Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

этем сăмах пирĕн базăра пур.
этем (тĕпĕ: этем) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл вилӗмсӗр этем… ахӑрнех, ӗнтӗ ҫӗр аллӑ ҫултан та иртнӗ пуль?

Он бессмертен… ему, должно быть, полтораста лет уже минуло?

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак пысӑк та айван этем

И этот большой и глупый человек…

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл та, пурнӑҫпа ӑшталаннӑ пӗчӗкҫӗ этем, ӗҫнӗ.

Он тоже пил, этот маленький, ошпаренный жизнью человечек.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗнле закон, мӗнле тӗслӗх тума пултарӗ этем хӑйшӗн хӑй?

А какие законы и примеры человек установить может сам для себя?

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Этем ҫырнӑ-ҫке ӑна, турӑ мар…

Ведь человек написал, не бог…

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Хӑйпе хӑй кӑмӑллӑ этем — общество кӑкарӗ ҫине тухса ларнӑ шыҫӑ…

— Самодовольный человек — затвердевшая опухоль на груди общества…

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унтан, ҫак ытла та мӗскӗн этем ҫырма пултарнине ӑнланмасӑр, авалхи юлташӗ ҫине тепӗр хут тинкерсе пӑхса илнӗ.

И еще раз внимательно осмотрел старого товарища, не понимая, что может написать он, такой жалкий.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Этем телейӗшӗн наука хатӗрленсех ҫитеймен-ха, тусӑм… ӑна ӗҫекенӗн пуҫӗ ыратать… акӑ халь иксӗмӗрӗн ыратнӑ пекех…

Для счастья человека наука еще не готова, друг мой… и у людей, потребляющих ее, только головы болят… вот как у нас с тобой теперь…

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ун ҫумне темӗнле пӗчӗкҫӗ хура этем пырса ларнӑ, вӑл ӑна темӗн ҫинчен астутарнӑ, чуптӑвасшӑн сӗкӗннӗ, сӗтеле ҫӗҫӗпе шаккаса кӑшкӑрнӑ:

К нему подсел какой-то маленький черный человечек, о чем-то напоминал ему, лез целоваться с ним и кричал, стуча ножом по столу:

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Кашни этем хӑйӗн ӗҫне лайӑххӑн тума тӑрӑшмалла! — вӗрентӳллӗн каланӑ эрех завочӗн хуҫи ывӑлӗ.

— Каждый человек должен делать свое дело самым лучшим образом! поучительно сказал сын водочного заводчика.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Кашни этем ҫинчех таҫтан палӑрса тӑраканнине те курмастӑн эс…

— Даже того не видишь, что из каждого человека явно наружу прет…

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унтан вара, сӗтел урлӑ сиксе каҫас пек карӑнса илсе, чӗтревлӗ сасӑпа, темӗнле шанчӑксӑррӑн: — Маншӑн — пурте телейлӗ пулччӑр… ҫителӗклӗ пурӑнччӑр… пур этем те тан пултӑр… пурне те ирӗклӗх кирлӗ… сывлӑш мӗнле кирлӗ — ҫавӑн пекех… пур тӗлӗшпе те танлӑх пултӑр!.. — тесе ответленӗ ашшӗне.

И вот, вся как-то подобравшись, точно собираясь прыгнуть через стол, она неуверенно и с дрожью в голосе сказала: — Чтобы все были счастливы… и довольны… все люди — равны… свобода нужна всем… так же, как воздух… и во всем — равенство!

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн куҫӗсене тӗксӗммӗн хӗвӗшсе тӑракан тем пысӑкӑш этем ушкӑнӗ курӑннӑ.

Представлял себе темную толпу людей, страшную огромностью своей.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫӗнӗ хуҫипе пӗрле таҫта Кама ҫинелле кайнӑ чух, вӑл Фомана: — Сывӑ пул, савнӑ этем! — тесе хӑварнӑ.

Уезжая с новым хозяином куда-то на Каму, она сказала Фоме: — Прощай, милый человек!

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Йӳнӗ трактирсенче унӑн тавра парикмахерсем, маркерсем, темӗнле чиновниксем тата юрӑҫсем хурчӑка пек ҫаврӑннӑ; ҫак ҫынсен хушшинче вӑл хӑйне аванрах, ирӗккӗнрех туйнӑ; вӗсем сахалтарах асӑннӑ, вӗсене ҫӑмӑлтарах ӑнланма пулнӑ, хӑш чух вӗсем сыхлӑхлӑ, вӑйлӑ туйӑмсем те кӑтартнӑ, вӗсенче этем тивӗҫлӗхӗ чылайрах пулнӑ.

В дешевых трактирах около него вились ястребами парикмахеры, маркеры, какие-то чиновники, певчие; среди этих людей он чувствовал себя лучше, свободнее, — они были менее развратны, проще понимались им, порою они проявляли здоровые, сильные чувства, и всегда в них было больше чего-то человеческого.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Этем! — ҫемҫен каланӑ Маякин, хӑна кил залне кӗрсе, инҫетри кӗтеселле утнӑ май.

— Человечек! — ласково сказал Маякин, придя в зал гостиницы и направляясь в отдаленный угол.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эх, этем!

Эх ты, человек!

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Куратӑн — ывӑннӑ этем

— Видишь — устал человек…

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Пылчӑк ӑшне пулнӑ этем те пурҫӑн ӑшӗнче ҫӳрекеннинчен тасарах пулать…

И в грязи человек бывает чище того, кто в шелках гуляет…

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Этем арканнӑ!

Человек разбился!

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней