Корпус чувашского языка

Ҫак самантра тата ют ҫӗре кӗме аптӑратса тӑракан яланхи, курӑнми чарӑва та туймастӑп.

В этот момент я не чувствовал запрета, обычного, хотя и незримого, перед самовольным входом в чужое владение.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Темӗн чухлӗ сӑвви-кӗвви кун ҫути курмасӑрах хӑйпе пӗрле ҫӗре кӗнӗ пулӗ.

Помоги переводом

«Ах, епле хитреччӗ ирхи шуҫӑм…» // Елизавета Илюшкина. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 10 стр.

Вӑрҫӑ ҫулӗ ӑна тӗрлӗ ҫӗре илсе ҫитернӗ.

Помоги переводом

«Ах, епле хитреччӗ ирхи шуҫӑм…» // Елизавета Илюшкина. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 10 стр.

Тӑван ҫӗршывӑн Аслӑ вӑрҫи (1941-1945) ҫулӗсенче Ҫӗнӗ Аксура тӑлӑх ачасен ҫурчӗ уҫӑлсан, мӗн ҫӗре кӗричченех (1956) унӑн директорӗ пулса ӗҫленӗ…

Помоги переводом

Аслӑ ҫул // Валери Туктар. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 5 стр.

Унта вӑл «Кама» агрофирма» тулли мар яваплӑхлӑ обществӑн «Сабакаево» уйрӑмӗн сӗт таварӗн фермине ҫитсе килчӗ, «Дельфин» спортпа сывлӑха ҫирӗплетмелли комплекса уҫнӑ ҫӗре хутшӑнчӗ, районта ҫуртсене тӗпрен юсасси мӗнлерех пынипе тӗплӗн паллашрӗ.

Помоги переводом

Хыпарсен ярӑмӗ // Сувар. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 1 стр.

Кунта, Астарот пуҫарнӑ ӗҫре, хӑраса ӳкни ҫеҫ мар, ҫыннӑн мӗн пур чун-кӑмӑлӗн ҫирӗплӗхӗ-тимлӗхӗ, шухӑша-чӗме пӗр ҫӗре пухса карӑнтару, ҫав тери ҫивӗч асӑрханулӑх кирлӗ.

Здесь, в деле, затеянном Астаротом, требовалось не одно лишь присутствие духа, а напряжение всего существа человека, исключительная сосредоточенность мысли и осмотрительность.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ҫулӑмлӑ кӑвайтран ҫивӗч кӑвар куҫӗсен купи ҫеҫ юлчӗ, вӗсем ҫӗре, хуҫланакан ҫӗҫҫе, эпӗ ларакан йӗнер тӑхине курӑни-курӑнми ҫеҫ ҫутатаҫҫӗ, эпӗ пуҫ ҫийӗнчи курӑнми ҫулҫӑсен салху чӑштӑртатӑвне тӑнлатӑп.

От пламенного костра осталась кучка огненнозорких углей, скупо озарявших землю, складной ножик и бляхи седла, на котором я сидел, прислушиваясь к заунывному шелесту невидимой, над головами, листвы.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Вӑл алӑка ҫирӗплетнӗ юпасене пӗрин хыҫҫӑн теприне ҫапа-ҫапа кӑларчӗ, ӑна майӗпен уҫса ячӗ, ҫавӑнтах шухӑшӗ ҫухалчӗ, ун вырӑнне тухма май ҫук ҫӗре хуса кӗртнӗ выльӑхӑн инстинкт шайӗнчи ӑнсӑр ҫурма ӑнкарӑвӗ ҫеҫ юлчӗ.

Он выбил, один за другим, колья, укреплявшие дверь, тихо приотворил ее, и разом исчезла мысль, оставив инстинктивное, бессознательное полусоображение животного, загнанного в тупик.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Хӑйне алла илсен вӑл Гупи кирлӗ ҫӗре ҫитсе тӑчӗ-тӗр тесе уйланчӗ, унтан, ылтӑн хӑйӑрӗллӗ хутаҫа ҫӗклесе — унта икӗ е виҫӗ фунт, — ӑна алӑкри шӑтӑкран кӑларса печӗ.

Овладев собой, он подумал, что Гупи уже подошел на нужное расстояние. Тогда, взяв узелок с песком, весом около двух или трех фунтов, он выбросил его в дыру двери.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Типӗ какай шӑршиллӗ нӳрӗ тирпе чӗркенӗскер, тӗксӗмскер — ылтӑн нимӗнпе те илӗртмест; ӑна ыйхӑсӑр ҫӗре пула анаслакан акушерка аллинчи хӗрлӗ, чӗрӗ муклашкапа танлаштарма юрать-тӗр.

Тусклое, завернутое в сырую, еще пахнувшую вяленым мясом кожу, оно было так же непривлекательно, как красный, живой комок в руках акушерки, зевающей от бессонной ночи.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Эпӗ вӑрманта мӗн пур сукмакпа тӗрӗслесе ҫаврӑнтӑм, ҫыран хӗррине тата ҫӑмӑллӑн ҫӳреме май пур ытти ҫӗре ҫитрӗм.

Я объехал все лесные тропинки, морской берег и все те места, где легче двигаться.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Винтовки йӗнер ҫинче урлӑ выртать, ҫӗре чӗрнисемпе ҫине-ҫинех тӑрмалакан ут чӑтӑмсӑр хускалнӑ самантсенче чӗтре-чӗтре силленет.

Его винтовка лежала поперек седла, вздрагивая от нетерпеливых движений лошади, ударявшей копытом.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Хӗвел чакӑл тусен хыҫӗнче ӗнтӗ, сулхӑнланнӑ ҫӗре каҫхи ҫутӑ мӗлкесем ытамланӑ, юхан шыв чӗмсӗррӗн йӑлтӑртатать.

Солнце ушло за скалы, светлые вечерние тени кутали остывающую землю, молчаливо поблескивала река.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Чунӗ уҫӑмсӑррӑн сӗрлет-вӗрет, ӑна кирлӗ ҫӗре куҫармалла; кӑшкӑракан шӑплӑха пусармашкӑн вӑрмана сасӑсемпе тултарса лартмалла.

Неясное кипение души требовало исхода, движения; лес должен был наполниться звуками, способными заглушить кричащую тишину.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Вӑл шуранка, тимлӗ тата шухӑшӗсене пӗр ҫӗре пуҫтараймасть.

Он был бледен, сосредоточен и плохо справлялся с мыслями.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Горн чунӗнче ҫамрӑклӑхӑн шуранка сӑнарлавӗ вӑранчӗ; вӑл шлепкине хыврӗ те ҫӗре ҫитиех пуҫ тайрӗ, унтан ӑна аяккалла кайса ҫухалакан кӳлепесем еннелле ывӑтрӗ.

Бледное отражение молодости проснулось в душе Горна, он снял шляпу и, низко поклонившись, бросил ее вслед удаляющимся фигурам.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Горн, — терӗ Эстер, — шурлӑхлӑ ҫӗре ан ҫӳрӗр, каяс-тӑвас тӑк шур эрех ытларах ӗҫӗр.

— Горн, — сказала Эстер, — не ходите в болота, а если пойдете, выпейте больше водки.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Горн чӗрӗлчӗ, хӗр ҫӗре сиксе анасса кӑмӑллӑ кулӑпа кӗтет, акӑ хӗр анчӗ те Горн еннелле чӗнмесӗр ҫаврӑнать, йӗнерне тӳрлетет.

Горн оживился и с довольной улыбкой ждал, пока девушка спрыгивала на землю, а затем, молча оборачиваясь к нему, поправляла седло.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Ҫак ҫӗре манӑн кӗреҫе малтанхи хут чавичченех шуйттанпа эсрел колоние ылханнӑ.

— Черт и зверь прокляли колонию раньше, чем мой первый удар заступа прогрыз слой земли.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Тӳпе маччинчен перӗнсе хӗвел мӗн пур мӗлкене ӗнтсе пӗтерсен, ҫӗре ҫӳлтен тертлентерекен тӳсмелле мар шӑрӑхпа тултарса лартнӑ вӑхӑтра Горн кӳлӗ хӗррине ҫитсе тӑчӗ.

И к тому времени, когда солнце, осилив последнюю высоту, сожгло все тени, затопив землю болезненным, нестерпимым жаром зенита, достиг озера.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.