Корпус чувашского языка

Туратсем витӗр ҫӑлтӑрсем чупнӑ пек курӑнса каять.

А звезды вдоль по сучьям точно навстречу бегут,

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Сивӗ пек туйӑннӑ та, вӗсем туратсем, хытхурасем, хӑмӑлсем пуҫтарса вут хунӑ.

Показалось им холодно: они стали разводить огонь, набрали жнивья, чернобылу, хворосту.

Йӑмра // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тепӗр ҫулне вӑл каллех туратсем янӑ.

А она на весну выпустит опять сучья.

Йӑмра // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ман пуҫри ҫӗлӗке туратсем ҫапа-ҫапа ӳкереҫҫӗ, хуллисем питрен ҫапаҫҫӗ, йӗплӗ хулӑ йӗпписем тумтире ҫакланаҫҫӗ.

Сучки сбивали с меня шапку, били по лицу, иглы терновника цеплялись за платье.

Булькӑпа хир сысни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Кайӑкҫа курсанах, вӑл туратсем хушшине пытанать.

И как завидят охотника, так прячутся в сучках.

Хир чӑххисем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑрман уҫланкисенчи симӗс курӑкпа хӗрлӗ туратсем хушшинчен йӑлтӑркка чечексем — сарӑ, кӑвак импӗр, ҫутӑ лобели, йӑмӑх хӗрлӗ орхидея — курӑнаҫҫӗ.

На лужайках, среди зеленой травы и розовых веточек, пестрели яркие цветы — желтый и синий имбирь, светлые лобелии, багряные орхидеи.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мӗншӗн туратсем ҫавӑн ҫӳллӗшӗнче хуҫӑлнӑ?

И почему ветки обломаны на такой высоте?

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Туратсем ҫын пӗвӗнчен чылай ҫӳлте сӑтӑрӑннӑ е хуҫӑлнӑ.

На высоте, намного превышающей человеческий рост, ветви были сорваны или обломаны.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Каҫ пулттипе ҫил чарӑнчӗ, туратсем йӑшӑл та тумарӗҫ.

Ветер с наступлением ночи стал утихать и не шелестел уже в ветвях.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак вӑхӑтра йывӑҫ тӗмисем хушшинче кӑнтӑрлахи апат хатӗрлекен хӗрсем хаваслӑн кӑшкӑрса ячӗҫ: — Шура!.. Шурик килет… — сапаланса выртакан туратсем урлӑ сиксе каҫса, тӳрех шыв хӗрринелле чупрӗҫ.

В этот момент девушки, готовившие в кустах обед, радостно закричали: — Шура!.. Шурик идет!.. — и, перепрыгивая через валежник, напрямик помчались к ручью.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫывӑхрах таҫта типӗ туратсем ҫатӑртатни илтӗнчӗ.

Где-то совсем близко похрустывали сучки.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Анчах акӑ турат чӗтренсе илчӗ, асӑрханса пусакан урасем айӗнче хӑрӑк туратсем шӑтӑртатрӗҫ, тӗттӗмлӗхре ҫынсен куҫӗсем ялкӑшса илчӗҫ…

Но вот шевельнулась ветка, зашуршал под осторожными шагами валежник, мелькнула в темноте одна, другая пара глаз…

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑрмантан хӑрӑк туратсем хуҫӑлни, ҫулҫӑсем чӑштӑртатни илтӗнсе каять.

Из леса доносится хруст валежника и шорох листьев.

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӗсем вӑрманта ҫапӑсем, хӑрӑк туратсем епле шӑтӑртатса хуҫӑлнине те, йӑваннӑ йывӑҫсем урлӑ асӑрхануллӑн пусса, лаша епле тулхӑрса пынине те илтмерӗҫ.

Они не слышали, как хрустел в лесу валежник, как всхрапывал конь, осторожно переставляя копыта через поваленные деревья.

39 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Чул татӑкӗ, туратсем хушшипе чаштӑртаттарса иртсе ҫӗре патлатса ӳкрӗ.

Камешек прошелестел по веткам и шлепнулся на землю.

31 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ачасем, палаткӑсене ватса, ҫыха-ҫыха хучӗҫ, консерв банкисене, чугун чӳлмексемпе вӑлтасене туса пӗтереймен ҫӗр пӳрте тултарчӗҫ, Мазинпа Русаков вӗсене курӑнмалла мар витсе хучӗҫ — вӗсем шӑтӑка ҫерем касса витрӗҫ те ҫиелтен симӗс туратсем пӑрахса тултарчӗҫ.

Снимали и связывали палатки, складывали в незаконченную землянку консервы, чугунки, удочки, Мазин и Русаков занимались маскировкой, они искусно выложили дерном и забросали валежником яму.

16 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Петька ним чӗнмесӗр хурӑн ҫине, юман ҫине, хӗреслӗ хунӑ туратсем ҫине кӑтартса пырать.

Петька молча указывал на березу, на дуб, на сложенные накрест ветки.

12 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пир витӗр йывӑҫ турачӗсем епле сулкаланни курӑнать, туратсем хушшинче хӗвел ҫӑмхи сиккелесе тӑрать.

Сквозь парусину видно, как качаются ветки, а между ними желтыми зайчиками прыгает солнце.

11 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫӑра вӑрман тӑрӑх утма ҫӑмӑл мар, туратсем кӗпе-йӗмрен ҫакланаҫҫӗ, вӗлтрен урасене вӗтеле-вӗтеле илет.

Лес был густой, без тропинок, разросшийся кустарник цеплялся за платье, ноги обжигала крапива.

9 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мазинпа Саша кӑвайт ҫине типӗ туратсем илсе пӑрахрӗҫ.

Мазин и Саша подбросили в костер сухих веток.

3 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.