Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

темӗн (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл пуҫ урлӑ витӗннӗ те, ӳпне выртнӑ… ҫӗрлех-и шӑплӑхра темӗн шӑхӑрни илтӗннӗ.

Он укрылся с головой, уткнулся носом в сено… и в ночной тишине послышалось какое-то таинственное шипенье.

Тепӗр ҫултан // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пахча хӗрринчи хам лартнӑ хурӑнсемпе тирексем темӗн ҫӳллӗш ӳссе кайнӑ.

По бокам еще выше, чем прежде, поднялись мои любимые тополя и березы.

Тепӗр ҫултан // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Атте пӳрчӗн алӑк урати урлӑ каҫма ҫеҫ ӗлкӗрнӗччӗ — темӗн чухлӗ ҫӗнӗ хыпар илтрӗм!

Я едва успела переступить порог отцовского дома, а как много нового услышала!

Тепӗр ҫултан // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Зойӑпа Шура, пире ӗҫлеме чӑрмантарас мар тесе, хуллен пӑшӑлтатса калаҫаҫҫӗ, темӗн ӗҫлеҫҫӗ.

Тихонько копошились и шептались Зоя и Шура.

Xӗлле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Шурӑн кӗсйинче темӗн йӑшӑлтатать, — тӗлӗнсе каласа парать Зоя.

— У Шуры карман шевелится! — слышу я изумленный Зоин голос.

Шӑллӗпе аппӑшӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Хӑй пӗлекен япаласене вӑл савӑнсах кӑтартатчӗ, анчах хӑй пӗлмен япалана, «пӗлместӗп» тесе каласран хӑтӑлма темӗн те пӗр хӑтланатчӗ.

Знакомые вещи он называл тотчас, охотно и с гордостью, но чего только не изобретал, чтобы увернуться от ответа, если не знал его!

Ывӑл // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ав, кӗлет пулнӑ вырӑнта, ирхи ҫил кӗле вистесе тасатнӑ ҫӗрте, хӑрах аяккинче темӗн чухлӗ пӑта выртать, шупкалнӑ вӗсем.

Вон они лежат целой кучей на месте сгоревшего амбара, они прогорели аж до белой золы.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Темӗн мар пӗрех хут, ҫунса кайнӑ пулсан та.

Ну что ж, что сгорел дом.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тепӗр чух тата пуҫпӑяв, чӗлпӗр, нӑхта тата темӗн те пӗр ҫавӑн пеккисене явать.

Иногда он брался вить гужи, поводья, недоуздки и прочую мелочь.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Таҫта, тахӑш вӑхӑтра темӗн ҫиет, темпе тӑранса пурӑнать; ан хӑра, вӑхӑчӗпе ҫиеймесӗр те ҫӳрет пуль.

Шерккей даже не знает, что он ест и ест ли, а то поди и вовсе голодный носится.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫават, ҫын умӗнче темӗнпе аиӑпа кӗнӗ пек пуҫне чикнӗ, вӑл пӗрре лапсӑркка шурӑ ҫӳҫлӗ Эпселемӗ, тепре хӑй умӗнче урисене сарса пуснӑ Элентее пӑхать, куҫӗ канӑҫсӑр, темӗн манса хӑвармарӑм-ши тенӗ пек мӑчлаттарать; ҫак самантра ӑна аллинчи шакӑртми те ытлашши япала пек тӳйӑнчӗ, вӑл ӑна кӑмака ҫинелле ҫиллессӗн ывӑтса ячӗ.

Сянат же сидел с таким видом, будто в чем-то провинился перед присутствующими; часто хлопая веками, он поглядывал то на седоволосого Эпселема, то на широко расставленные ноги Элендея; в этот миг даже трещотка, которую он держал в руках, показалась ему лишней, и он сердито швырнул ее за печку.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ах, ку инкекӗ-тухачӗ, темӗн те курасси пулӗ иртен кунӑнта.

А теперь вот ломай голову в догадках, кабы чего не вышло.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Урамра, ав, темӗн туса тухнӑ…

— Ты гляди, на улице чего понаделали…

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Тем, астусах каймастӑп та, куркалатӑп, куркалатӑп пулмалла, — сасси хӑйне ют пек илтӗнчӗ Шерккейӗн, пырӗ тӗпӗнче темӗн тытӑнса тӑчӗ.

— Такие нет, что-то не припомню, но сны снятся, как же… — чужим голосом проговорил Шерккей, чувствуя, как пересохло в горле.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫапах та, темӗн сиссе, унӑн ӑшӗ вӑркама тытӑнчӗ.

И все же душа Шерккея не на месте.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эрехе ӑна пӗлсе ӗҫмелле тетӗп-ҫке, Манюр папай пек хӑтланмалла мар, вилсен те, темӗн курса тӑрас пур…

Для того, чтоб ты знал, что водку надо пить умеючи, а не вытворять то, что вытворял Манюр бабай, иначе бог знает до чего дойти можно…

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей аптраса ӳкрӗ: пӳртне кӗрсен каллех пӗччен ӗнтӗ, кичем, кӑмӑла пусарма темӗн ҫитмест, чӗрине тем пӑшӑрхантарать.

Шерккей не знал, куда податься: зайти в дом — тошно от одиночества, давит что-то душу тяжким камнем, и все тут.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Каҫкӳлӗм унта пымасан, вӗсене темӗн ҫитмен пек, темӗн сиктерсе хӑварнӑ пек.

Не пойти туда вечером они уже не могли — им теперь как будто чего-то не хватало.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Сӑмсинчен кайнӑ, — терӗ Кантюк, — вӑл темӗн мар-ха.

— Из носа, видать, потекла, когда упала… Это ничего, — успокоил жену Кандюк.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сурчӑкне хӑвӑрт-хӑвӑрт ҫӑтрӗ, ҫапах та пырӗ тӗпӗнче темӗн, анаймасӑр, капланнӑҫемӗн капланчӗ, хӑй вӑл кутӑн ҫаврӑнса ларчӗ.

Он судорожно сглатывал сковавший горло ком и не мог его протолкнуть ни вовнутрь, ни наружу, чтобы не выказать слез, он отвернулся от дочери к стене.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней