Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ачашшӑн сăмах пирĕн базăра пур.
ачашшӑн (тĕпĕ: ачашшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кала-ха, Ванюк, сан Анюк аппу сывӑ-и-ха? — терӗ ачашшӑн Федя.

— А что, Ваня, — ласково заговорил Федя, — что, твоя сестра Анютка здорова?

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Ывӑлӗ калаҫма пуҫланипе князь те савӑнать, вара ывӑлне хӑйпе юнашар лартать те: — Мӗншӗн пирӗнпе калаҫмастӑн эсӗ? — тесе ыйтать ачашшӑн.

Князь тоже обрадовался, усадил сына рядом с собой и спросил его ласково: — Почему ты с нами не разговариваешь?

Чӗмсӗр князь ачи ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Халӗ вӑл ман ҫине каллех ачашшӑн пӑхма тытӑнчӗ.

Теперь взгляд его снова стал ласков.

ХХХIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Айванӑн курӑнакан ҫӳҫ пайӑркисем айӗн ҫавӑн евӗрлех айван куҫӗсем ачашшӑн пӑхаҫҫӗ.

Из-под свободных и наивных прядей смотрят такие же наивные глаза.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

«Акӑ кам тӗртес ҫук чавсипе никама та…» — шухӑшлать Анна Николаевна, унӑн куҫӗсем шара ачашшӑн та ӑшшӑн пӑхма пуҫлаҫҫӗ.

«Вот уж кто не даст другого — локтем…» — думает Анна Николаевна, и взгляд ее становится мягче и теплее.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Кӗленче пек патрак сасси ачашшӑн янӑрать:

А ласково стеклянный голосок перебирает слова:

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Манпа вӑл уйрӑмӑнах ачашшӑн калаҫатчӗ.

Со мной он всегда был особенно ласков.

X сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Вӑл мана, ҫак вӑрттӑнлӑха уҫнӑ ҫӗрте пӗрле пулма тесе, хам каҫхи апат ҫисе ларакан сӗтел патӗнчен ачашшӑн чӗнсе илчӗ те, тетрадь страницисене уҫма тытӑнчӗ.

Он ласково подозвал меня к себе, и я встал из-за стола, за которым ужинал, чтобы принять участие в раскрытии тайны. Доктор начал перелистывать тетрадь.

VI сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Тинӗс ҫинчи вӗтӗ кӑтрашка хумсем ҫыран хӗрринчи чулсене ачашшӑн ҫуласа каяҫҫӗ.

Мелкая рябь ласково лизала прибрежные камни.

II сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Акӑ Виктор, хӑйӗн темӗнле шухӑшӗсене сирсе ярса, ачашшӑн ыйтать:

Но вот Виктор, очнувшись наконец от каких-то своих мыслей, спрашивает ласково:

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Алексей Михайлович ун ҫинчен халӗ те ачашшӑн шухӑшлать; паллах, — кун пирки калама та кирлӗ мар — Лёня нихӑҫан та хӑй ҫинчен ун пек шухӑшласа курман.

И уж, разумеется, Леонид никогда сам о себе не думает с тон нежностью, с какой и сейчас часто думает о нем Алексей Михайлович.

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Вӑл сана чул хысакӗ ҫине вирхӗнтерме те, хӑйӗн хушка ҫурӑмӗ ҫине лартса ачашшӑн сиктерме те пултарать.

Волна может шнырнуть тебя на камни, может мягко покачать, подняв на самый гребень.

Иккӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Эсӗ мӗн ятлӑ? — терӗм эпӗ, ӑна ачашшӑн хулӗнчен тытса.

Как тебя зовут? — сказал я, взяв его за плечо.

Юмаx // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Стёпкӑна ачашшӑн пуҫӗнчен шӑлса, старик ҫапла ыйтрӗ:

Ласково гладя Стёпку по вихрастой голове, старик спросил:

Стёпка // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Тулли пичӗсем, хӗрачанни пек, ачашшӑн хӗрелсе тӑраҫҫӗ.

На его полных щеках горел нежный девичий румянец.

Николаевска илни // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

— Мӗнле ӑссӑрскер эсӗ манӑн! — ачашшӑн кулса илчӗ Го Цюань-хай.

— Какая же ты у меня глупенькая! — нежно улыбнулся жене Го Цюань-хай.

XXIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Санран ыйтмаллисем пур, — ачашшӑн каларӗ те Лю Гуй-лань, каллех чарӑнчӗ.

— Надо кое о чем тебя спросить, — робко сказала Лю Гуй-лань и опять остановилась.

XXI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Анчах ку Хоу пулнине курсан вӑл лӑпланнӑ, ачашшӑн пӑхса: — Вырӑна илме килтӗм… — тенӗ.

Но увидев, что это Хоу, успокоилась и, улыбаясь одними глазами, тихо ответила: — Пришла за постелью…

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Фома, сӗтел хӗрринчен кӑштах чакса, тӳрленсе тӑнӑ, унтан, пӗрехмай йӑл-йӑл кулса, хӑйне ачашшӑн ӳкӗтлекен сӑмахсене итле пуҫланӑ.

Фома оттолкнулся от стола, выпрямился и, всё улыбаясь, слушал ласковые, увещевающие речи.

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ачашшӑн, хута кӗнӗн кулкаланӑ, сасси ун калама ҫук ҫемҫе пулнӑ…

Он ласково и сочувственно улыбался, голос у него был такой мягкий…

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней