр юлма пултараймарӗ.

Павел не мог не заметить внезапную бледность на лице Ирины Васильевны после одной пространной реплики отца, произнесенной по-латыни.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Куҫӗсене чарса пӑрахса, нумайччен пӑхса тӑчӗ ун ҫине Рита, анчах лешӗ унӑн аллисене ӑшшӑн тытса, чӗтрекен сасӑпа хуллен: «Рита» тенӗ хыҫҫӑн, вӑл ӑнланчӗ, — ку, никам та мар, Павел Корчагин.

Широко раскрытыми глазами смотрела на него Рита, и когда ее тепло обняли руки и дрогнувший голос сказал тихо: «Рита», она поняла, что это Павел Корчагин.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней