Поиск

Шырав ĕçĕ:

Хӑрушӑ сăмах пирĕн базăра пур.

Хӑрушӑ (тĕпĕ: хӑрушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Уҫӑ, йывӑҫсӑр айлӑмра ҫиҫӗм вӑйӗ ҫынсем ҫине ӳкесрен хӑрушӑ.
На голой равнине, где не было ни одного деревца, группа людей рисковала притянуть электрические разряды.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Тепӗр виҫӗ мильӑран эпир ҫак хӑрушӑ айлӑмран тухса хӑрушсӑр вырӑна ҫитӗпӗр.
— Еще какие-нибудь три мили, и мы будем в большей безопасности, чем тут, в этой опасной впадине.

Ҫапла, Африкӑра аслатиллӗ ҫумӑр питӗ хӑрушӑ.
Да, грозы в Африке ужасны.

Ҫакӑн пек путлӑхсем ҫулҫӳревҫӗсемшӗн питӗ хӑрушӑ.
Такие топи очень опасны для путников.

Африкӑри хӑрушӑ тискер кайӑксем халлӗхе пӗчӗк ушкӑн тӗлне пулмарӗҫ-ха.
До сих пор хищники, столь опасные в Африке, не появлялись вблизи маленького отряда.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Лару-тӑру чӑтма ҫук хӑрушӑ, ҫапах та Дик хастарлӑхне ҫухатмарӗ.
Положение было ужасным, но Дик не потерял мужества.

Хӑйсем Африкӑра иккенне Дик Сэнд пӗлет, теп, вӗсем ун чи хӑрушӑ пайӗнче — Анголӑра пуль, тинӗс хӗрринчен ҫӗр ҫухрӑмра.
Дик Сэнд знал, что находится в Африке и, вероятно, в самой опасной ее части — в Анголе, за сотню миль от морского берега.

Мӗнле майпа «Пилигрим» ҫак хӑрушӑ ҫыран патне килсе тухрӗ-ха?
Каким образом «Пилигрим» очутился у этих опасных берегов?

Хӑрушӑ мар-и?
Помоги переводом

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫапах та амӑшӗ ҫак хӑрушӑ вуникӗ куна тӳссе ирттерчӗ.
Но мать выдержала испытание этих двенадцати страшных дней.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Мӗскер кӑшкӑраҫҫӗ ҫав арҫын ачасем? — пӑшӑлтатса илчӗ вӑл, вара хӑй тавҫӑрса илнӗ хӑрушӑ ӗҫе студент ҫирӗплетсе ан патӑрччӗ тесе, ун ҫине тархаслакан куҫсемпе пӑхса илчӗ.
— Что это кричат мальчишки? — прошептала она и с мольбой посмотрела на студента, чтобы он не подтвердил страшной догадки.

Реферат // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Сирӗн величествӑшӑн, ача амӑшӗшӗн, манӑн пурнӑҫӑн пӗтӗм хӑрушӑ йывӑрлӑхӗ ытла та ӑнланмалла, ку инкекпе хуйха куҫҫульпе ҫуса яма та, сӑмахпа каласа пама та ҫук…
Вашему Величеству, как матери, вполне понятен весь ужас моего положения, то горе и отчаяние, которое невозможно выплакать слезами, рассказать словами…

Чее сӗтел // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Меньшевиксем Старик Женевӑра шутланӑ пекех хӑрушӑ мар-ха, — терӗ те Юрий сивӗ кӑмӑлпа пирус тӗтӗмне ҫӑтса илчӗ.
— Не так страшен меньшевистский черт, как его представляет Старик в своей Женеве, — мрачно бросил Юрий и затянулся папиросой.

Подольскри рабочисен вара Дон шахтисенчи, Иваново-Вознесенскри, Лена шывӗ тӑрӑхӗнче ылтӑн тӑпри кӑларнӑ ҫӗрти хӑрушӑ пусмӑр ҫинчен лайӑх пӗлмелле.
Так же как и подольские рабочие должны знать об ужасающей эксплуатации в шахтах на Дону, на текстильных фабриках в Иваново-Вознесенске, на Ленских золотых приисках.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Халӗ ӗнтӗ вӑл ачисене Саша вилнӗ хыҫҫӑнхинчен те хытӑрах хӑй ҫумне ҫупӑрласа тытнӑ, вӗсене ача амӑшӗн пӗтӗм чун-чӗрипе — эгоистлах юратакан чӗрипе — юратнӑ, вӗсене хӑйӗнчен ниҫта уйӑрасшӑн пулман: унӑн ачисем унран уйрӑлсанах, ҫав хӑрушӑ Петербурга кайсанах вилеҫҫӗ-ҫке.
И с еще большей силой, чем после гибели Саши, уцепилась она всем своим материнским сердцем — любящим и эгоистическим — за своих детей, не хотела никуда отпускать от себя: ее дети гибли, когда отрывались от нее, уезжали в этот страшный Петербург.

Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӑй ҫумне Маняшӑна ҫупӑрласа, амӑшӗ хӑрушӑ тиевлӗ лавсене куҫпа пӑхса ӑсатрӗ.
Прижав к себе Маняшу, она скорбными глазами провожала сани со страшной поклажей.

Нивушлӗ хӑвӑра аслӑ ывӑлӑрсем кӑтартнӑ асапсем сахал сирӗншӗн, виҫҫӗмӗш ывӑлӑра та ҫав тери хӑрушӑ ҫулпа яма?..
Неужели вам мало страданий от старших детей, чтобы пускать и третьего вашего сына по весьма опасному пути?..

Питӗ лайӑх кӗнекесем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Тӗрмери хӑрушӑ кунсем хыҫҫӑн хӑйӗн аслӑ хӗрне вӑл нумай вӑхӑт хушши имлесе-сиплесе вӑй кӗртрӗ.
Долго и терпеливо выхаживала она свою старшую дочь после страшных дней в тюрьме.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Шӑллӗ хӑрушӑ вилӗмпе вилни ҫинчен те пӗлет ӗнтӗ.
Уже знала о страшной гибели брата.

— Мӗншӗн ҫапла хӑрушӑ? — ыйхӑран вӑрансах ҫитеймен Маняша пиччӗшне мӑйӗнчен ыталаса илчӗ.
— Почему так страшно? — Полусонная Маняша обняла за шею брата.

Каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика