Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫурӑмӗ (тĕпĕ: ҫурӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Синопа ҫӗнӗ костюм тӑхӑннӑ, ҫурӑмӗ хыҫне ӑтӑр тирӗнчен тунӑ енӗ ҫакса аслашшӗпе Москитсен пухӑвне кайнӑ.
Синопа надел новый костюм, повесил за спину колчан из шкуры выдры и отправился вместе с дедом на собрание Москитов.

Синопа Москитсен йӑхне кӗрет // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Нумай вӑхӑт хушши индеецсем йытӑсемпе ҫурӑмӗ ҫине тиесе турттармалли выльӑхсем вырӑнне усӑ курнӑ.
Долгое время индейцы пользовались собаками как вьючными животными.

Синопа тата унӑн юлташӗсем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Ҫурӑмӗ ҫинчи ҫӑмӗсем унӑн шӑртланса тӑнӑ, йынӑшкаласа йӗрсе вӑл тискер кайӑк тирӗсенчен тунӑ выртмалли ҫӗре кӗнӗ те, тӳрех хӑйӗн ҫывӑх юлташӗ Синопа ҫумне хӗсӗннӗ.
Шерсть на спине его стояла дыбом; хрипло тявкая, он вскарабкался на ложе из звериных шкур и прижался к своему верному другу Синопе.

Икӗ Синопа // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Джеймс Ш. Пӗчӗк индеец Синопа: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 109 с.

Лида пӗчӗк чухне те тап-таса та тирпейлӗ ҫӳретчӗ, ҫӳҫӗ-пуҫӗ те ытти чылай хӗрачасен пек сапаланчӑк пулман ун — вӑрӑм ҫивӗтне хӗрлӗ лентӑпа ҫыхса ҫурӑмӗ хыҫнелле уртатчӗ.
Помоги переводом

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Значит, аллине лаша ҫурӑмӗ ҫине хурать те, сасартӑк казака ҫӗре туртса антарать, — ҫавӑнтах унӑн шашкине туртса кӑларать…
Значит — как руку-то на лошадь положил, да сразу и сдернул казака на землю, выхватил у него шашку…

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хӑй хыҫҫӑн епле пуҫне каҫӑртса пӑрахса чупнӑ ҫынна аса илчӗ те Агриппина, ҫурӑмӗ тӑрӑх сивӗ чупса карӗ…
Вспомнила, как, закинув голову, бежал за ней человек, и холодком дернуло по спине…

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Такшин хыҫран чупса пырса унӑн ҫурӑмӗ ҫинче такӑнать, усал сӑмахсемпе ятлаҫса вӑрҫать.
Кто-то налетел на нее со спины, ревя матерщину.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Тайӑнчӗ те аллине Гостемиловӑн чӗтрекен ҫурӑмӗ ҫине хучӗ.
Наклонившись, положил руку на вздрагивающую спину Гостемилова.

8 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӑл, хура сухалне каҫӑртса тытнӑскер, кӑвак картусӗн сӑмси айӗнчен Агриппинӑн йӗпе кӗпе аркийӗ ҫатлаттарса пыракан ҫара урисемпе яштака та тӗреклӗ ҫурӑмӗ ҫине ӑвӑнса пӑхса пырать.
Подняв черную бороду, из-под козырька казачьей фуражки с досадой поглядывал на голые агриппинины ноги, по которым хлестал мокрый подол, на ее прямую крепкую спину.

Паровоз ҫурӑмӗ ҫатӑртатса ҫурӑлса кайрӗ те, паровоз ӑшӗнчен пӗлӗт пек пӑс йӑтӑнса тухрӗ, ку вӑл — нимӗн тӑвайманне кура — чунне, пӗлӗт ҫинелле вӗҫтерсе янӑ пекех туйӑнчӗ.
Спина паровоза раскрылась со скрежещущим взрывом, словно в отчаянии посылая высоко в небо свою душу в облаках пара.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Васька хӑйӗн ҫурӑмӗ ҫумне хӗртнӗ тимӗр хунӑ пек авӑнса илчӗ.
Васька выгнулся, будто ему к спине приложили раскаленное железо.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эп ун хыҫӗнчен пӑхрӑм та, вилнӗ пек пулса тӑтӑм: Загребай ҫурӑмӗ ҫинче прокламаци ҫакӑнса тӑра парать.
Я глянул вслед городовому и обмер: на спине Загребая белела приклеенная наискось прокламация.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хыҫалтан ним сассӑр йӑпшӑнса пырса, вӑл аллине городовой ҫурӑмӗ ҫине хучӗ: городовой ҫилессӗн ҫаврӑнса пӑхрӗ, ҫав вӑхӑтрах Васька унран: — Тете. Деникин пирӗн пата килет тени тӗрӗс-и вӑл? — тесе ыйтрӗ.
Подкравшись сзади, он приложил руку к спине городового, тот сердито обернулся, а Васька спросил жалобным голосом: — Дяденька, а правда, что господин Деникин до нас приедет?

Ҫӗнӗ шурӑ мундир тӑхӑннӑскер, вӑл аллисене ҫурӑмӗ хыҫне тытса, хырӑмне мӑкӑртса тӑрать, шӑпах ӗнтӗ патша вӑхӑтӗнчи пек.
Одетый в новый белый мундир, он стоял, заложив руки за спину, точь-в-точь как при царе.

Ҫавӑнтанах вӑл Микулай патша пирки калакан прокламаци-ӳкерчӗке туртса кӑларчӗ те: «Ҫакна пӗр-пӗр деникинец ҫурӑмӗ ҫине ҫыпӑҫтарса хумасан ҫын пулмастӑп!» — терӗ.
Оттуда же он достал давно забытую картинку с царем Николаем и сказал, что прилепит ее на спину самому Деникину.

Вӑл мана тӗккелесе хӑпартрӗ, анчах эпӗ лаша ҫурӑмӗ ҫине ларсанах лаши чумпа тытӑнчӗ.
Он подсадил меня на спину лошади, а она не стала дожидаться его и поскакала.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Васька кӑвак кӗсре ҫилхинчен тытса хӑех йӑпӑр-япӑр унӑн вӑрӑм та усӑкрах ҫурӑмӗ ҫине хӑпарса ларчӗ.
Васька ухватился за гриву серой кобылы и сам влез к ней на провислую спину.

Германецӑн ҫурӑмӗ хыҫӗнче винтовка курӑнать, пиҫиххийӗнчен граната ҫакӑнса тӑрать, пӗҫҫи тӗлӗнчен ҫурмаран хуҫнӑ кустӑрма пекех кукӑр хӗҫ ҫакса янӑ, вӑл ҫӗртенех сӗтӗрӗнет.
Из-за спины у германца торчала винтовка, на поясе висела граната, а сбоку волочилась по земле кривая, точно колесо, шашка.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Сиротка пущӗпе пулемет ҫинелле тӑрӑнчӗ, унтан ҫурӑмӗ ҫине ҫаврӑнса ӳкрӗ.
Сиротка ткнулся головой в пулемет, потом, повернувшись на спину, упал спиной на землю.

Тепӗр тесен, такама кирлӗ ун ҫурӑмӗ!
Да будь она неладна, эта спина!

5 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика