Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.
ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сивӗ те тӗссӗр ҫумӑр пӗрӗхет, сарӑхнӑ йывӑҫсем хушшинче кӗрхи ҫил ашкӑнса иртӗхет, ҫулҫӑсене тата-тата илет те тӗксӗммӗн ҫуталакан йӗпе асфальт ҫине пӑрахать.

Моросил серый, холодный дождь, в пожелтевших деревьях метался осенний ветер, рвал листья и бросал их на тускло блестящий, мокрый асфальт.

17 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫӗрле ҫумӑр ҫурӗ.

Ночью шел дождь.

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хирӗҫ килекен сывлӑш хумӗ читлӗхӗн тимӗр сӑмсинче чӗпӗттерсе шӑхӑрать, шалах кӗрсе каять, вӗтӗ-вӗтӗ ҫумӑр пӗрчисемпе пӗрӗхет.

Набегающая струя воздуха шепеляво свистит в железном козырьке клети, врывается внутрь и брызжет мелкими каплями дождя.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вутлӑ ҫумӑр ҫусан та каймӗ.

коли вода за шею начнет капать

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫумӑр пӗлӗчӗ хушшинчен ҫӗр ҫинелле хевтесӗр хӗвел салхуллӑн ҫутатса пӑхать.

Сквозь тучу глядело на землю негреющее солнце.

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сайра-сайра хутра ҫеҫ ансӑр пӗлӗт хушӑкӗнчен пӗччен ҫӑлтӑр самантлӑха сарӑ хӗлхемлӗн йӑлтлатса илет, унтан каллех ҫеҫенхире куҫ курми тӗттӗм хупласа хурать, телеграф пралукӗсем кассӑн-кассӑн вӗрекен ҫил варкӑшӗнче салхуллӑн шӑхӑраҫҫӗ, ҫӗр ҫине вӗтӗ шӑрҫа пек ҫумӑр пӗрчисем пӑт та пӑт пӑтлатса ӳкеҫҫӗ.

Редко-редко в крохотном просвете желтой искрой вспыхивала на миг одинокая звезда, и снова непроглядная темень окутывала степь, уныло свистал в телеграфных проводах ветер, срывался и падал на землю редкий и мелкий, как бисер, дождь.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗрлехи тикӗт сӑнлӑ хура тӳпе тӑрӑх талккишпех мӑкӑрланса куҫакан ҫумӑр пӗлӗчӗсене ҫил кӑнтӑралла хӑвалать.

По черному небу ветер гнал на юг сплошные клубящиеся тучи.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чалӑшшӑн ҫапса ҫӑвакан вӗтӗ ҫумӑр ӑна питӗнчен пӗрӗхсе илчӗ.

Мелкий косой дождь хлестнул его по лицу.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӳрече хупписене ҫумӑр тӑкӑртаттарать.

В ставни барабанил частый дождь.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫумӑр айӗнче ҫӗр каҫмалла мар-ҫке пирӗн? — ҫине тӑчӗ Григорий.

Не под дождем же нам ночевать? — настаивал Григорий.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ытти чухнехи пек, хиртех ҫывӑрма пулатчӗ те, анчах каҫа хирӗҫ ҫумӑр пӗрӗхме пуҫларӗ.

Можно было бы переночевать в поле, как они обычно делали, но к ночи находил дождь.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӳпене ҫумӑр пӗлӗчӗсем хупласа илнӗ.

Небо заволокло тучами.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫумӑр айне пулнӑ пек, Наталья, пӗшкӗнсе, юбка аркине пӑрнине, унтан хывӑнма пуҫланине вӑл ҫав тери хӑраса пӑхса тӑчӗ.

Она с ужасом смотрела, как Наталья, будто побывав под дождем, нагнулась, выжала подол, начала раздеваться.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Бахчасенче унта та кунта арпуспа дыня аврисене хӑйсен айне туса хӑварнӑ тачка сийлӗ хӑйӑр юшкӑнӗн куписем палӑраҫҫӗ; ҫуллахи ҫулсен хӗррисенчи лакӑм-тӗкӗмсене, урапа йӗрӗсене пушшех тарӑнлатса, ахӑрашса кайнӑ ҫумӑр шывӗ юхса тулнӑ.

По бахчам, заваливая арбузные и дынные плети, расползались жирные песчаные наносы; вдоль по летникам, глубоко промывая колеи, стекала взыгравшая вода.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем ҫумӑр татса ӳкернӗ ҫулҫӑсене, ҫӗр ҫумӗнчен шыв ҫисе тӑпӑлтарнӑ курӑк тымаррисене, тунинчен хуҫӑлнӑ ыраш пучаххисене юхтара-юхтара каяҫҫӗ.

Они несли порезанные дождем листья, вымытые из почвы корневища трав, сломленные ржаные колосья.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Турӑҫӑм, ан хӗрхен! — ҫаплах кӑшкӑрчӗ Наталья, ҫил-тӑвӑл урӑм-сурӑм лӑскаса ҫавӑрттаракан, ҫиҫӗм куҫа шартармалла ҫиҫе-ҫиҫе ҫутатакан, ҫумӑр пӗлӗчӗсем капмаррӑн та хӑрушла капланса кӗпӗрленнӗ еннелле ӑссӑрланнӑ куҫӗсемпе хӑрушла тинкерсе.

Господи, накажи! — выкрикивала Наталья, устремив обезумевшие глаза туда, где величаво и дико громоздились тучи, вздыбленные вихрем, озаряемые слепящими вспышками молний.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫумӑр асар-писер хӑвӑрт ҫывхарса килчӗ.

Стремительно находил дождь.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫур тӳпене хупласа илнӗ аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗчӗн хура ытамӗнче вӑл ӑна юттӑн та хӑрушшӑн туйӑнса кайрӗ.

На фоне вставшей вполнеба черной грозовой тучи она казалась ей незнакомой и страшной.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫумӑр пӗлӗчӗн ҫаврака тӑррисене ялтӑртаттарса, хӑй хыҫӗнчен кукӑр-макӑр авкаланчӑк йӗр хӑварса, тӳпере куҫа йӑмӑхтармалла шурӑ ҫиҫӗм ялтлатса илчӗ.

Пронизывая круглые облачные вершины, извиваясь, скользила по небу жгуче-белая молния.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫта инҫетре-инҫетре, Дон хӗррипе юпленсе тӑсӑлакан кӑвак сӑртсем тӑрӑх, ҫӗре тӗксӗм ҫивиттипе пиелесе, ҫаплах-ха ҫумӑр пӗлӗчӗн сулхӑн мӗлки упаленчӗ, бахчасенче янкӑр сарӑ шерепеллӗ кӑнтӑр вӑхӑчӗ хуҫаланчӗ, пӗлӗт хӗрринче чӗлтӗрти ӑрша чӗтренсе юхрӗ, ҫӗртен тата вӑл тӑрантарса ӳстернӗ курӑксенчен чуна тӑвӑнтаракан пӑчӑ шӑршӑ кӗчӗ.

Где-то далеко-далеко, по голубым отрогам обдонских гор, еще шарила и пятнила землю провожающая тучку тень, а на бахчах уже властвовал янтарно-желтый полдень, дрожало, переливалось на горизонте текучее марево, удушливее пахла земля и вскормленные ею травы.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней