Корпус чувашского языка

Кӑнтӑрла вӗҫекен кайӑксем пурте тӑманана кураймаҫҫӗ, кӑнтӑрла сӑнаса илсен пурте ӑна хӑвалама тытӑнаҫҫӗ.

Все дневные птицы ненавидят сов и всегда дружно бросаются преследовать их, если заметят днём.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Вӗсен ҫивчӗ куҫӗсем вӑрман ҫийӗн вӗҫекен тӑманана часах асӑрхарӗҫ.

Их зоркие глаза сразу приметили над лесом сову.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Пик инҫетре, ҫаран ҫийӗн вӗҫекен чӗтрен хӑлат текен кайӑка курчӗ.

Пик видел вдали над лугом маленького сокола-трясучку, но не боялся его.

Хӳри курӑнмасть, ҫӑмӗ палӑрмасть // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ҫӳлелле вӗҫекен ракетӑсем куҫа йӑмӑхтараҫҫӗ.

Взвивающиеся, ракеты слепили глаза.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӑхатӑп: Кентти пичче кӑвакалӗсем тӳпенелле вӗҫсе хӑпарчӗҫ те кӑнтӑралла карталанса вӗҫекен кӑвакал ушкӑнӗпе пӗрлешрӗҫ.

И увидел, как наши дикие утки разом взлетели, поднялись в небо и присоединились к дикой стае, которая как раз направлялась к югу.

Кентти пичче кӑвакалӗсем // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 10 с.

Унтан вӑл тӳпе тайлӑмӗнче хуҫасӑр сӑвӑр йӑвисен тӑлӑх тӗмескисем сийӗпе ярӑнса вӗҫекен ӑмӑрткайӑка асӑрхарӗ те ун хыҫӗнчен чылайччен те ним шухӑшсӑррӑн куҫӗпе йӗрлесе пӑхрӗ…

А потом переводил взгляд и долго бездумно следил за орлом, парившим над небосклоном, над мертвым городищем брошенных сурчин…

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӗтӗм шӑрши Григорий ӑшӗнче кичем асаилӳсем вӑратрӗ: тахҫан ҫапла вӑл та, Григорий, кӗркуннехи тӑлӑх ҫеҫенхирте ҫӗртме сухи тӑватчӗ, ҫӗрлесенче ҫӑлтӑрсем мӑчӑлтатакан хура тӳпенелле сӑнаса пӑхатчӗ, таҫта ҫӳлте-ҫӳлте вӗҫекен хуркайӑк картисем пӗр-пӗрне кикак-кикак! кӑшкӑрса сасӑ панисене итлетчӗ…

Запах дыма разбудил в Григории грустные воспоминания: когда-то и он, Григорий, пахал зябь в глухой осенней степи, смотрел по ночам на мерцающее звездами черное небо, слушал переклики летевших в вышине гусиных станиц…

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫумӑрлӑ ҫул шавлани пӗлӗтелле вӗҫекен снарядсем шӑхӑрнине аса илтерет.

Шум ветра и дождя походил на шипящий свист несущихся в небо снарядов.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Шет тӗнчипе чи инҫете вӗҫекен модель пулӗ те…

Может, она мировой рекорд поставила?..

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

«Пӗтӗм сӑнчӑра туртса кӑларас тесе, унӑн тӗп сыпӑкӗнчен мӗнле ярса тытмалла-ха? — шухӑшларӗ Пробатов, хытӑ хӑмӑл ҫийӗн ярӑнса вӗҫекен хӑмӑр хӑлата сӑнаса.

«Как ухватиться за основное звено, чтобы вытащить всю цепь? — следя за полетом рыжего коршуна, распластавшегося над жесткой щетиной стерни, думал Пробатов.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑрӑммӑн та кичеммӗн шӑхӑрса вӗҫекен пульӑсем сехри хӑпнӑ беженецсене ҫӗр ҫумнелле ывтӑнтарчӗҫ.

Тягучий посвист пуль кидал перепуганных беженцев на землю.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑкӑрсем хӑйсем тавра нӑйласа вӗҫекен пӑвансене хӳрисемпе юлхавлӑн хӑваласа утаҫҫӗ.

Быки лениво мотали хвостами, отгоняли гудящих слепней.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ахӑртнех вӑл ӑна суранланса пӗтнӗ пуҫне ҫунтарса ярас пек хӗртекен хӗвелтен, шӑнасенчен тата сывлӑшра пӗлӗт пек кӗшӗлтетсе вӗҫекен ӳпресенчен хӳтӗлес тесе хунӑ пулмалла.

Он, как видно, положил их на голову, стараясь прикрыть сплошную рану от жалящих лучей солнца, от мух и кишевшей в воздухе мошкары.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ватлӑх ҫитнӗ ҫулсенче турӑ пӳрчӗ иккен-ха вӗҫекен машинӑна курма!

— Вот сподобил господь на старости годов увидеть летучую машину!

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан вӑл аялалла персе анӗ, хӑйӗн ҫулӗ ҫинчи лутра кӳкен тӗмӗсене, ҫыран ҫумнелле именчӗклӗн йӑпшӑннӑ катӑркас йывӑҫҫине хуҫса антарӗ, тӳпенелле мӑкӑрланса вӗҫекен юр тусанӗн кӗмӗл аркине хӑй хыҫҫӑн сӗтӗрсе, янӑравлӑн та ҫемҫен ҫыран тӗпне хаплатса ӳкӗ…

И тогда, влекомая вниз, с глухим и мягким гулом низринется она, сокрушая на своем пути мелкорослые кусты терновника, ломая застенчиво жмущиеся по склону деревца боярышника, стремительно влача за собой кипящий, вздымающийся к небу серебряный подол снежной пыли…

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хушӑран кӑна вӑл ҫӗрлехи вӑхӑтра та вӗҫекен шыв чӑххисем, пӗр-пӗриншӗн тӗмсӗлсе, тунсӑхлӑн сасӑ панипе тата аравасӑр нумай кайӑк кӑвакалӗсем ҫунаттисене пӑрӑлтаттарса авӑснипе хускалчӗ: кӑвакал кӗтӗвӗсем, ейӳ кайнӑ Донӑн ирӗклӗ улӑхӗсем патнелле ҫул тытнӑ май, ытла та хыпаланса вӗҫеҫҫӗ…

Лишь изредка нарушавшаяся тоскующей перекличкой летевших и ночью куликов да дребезжащим посвистом бесчисленных утиных крыльев: стаи уток летели, спешили, добираясь до привольной поймы разлившегося Дона…

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Граммофон шӑнса пӑсӑлнӑ саслӑн хӑйӑлтата-хӑйӑлтата хӑркӑлтатрӗ (трубан сарлака ҫӑварне ут чӗрнисем айӗнчен вӗҫекен юр чӑмаккисем сирпӗне-сирпӗне кӗчӗҫ), пысӑк хӑлхаллӑ мулаххай тӑхӑннӑ пулеметчик, трубана тимсӗррӗн шӑлкаласа, граммофонӑн чӗнтӗрлесе эрешленӗ йӗкине (ручкине) пулемет затыльникӗн тыткӑчипе ӗҫленӗ пекех хӑюллӑн ҫавӑрса аппаланчӗ.

Граммофон хрипел и харкал (в широкую горловину трубы попадали снежные ошметья, летевшие с конских копыт), пулеметчик в сибирской ушастой шапке беспечно прочищал трубу и орудовал резной ручкой граммофона так же уверенно, как ручками затыльника.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан тухасчӗ те ҫеҫенхире ҫемҫе суха касси тӑрӑх акапуҫ хыҫҫӑн утасчӗ, вӑкӑрсене шӑхӑрса хӑваласчӗ, кӑвак тӳпере карталанса вӗҫекен тӑрнасем кикаклатса кӑшкӑрнине итлесчӗ, ҫилпе вӗҫсе килнӗ эрешмен картин кӗмӗл ҫипписене пит ҫумӗнчен иле-иле пӑрахса, ака тимӗрри хускатнӑ кӗрхи ҫӗрӗн эрех пек ӳсӗртекен шӑршине ҫине-ҫине кӑкӑр тулли ҫӑтасчӗ.

А потом ходить по мягкой пахотной борозде плугатарем, посвистывать на быков, слушать журавлиный голубой трубный клич, ласково снимать со щек наносное серебро паутины и неотрывно пить винный запах осенней, поднятой плугом земли.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрарӑм питӗ хытӑ чупса килнӗрен Листницкий унӑн юбки айӗнче мӗлтлетекен ҫаврака чӗркуҫҫийӗсен мӑкӑрӑлчӑкӗсене, ансӑр пушмак сӑмсисене, каялла ывӑтнӑ пуҫ тӳпинче варкӑшса вӗҫекен ҫӳҫӗн ылтӑн пайӑркисене ҫеҫ курчӗ.

Женщина бежала так быстро, что Листницкий видел только бившиеся под юбкой округло-выпуклые чаши колен, узкие носки туфель да золотую пыльцу волос, взвихренную над откинутой головой.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн тата вӑл туса ирттернӗ ӗҫсен чӑн-чӑн хакне сӑваплӑ ҫӗнӗ ӗмӗр арки — тата паян эпир пӑлхатнӑ — Чӑваш Ҫамрӑкӗ-Ҫынни — таҫта ҫӳлте вӗҫекен чунне тивӗҫлипе хӑҫан тата епле лӑплантарӗ?

Помоги переводом

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html