Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сашӑна (тĕпĕ: Саша) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Степан Ильич алӑк патнелле утрӗ, Сашӑна хулпуҫҫинчен тытса, ӑна хӑй умне тӑратрӗ:
Степан Ильич шагнул к двери, взял за плечо Сашу и поставил его перед собой:

30 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӑшӑлтатнӑ хыҫҫӑн ачасем Мазинпа Русаков килнипе-килменнине пӗлме Сашӑна Макитрючиха патне ячӗҫ.
Пошептавшись, ребята послали Сашу к Макитрючке, чтобы узнать, вернулись ли Мазин и Русаков.

Каярахпа ҫӗнӗ ӗҫсем пулса иртрӗҫ те, аманнӑ салтак питех аса килми пулчӗ, анчах Сашӑна пӗрмаях пӗр шухӑш канӑҫ памарӗ, пӗрмаях асаплантарчӗ:
Потом нахлынули новые события, воспоминание о раненом отошло, осталась только одна мысль, которая всегда мучила Сашу:

29 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл Сашӑна хулпуҫҫинчен тӗксе илчӗ:
Он тронул Сашу за плечо:

Пӗрре Костичка Сашӑна улӑхран кӑшкарути татса килме хушрӗ, мӗншӗн тесен ӑна виҫӗ ачине тӑрантса пурӑнма питӗ йывӑр: Гитлер салтакӗсем кӗрпепе салӑна пӗтӗмпех илсе тухса кайнӑ.
Один раз Костичка попросила Сашу собрать на лугу щавель — трудно было ей прокормить троих детей: гитлеровские солдаты отняли все запасы крупы и сала.

— Тӑхта-ха, — чӗнчӗ вӑл Сашӑна, — кил-ха кунта!
Постой, — окликал он Сашу, — иди сюда!

Хӑшпӗр ачасене амӑшӗсем хӑйсем илсе пыраҫҫӗ, вӗсене крыльца ҫине лартса, Сашӑна: — Пӑхкала-ха вӗсене, ачам, атту мӗн те пулин пуласран хӑрамалла! — тесе хӑвараҫҫӗ.
Некоторых приносили матери и, посадив на крыльцо, просили Сашу: — Погляди за ним, хлопчик, чтобы беды не случилось!

Вӑл хӑйпе юнашар ҫывӑракан Сашӑна хулпуҫҫинчен силлесе илчӗ.
Он потряс за плечо спавшего рядом Сашу.

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ваҫҫук Одинцова, Сашӑна тытса ыталарӗ:
Васек обнял Одинцова и Сашу:

38 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Учительсен пӳлӗмӗнчен тухсан, вӑл Сашӑна хуса ҫитрӗ.
Выйдя из учительской, он догнал Сашу.

30 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑл пурне те: аппӑшне те, Сашӑна та, Сева Малютина та кӳрентернине, хӑй вӗсем умӗнче айӑплӑ пулнине ӑнланса илчӗ.
Он вдруг понял, что всех обидел: и тетку, и Сашу, и Севу Малютина, — что он перед всеми виноват.

23 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑл Сашӑна, Малютина курасшӑн пулман, ытти ачасем умӗнче те ӑна намӑс та ырӑ мар пек туйӑнчӗ.
Не хотелось видеть Сашу, Малютина, и перед остальными ребятами было стыдно и нехорошо.

22 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Валерка кровать ҫине чӗрне вӗҫҫӗн хӑпарчӗ те Сашӑна мӑйран ярса тытрӗ.
Валерка, приподнявшись на цыпочки, обхватил Сашину шею.

21 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Пӗлетӗн-и, мӗнлерех вылярӑмӑр? — терӗ унӑн юратнӑ йӑмӑкӗ Татюк, Сашӑна куҫран пӑхса, хыҫалалла тытнӑ аллинче темскер пытарса тӑрса.
Знаешь как? — заглядывая Саше в лицо и пряча что-то за спиной, сказала его любимица — Татка.

— Сашӑна халӗ хӑйне те намӑс, ҫавӑнпа хӑй те тулашса кӑна ҫӳрет! — хушса хучӗ хӗрӳленсе кайнӑ Одинцов.
— Саша, ведь ему самому теперь стыдно, он сам мучится! — горячо сказал Одинцов.

20 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Одинцов, хӑйӗн пӑсӑлнӑ уҫҫийӗпе портфельне шаклаттарса, класра пулнӑ ӗҫсем пирки хумханса, Сашӑна ҫапла каласа пычӗ:
Одинцов щелкал испорченным замком своего портфеля и взволнованно говорил Саше:

Одинцов Сашӑна тытса тӑчӗ.
Одинцов держал Сашу.

19 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Пысӑк перемена вӑхӑтӗнче Сашӑна амӑшӗ чӗнсе кӑларчӗ.
На большой перемене Сашу вызвала мать.

Кӑшт малтантарах, шкулта уроксем пӗтнӗ хыҫҫӑн, Одинцовпа Ваҫҫук Сашӑна пӑр ҫине конькипе ярӑнма чӗннӗ.
А перед этим, сразу после уроков, Одинцов и Васек Трубачев звали Сашу на каток.

16 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Сева васкаса тухрӗ те Сашӑна кӳрентернӗ ача патнелле хӑюллӑн утса пычӗ.
Сева поспешно вышел и решительными шагами направился к обидчику Саши.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика