Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хаяррӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хаяррӑн (тĕпĕ: хаяррӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Дарль умӗнче, кивӗ сӑран кресло ҫинче, мӑнтӑр старик ларать: минтерсенчен тӗршӗннӗ, аллинче — ҫӳхе туя, пӗр куҫне хӗснӗ, сарлака хул пуҫҫиллӗ, хаяррӑн тӑртаннӑ куҫ харшисен айӗнчен сарӑ-хӑмӑр куҫӗсем чӑрлаттарса пӑхаҫҫӗ: сулахаййи — ҫурма уҫӑ хушӑкӗнчен сивлеккӗн, наркӑмӑшлӑ йӑлтӑрккапа тулнӑскер; сылтӑмми вара — тӑшман ҫине пӑхма уҫнӑскер — шӑтарасла, куҫ харши айӗпе, кӑштах йӗкӗлтевлӗн тата ырӑ маррӑн ҫӗкленсе.

Перед Дарлем, в старом кожаном кресле, подоткнутый подушками, с тростью в руках, сидел, прищурясь одним глазом, толстый, широкоплечий старик; из-под насупленных бровей выглядывали желто-коричневые глаза; левый — угрюмо приоткрытой щелью, полной ядовитого блеска, и правый — раскрытый как на врага, в упор, под бровью, приподнятой насмешливо и неодобрительно.

Чӗмсӗрлӗх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 267–275 с.

Бурле пӗр япала ҫеҫ йӑпатать — консерватори директорӗ Льюис Терн Брентгама ӗҫрен кӑларни; чӑн та, Терн пӗр вӑхӑтрах икӗ мулкач тытрӗ: Бурль хаяррӑн мӗскӗнленсе ыйтнине те тивӗҫтерчӗ, хӑйӗн туйӑмне те ҫырлахтарчӗ — мӗншӗн тесен илемлӗ те кӑмӑллӑ хӗре Леона Бурле вӑл хӑй те килӗштерет.

Его утешало лишь то, что директор консерватории Льюис Терн уволил Брентгама, одновременно делая уступку свирепому клянчанью Бурля и своему личному чувству, потому что был сам неравнодушен к Леоне Бурль, девушке красивой и милой.

Чӗмсӗрлӗх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 267–275 с.

Ҫынсенчен пӗри ятлаҫать, чӑмӑрӗпе хаяррӑн сулкалашать, унтан — тата ытларах вараласа — хурарах хӗрлӗ шлепкине тилӗрсех сӑтӑрса тасатма пикенчӗ.

Один из них выругался, погрозил кулаком и начал с остервенением счищать коричневые шлепки, размазывая их по материи.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Алӑк хаяррӑн та хыттӑн яриех уҫӑлса кайрӗ; пӳлӗм хӗҫ-пӑшалӗпе кӗмсӗртетекен хуралпа тулса ларчӗ; эпӗ ухӑ йӗппи лекнӗн сиксе тӑтӑм.

Дверь грозно и стремительно распахнулась; стража, гремя оружием, наполнила комнату, и я вскочил, как пораженный стрелой.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Аякӗнчен тӗкни ӑна пӗр шайлӑхран татӑклӑнах кӑларчӗ те — ут ҫилхипе хаяррӑн сулкалаша-сулкалаша малалла ҫӗмрен пек ыткӑнчӗ; «тӑ-кӑ-тӑк! тӑ-кӑ-тӑк!» — илтӗнсе юлчӗ куҫсем ҫинелле вӗҫекен туратсен хушшинчен.

Удар в бок окончательно вывел ее из равновесия, и, яростно мотнув гривой, она стала выделывать стремительное «та-ра-па-та», «та-ра-па-та» вдоль летящих в глаза ветвей.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Инкеке лекнӗскер хаяррӑн та йывӑррӑн эхлетрӗ.

Пострадавший злобно и тяжко крякнул.

Мӗн пулнӑ пулнах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 109–113 с.

Гриф вӑрӑммӑн, хаяррӑн ӳхӗрчӗ те коридора тухрӗ.

Длительно и грозно заревел Гриф, скакнув в коридор.

III. Ҫӗнӗ «таркӑн» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Вӑл пире хаяррӑн асаплантарать, — терӗ Вениамин.

Он злобно мучает нас, — сказал племянник.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 58–65 с.

«Тӑр!» — тесе хаяррӑн кӑшкӑрнипе вӑл картах сикрӗ.

Грозный окрик: «Стой!» — заставил его вздрогнуть.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

Гнор ӑна тӗрлӗрен кӗтет: пепкелле ачашшӑн; выҫӑхса ҫитнӗ еркӗн пек ӗмӗтсӗррӗн; хӑйӗн правине тавӑраканла хаяррӑн та чӗмсӗррӗн.

Гнор ждал ее кротко, как дитя; жадно, как истомленный любовник; грозно и молча, как восстановляющий право.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑйлӑ тӑшмансен аллисем тӗлӗнмеллерех, хаяррӑн тата шухӑшлӑн чӑмӑртанни пулчӗ ку.

Это было странное, злое и задумчивое пожатие сильных врагов.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Пӗтӗмпе — тӑваттӑн, — майӗпен те хаяррӑн тӑсрӗ негр, — сирӗнтен пӗри — хӗрарӑм, эппин, эсир тӑваттӑн мар, виҫҫӗн…

— Все — четверо, — вкрадчиво и грозно продолжал негр, — и один из вас — женщина, значит, вас не четыре, а три…

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Юлашкинчен хӑрушӑ сенкер ҫулӑмлӑ, ҫав тери капмар ҫиҫӗм сикрӗ-хуҫӑлчӗ те — ҫумӑр ҫӗре хаяррӑн ҫапа-ҫапа ҫума пуҫларӗ; пуш хир тилӗрет, аҫа-ҫиҫӗм сассипе янӑрать.

Наконец, скакнула жутким синим огнем гигантская молния, по земле яростно хлестнуло дождем, и взрывы неистового грома огласили пустыню.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Варнава ҫӗнӗ ҫыннӑн питне тимлӗн тинкерет: ҫирӗп пӗркелентернӗ, яланах ҫиллес ҫамкине, ун айӗнче йӑлтӑртатакан пӗчӗк те йӑваш, кирлӗ чухне сиввӗн те хаяррӑн тӗксӗмленме пӗлекен куҫӗсене; унӑн вушар-кутӑн ҫӑварне, мӑнтӑр пит ҫӑмартисемпе шыҫмак сӑмсине, ӗмӗрхи мухмӑра пула кӑшласа пӗтернӗ, кӑштах кӑвак ҫапнӑ мӑйӑхне тата пӑхӑнтаракан сӑнлӑ янахне.

Варнава пристально изучал лицо новичка, его вечно хмурый, крепко сморщенный лоб, под которым блестели маленькие, добродушные, умеющие, когда надо, холодно и грозно темнеть глаза; его упрямый рот, толстые щеки, толстый нос, изгрызенные с вечного похмелья, тронутые сединой усы и властное выражение подбородка.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Кок… хӑм… хуранта ҫав тери тутлӑ соус тӑвать…чӗ — Дюк кӗреҫине ҫӗре хаяррӑн тӑрӑнтарса лартрӗ.

Кок… гм… хорошо делал соус к котле… — Дюк яростно ткнул лопаткой в землю.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

— Пархатарсӑр путсӗрсем! — хаяррӑн кӑшкӑрса вӑл ҫак самантра хӑйӗн майлисене — уҫҫӑннисене те, вӑрттӑннисене те — ҫухатма пултарасси пирки те манчӗ.

— Неблагодарная сволочь! — закричал он, забыв, что может потерять в этот момент всех сторонников, тайных и явных.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Гарвей хаяррӑн йӗлпӗрет, йӗри-тавра пӑхкалакан Редж ӑнланмасӑр янахне сиктеркелет; Сигби хыттӑн ахӑлтатса кулса ячӗ — тепӗр ҫеккунт, тата тепре, — урмӑшу-тилӗрӳ пуртта лекнӗ патакла хуҫӑлчӗ, мӗншӗн тесен Аян сӑмахӗсем иккӗленӳсӗр ӗненӳпе янӑрарӗҫ; самант питех те тӗл килчӗ.

Гарвей сурово улыбнулся, Редж с недоумением дернул подбородком, оглядываясь; громко захохотал Сигби — еще секунда, другая, и бешенство сломилось, как палка, встретившая топор, потому что слова Аяна звучали непоколебимой уверенностью; момент был великолепен.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Отбой пар, Тарас Дементьевич, — хушрӗ Крапивин, унтан хурахсем енне ҫаврӑнчӗ те: — Эсир вара ахалех савӑнса шӑл йӗретӗр. Утаманӑр сирӗн хушша килсе тӑриччен вӑхӑт нумай иртмӗ, курӑр акӑ, — терӗ хаяррӑн.

Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Эппин, револьвер-ха сана?! — тем тавҫӑрса илсе, сасартӑк хаяррӑн кӑшкӑрчӗ вал.

Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Усалли усал пулас, авӑ, Сӑпание халӗ те-ха хаяррӑн пӑха-пӑха илет, хӑрлатасса хӑрлатмасть те, асав шӑлне кӑтартса, ҫӑварне ҫав-ҫавах йӗркелет.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней