Корпус чувашского языка

— Ну, мӗскер вара, эпӗ пӗр япалана анчах пӗлсе тӑратӑп: эпӗ хам авланса Луизӑна Каса-дель-Корво хуҫи арӑмӗ туса хурасшӑн.

— Ну что же, я знаю только одно: что я твердо решил жениться и сделать Луизу хозяйкой Каса-дель-Корво.

LХХХIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Ун арӑмӗ пулас хӗрарӑма эпӗ малтанах хӗрхенетӗп.

Заранее жалею женщину, которая достанется ему в жены.

LХХХII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Хуҫи арӑмӗ лашисене курчӗ, тет, те: «Ах, ку манӑн тикӗн таврӑнмарӗ пулӗ, ӳсер таврӑнчӗ курӑнать», — терӗ, тет.

Хозяйка глядит, что такое? Не путем прискакал хозяин — видно, пьян.

Упа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чӗрӗп арӑмӗ: «Атя», — тенӗ.

«Давай!»

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чӗрӗп арӑмӗ мулкача курса калать: «Эпӗ сана тахҫанах кунта кӗтсе ларатӑп», — тет.

Она увидала зайца и говорит ему: «А я уже давно жду!»

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Мулкач йӑранӑн тепӗр вӗҫне чупса ҫитсен пӑхать — унта чӗрӗп арӑмӗ лара парать.

Заяц прискакал на другой конец борозды: глядь! — а ежова жена уже там сидит.

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чӗрӗп арӑмӗ йӑрана пытанса юлнӑ.

Ежова жена спряталась в борозде.

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара чӗреппе арӑмӗ мулкач патне сухаланӑ ана ҫине кайнӑ.

Вот пришли они на вспаханное поле к зайцу.

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чӗрӗп арӑмӗ калать:

Ежова жена и говорит:

Чӗрӗппе мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Арӑмӗ сӑмахне итлесе, пурлӑхне мӗнле уйӑрасси ҫинчен хуҫа ывӑлӗсене нимӗн те каламан.

Купец ее послушал и не объявлял своего решения.

Икӗ пӗр пек пурлӑх // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Икерчисене ҫисе пӗтерсен, тутарсем патне пӗр тутар арӑмӗ пырса кӗрет, ун кӗпи хӗрӗнни пекех, хӗре пекех вӑл йӗм тӑхӑннӑ, пуҫне тутӑр ҫыхнӑ.

Поели татары блины, пришла татарка в рубахе такой же, как и девка, и в штанах; голова платком покрыта.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Курать — тӑвалла пӗр ҫап-ҫамрӑк тутар арӑмӗ хӑпарать: ҫийӗнче чечеклӗ кӗпе, хӑй йӳле пилӗклӗ, йӗм тӑхӑннӑ.

Видит — из-под горы идет татарка молоденькая, в рубахе цветной, распояской, в штанах

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Арӑмӗ: «Мӗн илсе килтӗн, кӑтарт-ха мана», — тет.

А жена говорит: «Покажи, что такое?»

Липпунюшка // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл вӗренмен ҫын арӑмӗ пулнӑ пулсан, ӑна тума пӗлеймӗччӗ.

Будь она жена мужика, она не сумела бы этого сделать.

Тӗрӗс тӳре // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Арӑмӗ кӑна чарса каланӑ: «Куратӑн-и, вӗсем епле ырхан, начар, пӑртак ҫитерсе усрар-ха, вара вӗсем кӑшт тӳрленӗҫ те тутлӑрах пулӗҫ», — тенӗ.

Но жена уговорила его, она сказала: «Видишь, какие они худые и плохие. Дай мы их покормим немножко, они свежей и вкусней будут».

Пӳрнеккей // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӑшӗ пуян та чирлӗ; хӑшийӗн сывлӑх та пур, анчах пит чухӑн; хӑшӗ пуянне те пуян, сывлӑхӗ те пур, анчах арӑмӗ усал; хӑшин тата ачисем ӑнман.

Кто богат, да хворает; кто здоров, да беден; кто и здоров и богат, да жена не хороша, а у кого дети не хороши; все на что-нибудь да жалуются.

Кӗпе // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Упӑшки арӑмӗ хушнӑ пек тунӑ та, ӗни сӗтне антара пуҫланӑ.

Корова дала молоко.

Сисӗм // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр ӑстарикӗн арӑмӗ чирленӗ те, ӗнине сума хӑй кайнӑ.

У одного старика заболела жена; он пошел сам доить корову.

Сисӗм // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл арӑма чӗнет, арӑмӗ пӗр сасӑ та памасть.

Он окликнул скотницу, но она не отвечала.

Йывӑр сывлӑш // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Арӑмӗ: «Тата пӑртакҫӑ», — тесе кӑшкӑрса аннӑ.

Скотница кричала оттуда: «Еще немного!»

Йывӑр сывлӑш // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.