Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тытрӗ (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан пӗр сӑмах чӗнмесӗр карап хӳрине таврӑнчӗ те штурвала тытрӗ.

Затем, не промолвив ни слова, он возвратился на корму и стал к штурвалу.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Володя хӑйсен тӗлне ҫитрӗ, алӑк хӑлӑпне тытрӗ те хуллен ҫавӑрчӗ.

Володя подошел к дому, взялся за ручку двери и медлил повернуть.

Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑл амӑшне хулӗнчен арҫынла ҫирӗп, ывӑлла ачашшӑн тытрӗ.

Он взял мать под руку, взял крепко по-мужски и нежно по-сыновьи.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Илья Николаевич аллине кӗсмен тытрӗ.

Илья Николаевич садится на весла.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя Ольӑна аллинчен ярса тытрӗ.

Володя схватил Олю за руку.

Чи лайӑх паллӑ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӗрача ҫип тӗркине аллисемпе карӑнтарса тытрӗ.

На руках у девочки растянут моток ниток.

Ҫип вӗҫӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Саша Аньӑпа Володьӑна хулпуҫҫийӗсенчен тытрӗ те хӑй ҫумне чӑмӑртарӗ, унтан, пӗрин ҫинчен теприн ҫине пӑха-пӑха, пӑлхансарах каларӗ:

Саша, обхватив за плечи Аню и Володю, привлек к себе и, переводя глаза с одного на другого, взволнованно ответил:

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ҫырла тултарнӑ пурака ярса тытрӗ те савӑнӑҫлӑ кӑшкӑрчӗ ячӗ.

Схватил туесок с малиной, взвизгнул от радости.

Карпеи // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Сасартӑк ун аллисем роялӗн вӑрӑм урисем патнелле туртӑнчӗҫ — ӑна ҫӗлен ярса тытрӗ.

Внезапно руки его рванулись к толстой ножке рояля — это его схватил Змей.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Кучер тилхепине вӗҫертрӗ, ҫаврӑнчӗ те, амӑшӗ ҫине ялкӑшакан куҫӗпе пӑхса, пуҫне аллипе тытрӗ.

Кучер опустил вожжи, повернулся и блестящими глазами смотрит на маму, подперев руками голову.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Амӑш те хӑйне хаваслӑн, ҫав вӑхӑтра пӑлханарах тытрӗ, яланхи пек Маняшӑна картишне, акацисен айне, илсе тухмарӗ.

И мама была радостно взволнована, Маняшу, как обычно, во двор, под акацию не выводила.

Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя крыльца патӗнчен кӑмрӑк татӑкӗ тупрӗ, ӑна чӑмӑрне чӑмӑртаса тытрӗ те ҫак хӑй пӗлекен сӑмаха ӑҫтарах пурне те курӑнакан ҫӳллӗ вырӑна ҫырас-ши тесе пӑхкалать.

Володя подобрал у крыльца кусочек угля, зажал его в кулаке и думает, где бы ему написать это слово, чтобы всем было видно.

Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Амӑшӗ ачине аллинчен ярса тытрӗ: йӗчӗ те, кулчӗ те.

Мама схватила малыша и плакала и смеялась.

Кивӗ венец урамӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Дик Сэнд инҫете пӑхмалли трубана тытрӗ те, ӑна майӗпен куҫарса, хӗвелтухӑҫ енчи инҫете пӑхса ҫаврӑнчӗ.

Дик Сэнд вооружился подзорной трубой и, медленно переводя ее, осмотрел всю восточную сторону горизонта.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл борт хӗрринчен ҫатӑрласа тытрӗ.

Он крепко ухватился за поручни.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫавӑнпа ҫамрӑк капитан карапа хӗвелтухӑҫнелле тытса пыратӑп тесе шутларӗ пулин те, — кун пек шутламасӑр тӑма пултараймарӗ вӑл, — чӑннипе вара ӑна кӑнтӑр-хӗвелтухӑҫнелле тытрӗ!

Поэтому хотя молодой капитан считал — и не мог не считать, — что ведет судно на восток, в действительности он вел его на юго-восток!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл ҫакӑн пек карапсенчен пӗрне тӗл пуласса шанчӗ, хӑйӗн пассажирӗсене унпа лартса яма е унран темиҫе матроса, тен, офицера та, ыйтса илме ҫирӗп шухӑш тытрӗ.

Он надеялся встретить один из таких пароходов и твердо решил либо переправить на него своих пассажиров, либо получить с него временное подкрепление из нескольких матросов, а может быть, и офицера.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Том штурвала пӑрчӗ те карапа тӳрех хӗвелтухӑҫнелле тытрӗ.

Том повернул штурвал и направил корабль прямо на восток…

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Негоро хӑй кунта ытла кирлӗ ҫынах пулманнине ӑнланчӗ, хӑй мӗн тунине ыттисем сӑнасах тӑнине туйса, хӑйне ҫынсем тиркемелле мар аван тытрӗ.

Очевидно, Негоро понимал, что без его услуг прекрасно могут обойтись, и, чувствуя, что за ним зорко следят, не желал навлекать на себя никаких нареканий.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Уэлдон миссис ҫамрӑка алӑ тытрӗ.

Миссис Уэлдон пожала руку юноше.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней