Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ухмаха (тĕпĕ: ухмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кастро сехӗрленнӗрен, ывӑннӑран ухмаха ернӗпе пӗрех.

Кастро был разбит ужасом и усталостью.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Вӑл кайсан, вӑл ыттисене ухмаха ертмелӗх хуҫаланни хухсан, унӑн тӗтӗм-сӗрӗм шӑршипе металл чӑнкӑртатӑвӗ ҫухалсан архипелаг хӑйӗн лагунисемпе утравӗсене малтанхи ӳкерчӗке — хӗрӳ туйӑмлӑ пултарулӑх капӑрлӑхне — тавӑрса пачӗ; вара мана, ҫав пулӑмсен кӳнтеленне, каллех ҫапларах туйӑнчӗ: черченнӗн ӳкернӗ пайӑркасен капӑр-ытарайми йӑлтӑртатӑвӗнче ҫак оазиссем патне хӗрлӗ-сарӑ тата сенкер-кӑвак тӗклӗ ҫӑтмах кайӑкӗсем вӗҫеҫҫӗ.

Когда он ушел, когда его одуряющее присутствие, его гарные запахи и металлические звуки исчезли, — архипелаг вернул своим лагунам и островам их прежнее выражение — роскошь страстного творчества, и снова стало казаться мне, свидетелю тех событий, что к этим оазисам в живописном сиянии тонко окрашенных лучей летят райские птицы с оранжевыми и синими перьями.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Такамӑн кӑмӑлӗ ыйтнине пӑхӑннӑн вӑл выртнӑ ҫӗртен тӑрса ларчӗ, хӑлхине ҫӗр ҫумне тытрӗ; унтан… виле ӳте хунӑ вӑрттӑн шӑтӑкран пурнӑҫӑн уҫӑмсӑр пӑшӑлтатӑвне, чӑшӑлтатӑва, сисӗни-сисӗнми хусканӑва тата аякран-аякран килекен сасса илтрӗ; ҫак сасӑ, ахӑртнех, тупӑк тӑвӑрлӑхӗнче ухмаха ернӗ ҫын ҫухӑрӑвӗпе янӑрать.

Она приподнялась, движимая как бы чужой волей, приникла ухом к земле, и там, из таинственной глубины праха, услышала темные звуки жизни, шорох и неясное трение, и глухой отзвук голоса, который, может быть, оглашал тесноту гроба воплем, близким к безумию.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Ухмаха ернӗ юратӑвӗн лӑпкӑ тилӗрӗвӗ Суринэне мӗн те-тӗр тума хистет; чунӗ унӑн тарӑхмаллипех тарӑхать, вилмелле телейсӗрлӗхпе кисреннӗ шухӑшӗсем этем шухӑшӗсен ӗренкинчен тухнӑ, — вӗсем ҫинче ӑншӑрт ҫапнин хаяр мӗлки выртать, вӑл асапланакан ӑна-тӑна арпаштарать те аркатать.

Тихая ярость обезумевшей любви толкала Суринэ к действию; душа ее возмутилась, и мысли, сраженные смертельным несчастьем, перестали быть мыслями человеческими, — грозная тень исступления легла в них, смешав и сокрушив страдающее сознание.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Ӑна хӑвалаҫҫӗ, вӑл ухмаха ернӗн урамсенче кӗтесрен кӗтеселле ывӑтӑна-ывӑтӑна, пӑрӑна-пӑрӑна малалла ыткӑннӑ пекех — йӑррӑн, тӗплӗн йӗрлеҫҫӗ.

За ним гнались, гнались так же быстро, как бежал он, кидаясь от угла к углу улиц, сворачивая и увертываясь, как безумный.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫав ҫамрӑк ҫын хӑй савакан хӗрарӑм ӑна юратнипе ухмаха тухнине чӑннипех ӗненсе лартнӑ та — кассӑна ҫӗмӗрсе кӗнӗ, укҫине ҫавна — этем сӑнарӗллӗ шуйттана — тыттарнӑ.

Этот молодой человек был так уверен, что его возлюбленная тоже сошла с ума от любви, что взломал кассу патрона и деньги передал той, — дьяволу в человеческом образе.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Сана мар, ҫав ухмаха.

— Не тебя; того дурака.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

— Фуль, эпир иксӗмӗр те ухмаха ернӗ, — терӗ вӑл.

— Мы оба сошли с ума, Фуль, — проговорил он.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Вӑл халӗ кӗтеет ҫеҫ, тарӑхаять ҫеҫ, шанӑҫне тӗппипех ҫухатаять те кӑшкӑраять тата ухмаха ернӗн тилӗреет ҫеҫ.

Он мог только ждать, возмущаться, впасть в отчаяние, кричать, безумствовать.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Тинӗс ӳсӗрӗлет; нумай вӑхӑт лӑпкӑ тӑнӑран тарӑхнӑ тӗпсӗр путлӑха тулашу-тилӗрӳ антӑхӑвӗ кисретет; сывлӑшра пӗр-пӗрне чӗне-чӗне уҫӑмсӑр сасӑсем перкелешеҫҫӗ: ҫут ҫанталӑк ухмаха ернӗ, унӑн суккӑр тарӑхӑвӗ ӗсӗклӳ юхӑмне лекнӗ, ҫухӑрашу вара ӑсран тайӑлнӑскерӗн тилӗрчӗк, вӑрах ӳлевӗпе ылмашӑнчӗ тейӗн.

Море пьянело; пароксизм ярости сотрясал пучину, взбешенную долгим спокойствием; неясные голоса перекликались в воздухе: казалось, природа потеряла рассудок, слепое возмущение ее переходило в припадок рыдания, и вопли сменялись долгим, бурным ревом помешанного.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

«Ухмаха ернӗ!».

Сумасшедший!

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Эсир ухмаха ернӗ! — куҫӗсене пысӑклатса сассине хӑпартрӗ Стелла.

— Вы сумасшедший! — сказала Стелла, расширяя глаза.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

«Ҫав алӑ-утмӑл тенкӗшӗн уйӑхӗ-уйӑхӗпе юр ашса ҫӳреме ухмаха тухман-ха эп», — шухӑшларӗ вӑл.

Помоги переводом

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Арӑмӗ хӑйне ҫапла ухмаха хӑварнӑшӑн арҫын пулсан та сахал мар ҫынран вӑрттӑн йӗнӗ вӑл.

Хотя он и был мужчиной, но тайно от людей он не раз всплакнул за то, что жена оставила его таким дураком.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Кӗнеке вуласа ухмаха тухатӑп ӗнтӗ.

Все время сидя за книгами, наверное, сойду с ума.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Агриппина ухмаха ернӗ пек сиксе тӑчӗ.

Агриппина одурело вскочила.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вара Гапка ларчӗ те: — Ай, аннеҫӗм! Эпӗ сана — вӑл тӑнлӑ ҫын пулнӑ ӗнтӗ, яхӑнне те хӑй патне ярас ҫук пулӗ, тесеччӗ… Мӗн эпӗ сана, ухмаха, йӗнер ҫумне кӑкарса ҫӳрӗп-им? — тесе калассӑн та туйӑнатчӗ… — Ай, аннеҫӗм, — тесе хурать.

Тогда Гапка села: — Ой, мама! А я ждала — ты сурьезный, не подступишься к нему… А еще — боялась — скажет: что я тебя, дуру, скажет, за седлом буду возить? Ой, мама!

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тимӗр крыша ҫине малтанхи тумламсем ӳксе — ҫуркуннехи вӑйлах мар, ӑшӑ ҫумӑр пуҫлансан, Аникей Борисович сасартӑк ҫав тери хытӑ ҫывӑрса кайрӗ те, таҫта ҫывӑхрах ывӑтакан гранатӑсем шартлатнипе кӑна, ухмаха ернӗ пек сиксе тӑрса, алӑк патӗнчи пӗренеллӗ стена ҫумне таянчӗ.

Когда на железную крышу упали первые капли и зашумел несильный весенний, теплый дождь, Аникей Борисович вдруг заснул, заснул так крепко, что только от грохота ручных гранат — где-то рядом — одурело вскочил, привалился у двери к бревенчатой стене.

10 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

— Мӗн ухмаха перетӗн?

— Чего дурачком прикидываешься?

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Тӗп урам тӑрӑх, ухмаха ернӗ пек, утлӑ шурӑгвардеецсем ыткӑнса ҫӳрерӗҫ, ҫуртсен чӳречисене карабинсенчен печӗҫ.

По главной улице носились верховые, стреляли в окна, в раскрытые двери подъездов.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней