Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ман сăмах пирĕн базăра пур.
Ман (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пухӑнаҫҫӗ, мана итлеҫҫӗ, анчах та вӑл эпӗ хамӑн ытти юлташсенчен ӑслӑрах е опытлӑрах пулнипе мар, пурнӑҫри ӑс-пуҫ виҫипе кашниех ман чухлӗ кӑна пулсан та, ман вырӑнта вӗсем хӑйсем те шӑп ҫавӑн пек приказанисемех панӑ пулӗччӗҫ.

Собирались, слушали меня, но не потому, что я был умнее или опытнее других моих товарищей, каждый из них по своему жизненному уму был не меньше меня, и на моем месте они давали бы мне те же самые приказания.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

«Мана та… мана та ан ман!..» кӑшкӑраҫҫӗ ӑна пур енчен те.

Его называли по фамилии, кричали: «И меня не забудь!»

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл самантра ку ыйту мана мӗнпурӗ те ун укҫи пуррине вӑрӑ-хурахсем сисмӗҫ-ши тесе шикленнипе ҫеҫ шухӑшлаттарчӗ, вӗсем, ман шутпа, ҫак тусен хушшинче, Хура тинӗсри дельфинсем пекех, темӗн чухлӗн ҫӳренӗн туйӑнчӗ мана.

Этот вопрос занимал меня только по одной причине: я боялся, не проведали ли об этом разбойники, которых, по моему убеждению было в этих горах множество, как дельфинов в Черном море.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ил ман вӑйӑма, манӑн юнӑма, манӑн сывлӑшӑма!»

На, возьми мою силу, мою кровь, мое дыханье!»

XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫапла пӗр ырӑ кун стена хаҫачӗ ҫинче ман ҫинчен вӑрӑм хӑлхаллӑ карикатура тухрӗ, тепӗр тӗрлӗ каласан, мана доска ҫумӗнче задача шутланӑ пек туса ӳкерсе кӑларнӑ, хӑлхасем манӑн питӗ вӑрӑм.

И вот в один прекрасный день в стенгазете на меня появилась карикатура с длинными ушами, то есть был нарисован я возле доски, вроде я решаю задачу, а уши у меня длинные-предлинные.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

— Телей килсе ӳкрӗ ман пуҫ ҫине, мӗн тӑвас тетӗр, ҫавна тӑвӑр унпа, манӑн нимӗнле май та ҫук, вӑл мана, пӗлес тетӗр пулсан, хырӑмӗпех ҫаратать.

— Навязалось мне счастье на голову, делайте с ним что хотите, а у меня возможности нет, он меня объел всю, если хотите знать.

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

«Тата кунта, — шухӑшларӗ Тарас, — хӑйсене хӗрхенмесӗр мана, подпольщике, йышӑннисем, тӑрантарнисем, кӗске ыйхӑпа ҫывӑрса кайсан ман пуҫ вӗҫӗнче тарӑннӑн сывласа ларнисем ҫинчен те, ман умра алӑкӗсене питӗрсе ларнисем, хӑйсен алӑк умӗсенчен хӑваласа янисем, йытӑсемпе хӑвалассипе хӑратнисем ҫинчен те ҫырмаллаччӗ.

Надо было еще прибавить, подумал Степан, и о тех, кто, себя не щадя, давал приют ему, подпольщику, и кормил его, и вздыхал над ним, когда он засыпал коротким и чутким сном, а также о тех, кто запирал перед ним двери, гнал его от своего порога, грозил спустить псов.

7 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Манӑн алӑсемпе туса лартнӑ, ман алӑсемпе ҫӗмӗрнӗ, ман алӑсемпе ҫӗнӗрен ӳссе тӑрӗ.

Моими руками строилось, моими рушилось, моими и возродится.

2 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Эсир, кӗлтуса, ман умранах иртсе кайрӑр, анчах мана асӑрхамарӑр, эпӗ сиртен пулӑшу ыйтса кӑшкӑрса ятӑм, манӑн асапӑмсене чармашкӑн мӗн те пулин: наркӑмӑш е ҫӗҫӗ пама ыйтрӑм, мӗншӗн тесен эпӗ ун чухне тӑна ҫухатасси патнех ҫитнӗччӗ.

В руках у вас было распятие, похожее на то, что висит там, на стене, вы молились и прошли совсем близко от меня, но не повернули головы, я закричал, прося вас помочь мне, дать яду или нож — что-нибудь, что положило бы конец моим страданиям, прежде чем я лишусь рассудка.

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Тапӑ ӑшне лекнӗ кашкӑр пек, ман ҫине пӗр минут хушши пӑхса тӑчӗ те, лӑпкӑ сасӑпа: «Полковник, эпӗ ура ҫине тӑрса, сире пӑвса вӗлерме пултараймастӑп, анчах манӑн шӑлсем ҫителӗклех ҫирӗп. Хӑвӑрӑн карланкӑра манран инҫерех тытӑр», — терӗ.

С минуту он глядел на меня точно волк, попавший в западню, а потом сказал совершенно мирным тоном: «Полковник, я не могу встать и задушить вас, но зубы у меня довольно хорошие. Держите-ка ваше горло подальше».

V // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ман ҫийӗмри хальхи тумтир мана питех те кӑмӑла каять, анчах Бризигиллӑра манӑн кун пек т-тумтирпе курӑнма юрамасть.

План-то, положим, мне очень н-нравится, но не годится мне показываться в Бризигелле в том же самом виде, как и здесь.

XI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ан ҫӳре эс ман пата, Ан хускат ман чӗрене, Эс мана савмастӑн-тӑк Туп эс урӑххисене.

Не ходи ко мене, Не суши ты мене. Коли я тоби не люба Обойди ты мене.

XVI сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Василий Максимович чӑтаймасӑр ҫапла ыйтрӗ: — Эсӗ мӗн ман ҫине чӑнах та тинкерсе пӑхатӑн-и е мана ҫеҫ ҫавӑн пек туйӑнать-и? Эпӗ кунта пурӑннӑ хушӑра эсӗ манран ютшӑнтӑн-и-мӗн? — терӗ.

И Василий Максимович не утерпел: — Мне только кажется, или ты действительно ко мне приглядываешься? — спросил он, — отвык, что ли, от меня пока я жил здесь?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Эпӗ сире, Серегин юлташ, мана тата ман адреса манма ӳкӗтлесех ыйтатӑп.

— Я убедительно прошу вас, товарищ Серегин, забыть меня и мой адрес.

Пӗрремӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ман ҫинчен — исправникрен ыйт, вӑл ман князь умӗнче пысӑк парӑмра, князь ун патне мана пур ӗҫре те пулӑшма хушса ҫырса янӑ.

— Про меня — спроси исправника, он князю моему довольно обязан, и ему князем писано, чтоб чинить мне помощь во всех делах.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Анчах эсӗ ман пата сайра хутран та пулин килкелесе кай, ҫулталӑкра пӗрре хӑть, эпӗ вара эсӗ мана манманнине туйӑп.

— Но ты приезжай ко мне хоть изредка, хоть раз в год, и я почувствую, что ты меня не забываешь.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ман помощниксем пурте манпа канашлаҫҫӗ, заданисене пурне те эпӗ хушнӑ пек пурнӑҫлаҫҫӗ, эсӗ икӗ питлӗ ҫын пек хӑтланатӑн, манран пытарса ӗҫлеме тӑрӑшатӑн.

Все мои помощники советуются со мной и точно выполняют мои указания, а ты ведешь себя неискренне, двулично.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Уйрӑмах мана: «Санӑн аҫу, Петр Васильченко, тӗрӗс коммунист, хӑюллӑ партизан пулнӑ. Эсӗ аҫу умӗнчи тивӗҫ ан ман… Шел, ман хастарлӑ юлташ, паянхи куна ҫити пурӑнаймарӗ!» — терӗ.

А ко мне обратился отдельно: «Твой отец, Петр Васильченко, был верным коммунистом и храбрым партизаном. Ты не забывай, чем ему обязана… Жаль, что он не дожил до этого дня, мой славный боевой товарищ!»

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Юрат мана Алеша, шухӑшла ман ҫинчен, вара манпа нимӗн те пулмасть.

Люби меня, Алеша, подумай обо мне, и со мной ничего не случится.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ман пирки ӑна та, ҫемйине те гестаповецсем темӗн тума пултарнӑ, ҫапах та Филиппыч эпӗ вӗсем патӗнчен кайнишӗн ҫав тери хурланчӗ: — Пӑртак лӑплансан, каллех ман пата атӑ ҫӗлеме килӗр, — терӗ вӑл, ман хутаҫа хӑяр хурса.

Из-за меня вся семья подвергалась большой опасности, и все-таки Филиппыч искренне огорчался, что я от него ухожу: — Немножко успокоится, приходите опять ко мне сапожничать! — говорил он, укладывая в мой мешок сверточек с огурцами.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней