Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

куҫҫулӗ (тĕпĕ: куҫҫуль) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Куҫӑнтан тек юхмӗ сан куҫҫулӗ — Типӗ вӑл, эс хута ун чухне Ҫуркунне хӗвелӗ евӗр пулӑн, Савӑнӑҫ ҫӗклетӗ чӗрӳне.

Слёзы высохнут на солнце На концах твоих ресниц. Станешь снова ты свободна, Весела, как Первый май,

Ҫитрӗҫ! // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Олег вара куҫҫулӗ витӗр: — Асатте, асатте, эпӗ сана халӗ те юрататӑп! — тесе ответленӗ.

Олег расплакался: — Дедушка, дедушка, я тебя и сейчас люблю! — отчаянно убеждал он, больше всего боясь, что ему не поверят.

Икӗ пахчаҫӑ // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Пичӗ тӑрӑх шӑпӑртатса юхакан куҫҫулӗ папирус ҫине тӑкӑнса, Валерия юхтарнӑ куҫҫульпе пӗрлешсе кайрӗ.

Слезы, ручьями струившиеся по его лицу, падали на папирус и сливались со слезами, которые пролила Валерия.

XXII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Мӗскерле япала ку, Анисим? — куҫҫулӗ витӗр ыйтрӗ вӑл.

— Что же это делается, Анисим? — сквозь слезы спросила она.

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Камшӑн ирӗклӗх, камшӑн куҫҫулӗ, — терӗ анне.

— Кому свобода, а кому слезы, — сказала мать.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Нимӗн те пулӑшас ҫук пире — куҫҫулӗ те, протестлени те.

Ничто не поможет — ни слезы, ни протесты.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫак тӗтреллӗ, е лайӑхрах каласан, чирлӗ кун, ҫунан ҫурта ҫине пӑхма та кӑмӑллӑ мар, теттӗм притворсем хурлӑхлӑччӗ; ҫаврака куҫлӑ тӑрӑхла чӳречесен авӑнчӑк кантӑкӗсем ҫинче ҫумӑр куҫҫулӗ юхать.

Свечи при пасмурном, лучше сказать — больном дне, как-то были странно неприятны; темные притворы были печальны; продолговатые окна с круглыми стеклами обливались дождливыми слезами.

VII сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Спартакӑн куҫҫулӗ те курӑнчӗ; тусне ала парса, вӑл уйрӑлчӗ.

Слезы показались на глазах Спартака и, пожав руку друга, он сказал:

X сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Каллех куҫҫулӗ капланчӗ, каллех анне анне сӑнӗ куҫ умне тухса тӑчӗ.

Помоги переводом

Аннепех пурнӑҫ лайӑхчӗ // Валентина Элиме. Килти архив

Хӑравҫӑ! — шӑл витӗр пӑшӑлтатса калать вӑл хӑйне хӑй, унӑн питҫӑмартийӗсем тӑрӑх ҫумӑр тумламӗсемпе пӗрле йӳҫӗ куҫҫулӗ юхать.

Трус! — сквозь зубы шепчет он сам себе, и по щекам его вместе с дождевыми каплями текут злые слезы.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Сӑмала кимӗсем ҫинчен, вӗри куҫҫулӗ пек, юхса анать, хӑва ҫулҫисем пӗтӗрӗнсе чӑмӑртанаҫҫӗ те, хутран тунӑ пек, чӑштӑртатма пуҫлаҫҫӗ.

Смола течет с лодок горячими черными слезами, скручиваются в трубки и шуршат, как бумажные, листья тальника.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Авӑ — тутисем кулаҫҫӗ унӑн, пичӗ тӑрӑх куҫҫулӗ юхать, вӑл ӑна пӳрни вӗҫӗпе шӑла-шӑла илет.

Вон улыбается, а по щекам текут слезы, и она вытирает их кончиками пальцев.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Спартакӑн куҫҫулӗ йӑлтӑртатрӗ.

Слезы увлажнили глаза Спартака.

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Пӗлместӗп, мӗн пулнӑ унта сирӗн, Турчӑка ачине иксӗрӗн, анчах та яланах ҫакна астуса тӑр, Дина: куҫҫулӗ килӗ-и пурнӑҫунта, такӑнӑн-и — кирек те мӗнле кансӗр самантра та хатӗр эпӗ санапулӑшма, хатӗр ҫӑлма.

Помоги переводом

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Куҫне куҫҫулӗ капланчӗ унӑнне:

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫул йӳтӗмӗнче вара — Кӗҫени асапӗ, Матвипе Елькка куҫҫулӗ.

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Шухӑшласассӑн, куҫран куҫҫулӗ пӑчӑртанса тухать.

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ман хуса намӑса пӗлмесӗр макӑрса ячӗ, — пуҫне усса, курпун сӑмсипе вӑльт-вальт тукаласа ларать, унӑн чӗркуҫҫийӗ ҫине куҫҫулӗ тумлана-тумлана анать.

Хозяин мой бесстыдно заплакал, — сидит, наклонив голову, и шмыгает горбатым носом, а на колени ему капают слезы.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Сивӗнсе кайнӑ чей чашки ӑшнелле куҫҫулӗ тумласа анчӗ, хӗрарӑм ӑна сиссе, чашкине аяккалларах лартрӗ те, куҫӗсене хытӑ пӑчӑртаса тытса тата икӗ тумлам куҫҫулӗ кӑларса ячӗ, унтан питне тутӑрпа шӑлса илчӗ.

В чашку остывшего чая капнула слеза; женщина, заметив это, отодвинула чашку и крепко прикрыла глаза, выжав еще две слезинки, потом вытерла лицо платком.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Анчах вӑл хӑй ҫавӑн ҫинче каласан, манӑн вӑтаннипе те ӑна хӗрхеннипе куҫҫулӗ тухса карӗ, вӑл, нумай та пулмасть ҫав тери хӑюллӑ, никама та пӑхӑнман ӑслӑ хӗрарӑм пулнӑскер, ҫавна каласа панипе мана, вутпа пӗҫертнӗ пекех, пӗҫертсе илнӗн туйӑнчӗ.

Но когда она сама сказала об этом, у меня от стыда и жалости к ней навернулись слезы, точно обожгла она меня этим сознанием — она, еще недавно такая смелая, независимая, умная!

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней