Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

этем сăмах пирĕн базăра пур.
этем (тĕпĕ: этем) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗн тери вӑйлӑ этем йынӑшать…

Такой сильный человек стонет, бредит.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Иккӗмӗш этем — Ак-Мечетре пулӑҫӑ пулнӑ Степан Репетилов, эпир унпа ҫапӑҫура паллашрӑмӑр.

Второй человек, в бою с ним и познакомились, бывший рыбак с Ак-Мечети, Степан Репетилов.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Паллах кулӑшла ӗнтӗ: этем йӗри-тавра гранатсем хурса, хӑвӑнпа юнашар сарайра, улӑм ҫинче, ҫывӑрать иккен те… тата «эсир» тесе калаҫать.

 — Конечно, смешно, когда человек спит с тобой на соломе, в сарае, вместе воюет и говорит на «вы».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Интендант петлициллӗ пӗр типшӗм этем михӗрен чаплӑ йышши табак валеҫсе парать.

Щуплый человечек с интендантскими петлицами раздавал из мешка табак.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Балабан нимӗҫ парашютисчӗн тумне тӑхӑнтарнӑ этем кӗлетки илсе килме хушрӗ; кӗлетке ӑшне мамӑк чышса тултарнӑ, аллисем пур тата ҫӗвӗҫсем усӑ куракан йывӑҫ кӗлеткесем пек винта ҫинче ҫаврӑнкаласа тӑма пултарать.

Балабан приказал принести манекен, одетый в форму немецкого парашютиста; у чучела, набитого ватой, были руки, и оно вращалось на коренном винте.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ ӑнланса илме пултараймастӑп: мӗнле-ха ҫак этем, вӑрманта пире шӑхличсем туса параканскер, ларкӑч ҫине лартса катаччи чуптараканскер, ҫур тӗнчене тепӗр май ҫавӑрса лартма пултармалла хӑватлӑ мускуллӑ ҫын, хӑйне ырӑран пуҫне урӑх нимӗн те кӑтартман ҫынна вӗлерес шухӑша тытма пултарнӑ?

Я не мог понять, как этот человек, вырезывавший нам пищики в лесу, катавший на козлах, огромный, сильный, свитый из мускулов, решился на убийство человека, который ему ничего не сделал плохого.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тӗксӗм этем пуҫне сулчӗ те кабинетран васкавлӑн тухрӗ.

Начальник уголовного розыска кивнул головой и вышел из кабинета.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Кабинета чӗмсӗр те тӗксӗм этем кӗрсе тӑчӗ, темшӗн эпир унран яланах шикленеттӗмӗр.

В кабинет вошел молчаливый и хмурый, как зимняя туча, человек, которого мы почему-то очень боялись.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пирӗн хыҫра, таҫта инҫетре, тен, ятсӑр паттӑрсем сӑрт-тусене пещерӑсемпе халтӑлатса пӗтернӗ ҫӗртех пулӗ, ту хырҫисем тӑрринче, йӑрӑм-йӑрӑм ҫунаттисене сарса пӑрахса, сухалне ҫӳлелле каҫӑртнӑ этем пуҫӗ пек, ҫумӑр пӗлӗчӗ ҫакӑнса тӑрать.

Над хребтом далеко позади, может быть в тех местах, где неизвестные богатыри проточили пещерами горы, распластав перистые крылья, висело облако с человеческой головой и бородой, взъерошенной кверху.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Ӑслӑ этем тем те шухӑшласа кӑларма пултарӗ.

— Умный человек до всего заблагорассудит…

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ешӗл туратсемпе илемлетнӗскерсем, чечексемпе капӑрлатнӑскерсем, вӗсем этем тинӗсӗ витӗр, пысӑк чӗрӗ чечек йӑранӗсем евӗр, куҫса пыраҫҫӗ.

Украшенные зеленью, усыпанные цветами, они проплывают сквозь человеческое море, как огромные живые клумбы.

XXX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Ак ҫак этем, пӗр сӑмахсӑрах, хӑйне халӑхсен хуҫи пулма ҫуратса янӑ тесе шутланӑ, — тет Сагайда, ҫуркаланса пӗтнӗ офицер мундирне тӑхӑннӑ вилӗ гитлеровец ҫумӗпе иртсе пынӑ май.

— Вот этот тип, безусловно, считал себя созданным для господства над народами, — говорил Сагайда, проходя мимо убитого немца в изорванном офицерском мундире.

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Вӑт этем! — кӑшкӑрса ячӗ Хома, пуҫне ӳпкевлӗн сулса.

— О, человек! — воскликнул Хома, укоризненно качая головой.

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Этем этемех ӗнтӗ… плащ-палаткӑпа пӗркеннӗ Сагайда калаҫӑва хутшӑнмасть, вӑл пӗр чӗнмесӗр, шухӑша кайса ларать.

Человек есть человек… Сагайда, накрывшись плащ-палаткой, не вмешивался в разговор, сидел задумчивый и молчаливый.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тӗттӗмре этем кӗлеткисем питӗ нумаййӑн куҫкаласа ҫӳреҫҫӗ.

Темнота наполнилась почти невидимым, но явно ощутимым движением множества человеческих фигур.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

«Тепӗр чухне вӑл тӳсме ҫук этем пулса тӑрать», — тарӑхса шухӑшларӗ те Воронцов, батальонсене кайрӗ.

«Бывают иногда моменты, когда он становится просто нетерпимым», — сердито подумал Воронцов и пошел в батальоны.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑт этем пулнӑ!

Вот натура!

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Вӑт этем, — кӑшкӑрса ячӗ вӑл, Роман еннелле ҫаврӑнса.

— О, человек! — загремел он, обращаясь к Роману.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пӗтӗм рота сана этем тӑвасшӑн.

Вся рота хочет, чтоб из тебя человек вышел.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Йытӑ этем мар вӗт.

— Собака ведь не человек.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней