Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

вӗҫсе (тĕпĕ: вӗҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫапах Джека ҫитет, — хирӗҫлерӗ Дик Сэнд, вӗҫсе кайма васкаман кайӑка иккӗмӗш хут тӗллесе.

— Но зато хватит Джеку, — возразил Дик Сэнд, вторично прицеливаясь в птичку, которая не спешила улететь.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ун умӗнче вӑрман, вӑрманта тахӑш тӗлте унран вӗҫсе кайнӑ мантикора.

Перед ним был лес, и где-то в нем его улетевшая мантикора.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мантикора йывӑҫсем патне вӗҫсе ҫитсе турат ҫинчен турат ҫине вӗҫме тытӑнсан, ӑна шӑвӑҫ ешчӗкри коллекцири чи чаплӑ илемлӗх туса хурас шанчӑкпа сывпуллашмалла та пулӗ.

Если мантикора достигнет деревьев и там начнет перелетать с ветки на ветку, придется распроститься с надеждой водворить ее в знаменитую жестяную коробку, где она была бы лучшим украшением коллекции.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах аякка вӗҫсе каяймасть мантикора.

Но мантикора не могла улететь далеко.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ывӑҫ тупанӗпе хуплас, ӑна вӑхӑтлӑха тӗттӗме хупас тесе аллине тӑсрӗ ҫеҫ, сасартӑк… мантикора вӑрр! вӗҫсе кайрӗ.

Он вытянул руку, чтобы накрыть насекомое ладонью и заключить его во временную темницу, как вдруг… фрр! мантикора улетела.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑйне юратса сӑнакана картан шал енне хӑварса, ун урлӑ вӗҫсе каҫӗ-ши?

Поднимется в воздух и перенесется через ограду, оставив ее между собой и своим обожателем?

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пичче мӑкӑрӑлчӑклӑ мантикора вӗҫменнине, вырӑнтан вырӑна вӗҫсе кайса ҫеҫ ларнине, ытларах утса ҫӳренине пӗлет.

Кузен Бенедикт знал, что бугорчатая мантикора почти не летает — она только перепархивает с места на место, а больше бегает.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тата темле ҫул та суйласа илме пултарать ҫак тиркевлӗ чӗрчун: сӑмахран, хӑлха е ӗнсе еннелле анма, ученӑй куҫӗсенчен аяккалла кайма, кирек хӑш ҫеккунтра та вӗҫсе хӑпарса, тӗттӗм пӳртрен хӗвел ҫуттине, тӑван-пӗтенӗсем сӗрленӗ ҫӗре, паллах, хӑйӗн яланхи пурнӑҫне ирттерекен ҫӗре, тухса кайма, хӗвел пайӑркинче ҫухалма пултарать.

И сколько других путей могло избрать прихотливое насекомое — например, в сторону ушей или затылка, путей, уводящих его от глаз ученого, не говоря уж о том, что оно могло в любую секунду взлететь, покинуть темную хижину и исчезнуть в солнечных лучах, там, где оно, без сомнения, проводит свою жизнь и куда его должно привлекать жужжание его сородичей.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сӗрлекен шӑна йӗри-тавра явӑнса вӗҫсе ҫӳренӗ хыҫҫӑн юлашкинчен ун пуҫӗ ҫине ларчӗ.

Наконец жужжащее насекомое, описав множество кругов около него, село ему на голову.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Энтомолог туйӑмӗ ӑна халӗ чаплӑ ҫӗнӗлӗх тупма май пуррине, пӳрте турӑ хушнипе вӗҫсе кӗнӗ шӑна ахаль шӑна маррине систерчӗ.

Его энтомологический инстинкт подсказывал ему, что перед ним открывается возможность свершить славный подвиг, что насекомое, по милости провидения залетевшее к нему в хижину, — не какой-нибудь заурядный жук.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Куҫӗ хупӑна та пуҫланӑччӗ ӗнтӗ, сасартӑк вӑл темле шӑна тӳсмелле мар тарӑхтаракан саслӑн сӗрлесе вӗҫсе ҫӳренине илтрӗ.

И вдруг, когда глаза его уже наполовину закрылись, он услышал какое-то жужжание, невыносимо раздражающий звук.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унта та кунта, уйрӑмах фактори урлӑ юхса иртекен шыв хӗрринче, тӗмсем ҫийӗн ҫӗршер лӗпӗш вӗҫсе ҫӳрет.

Сотни бабочек вились там и сям над кустами, особенно по соседству с ручейками, протекавшими по фактории.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑйсем вара вӗҫсе кайрӗҫ те, пӳрт тӗлӗнче чӗвӗлтетсе, ҫавӑрӑнса ҫӳре пуҫларӗҫ.

Улетели и со свистом стали кружиться вокруг дома.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсем ахаль вӗҫсе пыман: ҫӑварӗсемпе пылчӑк илсе, пӑртакӑн-пӑртакӑн йӑва шӑтӑкне тек пылчӑк ҫыпӑҫтарса хӑварнӑ.

Ласточки недаром подлетали: они приносили каждая в клювике грязь и понемногу замазывали отверстие гнезда.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чӗкеҫсем йӑва патне татах вӗҫсе пырса темӗскер тӑваҫҫӗ те татах вӗҫсе каяҫҫӗ.

Ласточки опять подлетали к гнезду, что-то делали и опять улетали.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗсем пӗрерӗн-пӗрерӗн ҫерҫи патне, ӑна пӑхма пынӑ пек, вӗҫсе пыраҫҫӗ те каллех вӗҫсе каяҫҫӗ.

Все ласточки подлетали к гнезду — как будто для того, чтоб посмотреть на воробья, и опять улетали.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унччен те пулмарӗ, пӗр ушкӑн чӗкеҫ вӗҫсе пычӗ.

Вдруг прилетел табунок ласточек.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл йӑвине кӗресшӗн пулчӗ, анчах, унта хӑна ларнине курсан, чӗвӗлтетсе, пӗр вырӑнта тӑрса, ҫуначӗсене лап-лап ҫапрӗ те вӗҫсе кайрӗ.

Она сунулась в гнездо, но, как только увидала гостя, запищала, побилась крыльями на месте и улетела.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кӑшт тӑрсан, йӑва патне чӗкеҫ вӗҫсе пычӗ.

Скоро после того прилетела к гнезду ласточка.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чӗкеҫсем вӗҫсе кайсан, пӳрт тӑрринчен пӗр ҫерҫи вӗҫсе анчӗ те чӗкеҫ йӑви ҫине пырса ларчӗ.

В то время, когда они были в отлучке, с крыши слетел воробей, прыгнул на гнездо.

Ҫерҫипе чӗкеҫсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней