Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

санӑн (тĕпĕ: сан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑна усӑ тӑвас тен пулсан, санӑн ӑна хӗскӗчпе тытнӑ пек тыткаламалла.

Если хочешь ему пользы, обя-за-на держать его в ежовых рукавицах.

Ваҫкӑпа унӑн пиччӗшӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Санӑн шӑллу пулчӗ!

У тебя брат!

Пӗлӗт ҫинчи тата ҫӗр ҫинчи явленисем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Паша инке санӑн кӑҫаттусемпе шӑлаварна кӑмака ҫине типме хуриччен сӑмсана турта-туртах ӑшӑнатӑн.

Греешься, хлюпая носом, пока тетя Паша раскладывает на лежанке твои штаны и валенки — сушить.

Пӗлӗт ҫинчи тата ҫӗр ҫинчи явленисем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Пуҫпа шутласчӗ санӑн.

Думал бы головой.

Коростелев хӑвачӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Арҫын ача та Серёжа ҫине пӑхать, унӑн куҫӗсем: «Санӑн манӑнни пек автан ҫук та!» тесе калаҫҫӗ.

Он тоже смотрел на Сережу, взгляд его выражал вот что: «А у тебя леденцового петуха нет, ага!»

Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Атту санӑн ялан «пуль» те «пуль», вӗренӳ ҫулӗ ҫитет те ак, каллех сана сӗтӗрме пуҫлаҫҫӗ…

 — А то «наверно» да «наверно», а учебный год начнется — и пойдет твоя волынка опять сначала.

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Шутла-ха эсӗ: каҫхине килетӗн те общежитине, санӑн унта — вырӑн, тумбочка.

 — Ты подумай: вечером придешь в общежитие — постель у тебя, тумбочка…

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Шкултан, хуть те мӗн пулсан та, санӑн пурпӗрех вӗренсе тухас пулать, — хӑй отличник пулнӑ пек малалла каларӗ Ваҫка тата кунсӑр пуҫне вӑл хӑйне ҫак вӑхӑтра Женькӑран пӗр пилӗк-ултӑ ҫул аслӑрах туйрӗ пулмалла.

— Школу, как ни думай, кончать придется, — продолжал Васька таким тоном, словно он был круглый отличник и старше Женьки по крайней мере на пять классов.

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ваҫка Женькӑна: — Санӑн пуласлӑху ҫинчен калаҫар-ха, — терӗ.

Васька сказал Женьке: — Поговорим про твое будущее.

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Эсӗ манран кӑранташ ыйтатӑн, санӑн, ыйтнине пӗлтерсе, «тархасшӑн» темелле.

 — Ты у меня просишь карандаш и в знак того, что это просьба, ты добавляешь: пожалуйста.

Коростелевпа ытти ҫынсем хушшинче мӗнле уйрӑмлӑх пур // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Унччен мӗнле пурӑннӑ, ҫавӑн пекех пурӑнӑн, ыттинче санӑн мӗн ӗҫ пур.

Как жил, так и будешь жить, какое твое дело.

Килти улшӑнусем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Пӑх-ха, ак санӑн рогатку та кунтах.

 — Смотри-ка, а вот рогатка твоя.

Килти улшӑнусем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Вӑл санӑн аҫу пулать.

Он будет твой папа.

Килти улшӑнусем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Нимӗнле аҫу та пулмасть санӑн.

 — Никакого папы у тебя не будет.

Килти улшӑнусем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Санӑн та тапать.

— И у тебя стучит.

Килти улшӑнусем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ҫапах та атте пулсан лайӑхрах пуль ҫав: нумай пулмасть Ваҫка Лидӑна кӳрентерчӗ те, Лида тӳрех ҫапла кӑшкӑра пуҫларӗ: «Манӑн ун вырӑнне атте пур, санӑн ҫук, — пӗлетӗн-и!»

Но, должно быть, с папой все-таки лучше: недавно Васька обидел Лиду, так она кричала: «А у меня зато папа есть, а у тебя нет, ага!»

Килти улшӑнусем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Акӑ санӑн лашу!

Вот твой конь!

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Санӑн постна эпӗ кунтанах куратӑп.

Я вижу отсюда твой пост.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Санӑн лашу ҫук ӗнтӗ.

Твоего коня уже нет.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Санӑн анчах-им ун пекки, Сагайда?

— Разве только у тебя, Сагайда?

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней