Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

айне (тĕпĕ: ай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах та пин-пин казаксен куҫӗ умӗнче — ют халӑхсен ялавӗсем мар вӑштӑртатса тайӑлаҫҫӗ урасем айне, хӑйсен кулленхи, чун-чӗре ҫумӗнчи шухӑшӗсемпе ӗмӗчӗсем вӗткеленсе вӗресе тӑраҫҫӗ: арӑмсем, ачасем, савнисем, пухман тырпулсем, тӑлӑха юлнӑ хуторсем, станицӑсем…

Но перед глазами тысячи казаков — не шелк чужих знамен, шурша, клонился к ногам, а свое буднее, кровное, разметавшись, кликало, голосило: жены, дети, любушки, неубранные хлеба, осиротелые хутора, станицы…

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ҫичӗ ют шуйттанӗ, вӑрӑм алӑпа чиркӳ айне чавалать.

— Чужбинник, дьявол, с длинной рукой — под церкву!

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫырса илнӗ кӗлӗсене казаксем, аялти кӗписем айне ҫакса, хӑйсемпе пӗрле илсе кайрӗҫ.

Увезли казаки под нательными рубахами списанные молитвы.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫӳллӗ ту хыҫӗнче кермен ларать, вӑл кермене ҫӑрапа питӗрсе илӗп, уҫҫине тинӗсри Алтор ятлӑ шурӑ чул айне, арҫын асамҫӑна та, хӗрарӑм тухатмӑша та, арҫын манаха та, хӗрарӑм манаха та курӑнманскерӗн тӗпне, пӑрахӑп.

За горой замок, замкнут тот замок, ключи в море брошу под бел-горюч камень Алтор, не видный ни колдуну, ни колдунице, ни чернецу, ни чернице.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кантӑк ҫине алмазпа касса йӗр тунӑ пек, ӗмӗр манмиех касӑлса кӗрсе юлчӗҫ Григорий пуҫне Прохор лашин йӗрсе пӑрахнӑ шӑлӗсем те, унӑн кӗрен шӑл тунийӗсем те, ҫӗре лаплатса ӳксе, хыҫалтан сиктерсе килнӗ казак ут чӗрнисем айне таптанса юлнӑ Прохор хӑй те Григорий кӑшкӑрнӑ сасса илтмерӗ, анчах та, ҫӗр ҫумне лапчӑтса лартнӑ Прохорӑн чалӑшса кайнӑ тутипе вырӑнӗнчен сиксе тухнӑ куҫӗсем ҫине пӑхрӗ те, вӑл этемле мар хӑрушлӑн кӑшкӑрса янине ӑнланчӗ.

Резцом, как алмазом на стекле, вырезала память Григория и удержала надолго розовые десны Прохорова коня с ощеренными плитами зубов, Прохора, упавшего плашмя, растоптанного копытами скакавшего сзади казака, Григорий не слышал крика, но понял по лицу Прохора, прижатому к земле с перекошенным ртом и вылезшими из орбит телячьими глазами, что крикнул тот нечеловечески дико.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорин ҫывӑрманнипе кӳпчесе кайнӑ куҫхупаххийӗсем айне ачаш ҫутӑ шӑвӑнса кӗчӗ, — Григорий пуҫне ҫӗклерӗ те ҫав-ҫавах Прохорӑн ҫу сӗрмен урапа пек, пӗр ҫемӗллӗн хӑйӑлтатса пыракан сассине илтрӗ.

Ласковый свет заползал Григорию под набухшие от бессонницы веки; Григорий поднимал голову и слышал все тот же однообразный, как скрип арбы, голос Прохора.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Хӑш хуторсенчен? — ыйтса пӗлчӗ Пантелей Прокофьевич, лашасене сарай сарлӑкӗ айне кӗртсе тӑратнӑ май.

— С каких хуторов? — осведомился Пантелей Прокофьевич, заводя лошадей под навес сарая.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сӗтел хушшинчен тухсан, чӗлӗм туртма алӑк патнелле утнӑ чух, асӑрхамасла перӗннӗ пек пулса, вӑл ик-виҫ хутчен сӑпкана сулласа илчӗ, унтан сухалне сӑпка чатӑрӗ айне чиксе: — Казак-и? — тесе ыйтрӗ.

Встав из-за стола и отправляясь к двери курить, будто невзначай раза два качнул люльку; просунув под положок бороду, осведомился: — Казак?

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий пуҫне сулса илчӗ те, варринчен хуҫӑлас пек пӗшкӗнсе, ал айне ӑстайсӑррӑн кӗрсе кайнӑ Аксинья урине тытса чӑмӑртарӗ:

Григорий мотнул головой и, нагибаясь, переламываясь надвое, сжал подвернувшуюся неловко Аксиньину ногу.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, Аксинья пуҫне ҫӗклесе, пуҫӗ айне хӑйӗн лӳчӗркенчӗк картузне хучӗ.

Григорий приподнял Аксинье голову, подложил свою смятую фуражку.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лашасем, ӑна хӑйсем айне лутӑркаса хӑварса ҫунана шывран питӗ хӑвӑрт туртса кӑларчӗҫ.

Лошади, подмяв его, вихрем вырвали из воды сани.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аттеҫӗм, урапа айне пулса юлнӑ пек эпӗ.

Батянюшка, я как колесом перееханная!..

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Витене кӗчӗ, лаши ура айне ҫинчӗклесе тӑкнӑ утта пухрӗ те валашки ҫине хурса пачӗ, лашин йӗвенне хыврӗ, унтан крыльца ҫине хӑпарчӗ.

Зашел в конюшню, кинул в ясли наметанное конем под ноги сено, снял недоуздок и поднялся на крыльцо.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Йӑвашланчӗ, ҫурхи шыв айне пулнӑ курӑк пекех ҫемҫелсе кайрӗ.

Посмирнел, слег, как травина под полой водой.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑшӑ ҫанталӑк Арханьччен тӑчӗ, унтан сасартӑк сивӗтсе пӑрахрӗ, юр ҫуса лартрӗ; кунран-кун сивӗтсе пычӗ, юр тата тепӗр шит хулӑмӑш ҫурӗ, вара Дон хӗрринчи пахчасенче, пӗтӗмӗшлех юр айне пулса юлнӑ ҫатан картасем урлӑ, хӗрсем тӗрленӗ тӗрӗ евӗр, мулкач йӗрӗсем тӗрленсе юлчӗҫ.

Ростепель держалась до Михайлова дня, потом даванул мороз, вывалил снег; день ото дня холод крепчал, подпало еще на четверть снегу, и на опустевших обдонских огородах, через занесенные по маковки плетни, девичьей прошивной мережкой легли петлистые стежки заячьих следов.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Куҫӗсем Петро ҫине ҫитсе тӑрӑнсан тин вӑл ухмаха ернӗ пек кулма чарӑнчӗ: Петро кӗрлесе хумханса тӑракан ушкӑн хушшинчен енчен енне сулланкаласа тухрӗ те, юн сурса пӑрахса, урапа айне тӑсӑлса выртрӗ.

Оборвала сумасшедший смех, наткнувшись глазами на Петра: качаясь, выбрался он из колыхавшейся, гудевшей гущи и лег под возом, харкая кровью.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӳпелешекенсем унӑн упӑшкине, чышкисемпе ҫапа-ҫапа, стена патне илсе ҫитерчӗҫ те, ура айне пӑрахса таптама тытӑнчӗҫ.

Мужа на кулаках донесли до стены и уронили, топча ногами.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Петро, алӑ айне лекнӗ ҫынсене чикӗлентерсе ярса, ушкӑн варрине кӗрсе кайнине Дарья курчӗ.

Дарья видела, как Петро втесался в середину, валяя подручных.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чул каскасем айне пӑталаннӑ ҫӗр янӑравсӑррӑн кӗрлесе йынӑшса тӑнине пӗр шай ҫаврӑнаҫҫӗ Григорий пуҫӗнче нимӗн уҫҫи-хупписӗр шухӑшсем; вӑл ҫав тӑнлава лекмесӗрех ирте-ирте каякан шухӑш таткаланчӑкӗсене тытмашкӑн пикенет, анчах ниепле те тытаймасть.

Под глухой перегуд — стон распятой под каменными катками земли — думал Гришка неясные думки, пытался и не мог поймать увиливавшие от сознания скользкие шматочки мыслей.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кашни ирех, пит ҫунӑ хыҫҫӑн столовӑя, стена ҫинче темӗн пысӑкӑш тупӑк пек ҫакӑнса тӑракан сехет айне пӗр йӗркерен тӑрса тухнӑ, амӑшӗ хыҫала тӑнӑ, вара, спальнӑран ашшӗ кӗххӗм-кӗххӗм туса ӳсӗркелени илтӗнсе кайсанах, йӑлӑхтарса ҫитернӗ тӗрлӗ сасӑпа «Эй, турӑ, хӑвӑн этемӳсене ҫӑл», унтан «Эй, ҫӳлти аттемӗр» юрӑсене юрлама тытӑннӑ.

Каждое утро, умывшись, выстраивались в столовой в ряд, под черным висячим гробом громадных стенных часов, мать стояла позади, и едва из спальни долетало сухое покашливанье отца, начинали разноголосо и фальшиво: «Спаси, Господи, люди Твоя», потом «Отче наш».

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней