Поиск

Шырав ĕçĕ:

Куҫӗсем (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унӑн хӑрах питҫӑмартийӗ ҫинче тарӑн ҫӗвӗ выртать, чӗрӗ те кулса тӑракан куҫӗсем чеен, ырӑ кӑмӑллӑн пӑхаҫҫӗ.
Одна щека его была перехлестнута поперек глубоким шрамом, живые, смеющиеся глаза смотрели добродушно и лукаво.

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Куҫхаршийӗсене пӗркелентернӗ хӑй, куҫӗсем ялкӑшса кӑна пыраҫҫӗ.
Брови его были нахмурены, глаза остро блестели.

12 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Митьӑна Ваҫҫук куҫӗсем ҫав тери ӑшшӑн пӑхнӑ пек туйӑнаҫҫӗ; Ваҫҫук уншӑн хӑйӗн шӑллӗ пекех, ҫак канӑҫсӑр каҫа пӗрле ирттерекен шанчӑклӑ юлташ.
Доверчивые глаза Васька кажутся Мите такими близкими и родными, он чувствует рядом младшего брата, надежного товарища, который делит с ним вместе тревоги этой ночи.

Ун куҫӗсем хупӑнма пуҫларӗҫ.
Глаза его слипались.

7 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Генкӑн хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ пичӗ ҫинче хӑмӑр куҫӗсем савӑнӑҫлӑн ялкӑшса тӑраҫҫӗ, сахӑр пек шурӑ шӑлӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.
На свежем, загорелом лице Генки задорно блестели карие глаза и белые, как сахар, зубы.

Ун куҫӗсем ҫуталса кайрӗҫ, вӑл ҫаплах-ха аллине тӑсса йӑлл кулса тӑрать.
Глаза у него посветлели, он все еще держал протянутой свою ладонь и улыбался.

5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Генкӑн куҫӗсем йӑлтӑртатса илчӗҫ, вӑл типсе кайнӑ хура тутисене чӗлхепе ҫуласа илчӗ.
Глаза у Генки заблестели, он облизнул языком сухие, темные губы.

Куҫӗсем епле! — терӗ Генка савӑнӑҫлӑн, пӗшкӗнсе пӗр ывӑҫ курӑк татса парса:
Глазищи-то какие! — с восторгом сказал он и, нагнувшись, сорвал пучок свежей травы.

Ун хӑмӑр куҫӗсем йӑлтӑртатма пуҫларӗҫ.
Его карие глаза заблестели.

Вӑл кӑшт курпунтарах та питӗ йӑваш ҫын, пит-куҫӗ — шуранка, куҫӗсем сеп-сенкер.
Он такой тихий, сутулый, лицо бледное, а глаза голубые-голубые.

4 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Марина Ивановна Сергей Николаевич аллине хытӑ тытса чӑмӑртарӗ, унӑн куҫӗсем ялкӑшса кӑна тӑраҫҫӗ:
Марина Ивановна крепко пожала руку Сергею Николаевичу, глаза ее при ярком свете костра влажно блестели.

3 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӗвелӗн йӑмӑхтаракан ҫутинче унӑн сенкер куҫӗсем хӑйсем тӗллӗнех хӗсӗне-хӗсӗне илеҫҫӗ.
Голубые глаза щурятся от солнца.

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫӑлтӑрсем ҫинчен килнин куҫӗсем ҫине пӑхса пухӑннӑ шухӑш-туйӑмсене ҫӗнтерсе, ученӑйсем ун питне пӑхма тытӑнчӗҫ.
Преодолев первое впечатление от смотрящих глаз звездного пришельца, ученые стали рассматривать его лицо.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Унӑн куҫӗсем тӗнчен вӑрттӑнлӑхӗсене пытарса усракан кӳлӗсем пекех тап-таса.
Они были как озера вечной тайны мироздания.

Шатровӑн ҫутӑ куҫӗсем пуҫ купташки ҫинчен уйрӑлаймасӑр пӑхаҫҫӗ.
Выпуклые светлые глаза Шатрова не могли оторваться от темного черепа небесного пришельца.

Унӑн кӑвак куҫӗсем савӑнӑҫлӑн ҫиҫсе йӑлтӑртатаҫҫӗ.
Голубые глаза его радостно сияли.

Ӑслӑлӑх куҫӗсем
Глаза разума

Яскелайненӑн кӑвак куҫӗсем хӗрсене пӗрре пӑхнипех илӗртетчӗҫ.
Голубые глаза Яскелайнена завораживали девушек.

Хушса кӗртнӗ сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Давыдов хыҫӗнче тӑракан Михаилӑн куҫӗсем хӑранипе сиксе тухас пекех пулса кайрӗҫ.
Михаил за спиной Давыдова в комическом ужасе закатил глаза.

Иккӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Кӗске сухаллӑ Кольцов йӗкӗлтӳллӗн кулни сисӗнет, хӑйӗн хӗрарӑмсенни пек авӑннӑ куҫхаршисем айӗнчи хура куҫӗсем вара хурлӑхлӑн пӑхаҫҫӗ.
На лице Кольцова, обрамленном короткой бородкой, блуждала язвительная усмешка, а темные глаза печально смотрели из-под длинных, загнутых, как у женщины, ресниц.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика