Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тема сăмах пирĕн базăра пур.
тема (тĕпĕ: тема) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эпӗ ӑна урӑх нихҫан та курас ҫук тесе шухӑшласан… ҫав териех шел… эпӗ ҫав териех юрататӑп-ҫке ӑна… ун патне каясси ҫинчен шухӑшласах вара… эпӗ ӑна урӑх юратаймастӑп, — хурланса сӑмахне пӗтерчӗ Тёма.

— Когда я знаю, что больше не увижу его… так жалко… я так люблю его… а как подумаю, что пойду к нему… я больше не люблю его, — тоскливо докончил Тёма.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма ҫинчех хирӗҫ чӗнмерӗ.

Тёма не сразу ответил.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма амӑшӗн пуканӗ хыҫне чавсаланчӗ те, шӑппӑн йӗрсе ячӗ.

Тёма облокотился на спинку ее кресла и тихо заплакал.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пурне те тӗрӗссипех каласа парсан, Тёма хӑйӗн калавне хурлӑхлӑн татрӗ те кӳренсе пуҫне усрӗ.

Передав истину, Тёма горько оборвал рассказ и униженно опустил голову.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма пӗр хускалмасӑр тӑчӗ, амӑшӗ унӑн асапне чухласа илнине туйрӗ вӑл.

Тёма замер и почувствовал, что мать уже догадалась.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Тёма, каласа пар-ха мана, мӗнле пулса иртнӗ ҫав ӗҫ… — хушнӑ сасӑпа ыйтрӗ амӑшӗ.

Тёма, расскажи мне, как все было… — мягко, ласково, но требовательно-уверенно проговорила мать.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Апатне пачах тӗкӗнмесӗр, Тёма пӳлӗмсем тӑрӑх уткаласа ҫӳрет, ҫынсӑр пӳлӗмсем шырать вӑл, унта вара, кантӑк умӗнче чарӑнса, пӗр хускалмасӑр, пӗр шухӑшсӑр хытса кайсах таҫталла пӑхса тӑрать.

Не дотронувшись почти до еды, Тёма тоскливо ходил по комнатам, отыскивая такие, в которых никого не было, и, останавливаясь у окон, неподвижно, без мысли, замирал, смотря куда-то.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Килте ҫак ӗҫ ҫинчен каласа панӑ чухне, Тёма хӑйӗн юлташне вӑл хӑй сутнине каламасӑр пытарса хӑварчӗ.

Передавая дома эту историю, Тёма скрыл, что выдал товарища.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма, хӑранипе ун-кунӑн пӑхса ҫаврӑнчӗ…

Тёма быстро, испуганно оглянулся…

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Анчах Тёма макӑрса ярас килнӗ кӑмӑлне пусарчӗ, унӑн пырӗнчен темле шӑппӑн, мӗскӗнӗн илтӗнекен ҫӗнтерӳ ҫеҫ тухса кайрӗ, — тухрӗ те, ҫавӑнтах чарӑнса ларчӗ.

Но Тёма удержал слёзы, и только какой-то тихий, жалобный писк успел вырваться из его горла, писк, замерший в самом начале.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма вара, юлашкинчен, юлташӗсем ҫине куҫне ҫӗклеме хӑйсан, ҫакна туйрӗ: Иванов ҫук, Вахнов ҫук, анчах вӑл, элекҫӗ ача, вӑрӑм чӗлхе, ҫак намӑс вырӑна пӑталаса лартӑннӑскер, кунтах тӑрать…

И Тёма почувствовал, решившись поднять наконец глаза на товарищей, что нет Иванова, нет Вахнова, но есть он, ябеда и доносчик, пригвожденный к своему позорному месту…

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Халӗ ӗнтӗ Тёма нимӗн те туймасть.

Тёма уже ничего не чувствовал.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Эпӗ калама пултараймастӑп, калама пултараймастӑп эпӗ, — илтӗнет Тёма хӑлхине таҫтан, чиксӗрех ҫӳлтен, Ивановӑн чӗтрекен сасси.

— Я не могу, я не могу… — доносился как будто с какой-то бесконечной высоты до слуха Тёмы быстрый, дрожащий голос Иванова.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма тӑна кӗчӗ, Иванов мӗн калассине тӳсме ҫук хытӑ кӗтсе, вӑл шаках хытса тӑчӗ.

Тёма пришел в себя и замер в томительно напряженном ожидании ответа Иванова.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Темскер ҫине пырса тӑрӑнсан, Тёма ҫав вӑхӑтрах шӑпланса ларчӗ, унӑн чунӗ-чӗри чиксӗрех пушанса юлнине туйса илчӗ вӑл.

Натолкнувшись на что-то, он так и затих, охваченный какой-то бесконечной пустотой.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— И-и! — тесе кӑшкӑрса ячӗ Тёма, питҫӑмартисене чӗрнисемпе тӑрмаласа, вӑл ҫӑмха пек ҫаврӑнма пуҫларӗ.

— И-и! — ухватил себя ногтями за щеки Тёма и завертелся волчком.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Директор Иванов патне кайрӗ, тенӗ шухӑш Тёма чунне касса ҫурнӑ пек ыраттарса, унӑн пуҫӗнче, ӑна суккӑрлатас пек ҫуттӑн ҫуталчӗ.

Ослепительной, мучительной болью сверкнуло сознание, что директор пошел за Ивановым.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пӗчченех тӑрса юлсан, Тёма темле халран кайса, пулса иртнӗ ӗҫсен ҫыхӑнӑвне шыранӑ пек, анӑранӑ куҫпа ун-кун пӑхса ҫаврӑнчӗ.

Оставшись один, Тёма как-то бессильно, тупо оглянулся, точно отыскивая потерявшуюся связь событий.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫук! калас килмест манӑн! — ӑсран кайнӑн кӑшкӑрса, чиксӗр кулянса ыткӑнчӗ Тёма, хӑйне калаттарнӑ директор патнелле.

Нет! не хочу! — с безумным воплем бесконечной тоски бросился Тёма к вырвавшему у него признание директору.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Унта Тёма ҫӑварне уҫсанах ним шӑрши те туйми пулнӑччӗ…

Там, открыв рот, Тёма больше не чувствовал его…

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней