Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

асаплӑ сăмах пирĕн базăра пур.
асаплӑ (тĕпĕ: асаплӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кухньӑра кил тӗтӗмӗ сӳннӗ чухнехи асаплӑ шӑплӑх.

Стояла на кухне выморочная тишина.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кизек шӑтӑкӗнче тискер кайӑк пек пытанса пурӑннӑ тата тултан илтӗнекен кашни сасса асӑрханса тӑнланӑ асаплӑ кунсенче пурин пирки те ӗнтӗ тӗплӗн виҫсе шухӑшласа хунӑ.

Все было решено и взвешено в томительные дни, когда зверем скрывался он в кизячном логове и по-звериному сторожил каждый звук и голос снаружи.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫунса асаплӑ ӗмӗтпе Пит ҫывӑхран сана сӑнатӑп — Курап асамлӑ инҫете, Асамлӑ ҫырана куратӑп.

И странной близостью закованный, Смотрю на темную вуаль И вижу берег очарованный И очарованную даль.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Уншӑн пулсан — малалла каймалла-и, каялла-и — кирек ӑҫталла пулсан та халӗ пӗрех пулчӗ; вӑл ӑҫта та пулин кайма, хӑй хыҫҫӑн ниҫта юлмасӑр йӗрлекен асаплӑ тунсӑхлӑн тарса ӳкме ҫеҫ тӑрӑшрӗ.

Ему было решительно все равно — вперед идти или назад, лишь бы двигаться, лишь бы уходить от следовавшей за ним по пятам тоски.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Асаплӑ ҫулсене аса илсе пулӗ чылайччен шухӑша кайса, кӑкӑрӗ ҫине ҫакнӑ медале аллипе тытса ларчӗ вӑл.

Видимо, вспоминая те тяжелые годы, она долго сидела в раздумье, держа в руках, висевшую на груди медаль.

«Вут-ҫулӑмлӑ ҫулсен ахрӑмӗ» // И.ДАНИЛОВА. http://gazeta1931.ru/gazeta/4258-vut-ul- ... n-akhr-m-3

Ниепле каласа ӑнлантармалла мар тӗлӗнсе хытса кайнӑ Христоня, асаплӑ шӑплӑхра тӗлӗрекен пӗтӗм вӑрмана янӑратса, хыттӑн кӑшкӑрса янӑ:

С ничем не объяснимым восторгом Христоня рявкнул на весь завороженно-молчаливый лес:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чи малтанах, инҫе те асаплӑ ҫул ҫинчен Царицына килсе ҫитнӗ хыҫҫӑн, Аннӑна питӗ йывӑр пулчӗ; чунӗ кӳтнипе пӗрре кӑна мар макӑрса ярас патне ҫитрӗ.

Вначале, когда после долгой, мучительной дороги приехала с ним в Царицын, было тяжко, горько до слез.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Правительство членӗсем, асаплӑ шӑплӑх сирӗлнипе хӗпӗртенӗ евӗр, влаҫа хула думине парса хӑварасси тата хула думипе пӗрле пухӑнса калаҫасси ҫинчен сӳтсе явма тытӑнаҫҫӗ.

Члены правительства, словно обрадовавшись, что склепанная молчанием, тишина распалась, начали обсуждать вопрос о передаче власти, о времени собрания.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Листницкий пенснене шӑлкаланӑ хушӑра ун ҫине шӑл йӗрсе пӑхрӗ, ҫав вӑхӑтрах чунӗ асаплӑ та хура вӗчӗллӗ тунсӑхпа тӑвӑлнине туйрӗ.

Листницкий, протирая пенсне, улыбался, но горькая, желчная грусть томилась в нем в этот миг.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Каҫӗ питӗ асаплӑ иртет Хлопушӑн.

Страшную ночь пережил Хлопуша.

Тӑнне ҫухатнӑ // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Эх, асаплӑ пурнӑҫ!

Эх, жизнь горемычная!

Пыллӑ пӗремӗк // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ҫакӑн пек асаплӑ ҫӗрсем хыҫҫӑн вӑл хайне такам лутӑрканӑ пек вӑранать; унӑн пӗтӗм шӑмшакӗ сурать, тӑнлавсене татти-сыпписӗрех, пӗр канлӗхсӗр, кӗмӗл мӑлатуксемпе шакканӑ пек туйӑнать.

После таких ночей вставала она, как избитая: ломило все тело, настойчиво, неутомимо стучали в висках серебряные молоточки.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Катерина! асаплӑ вилӗмрен хӑрамастӑп эпӗ, леш тӗнчери асапсем хӑратаҫҫӗ…

— Катерина! меня не казнь страшит, но муки на том свете…

VI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Эпӗ унӑн ытларан та ытларах хумхануллӑ та асаплӑ сассине ҫеҫ илтсе пытӑм.

Слышен был только его все более и более взволнованный, страдающий голос.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Кӗвӗҫекен ҫынсемшӗн (кӗвӗҫекеннисем вара пурте пирӗн обществӑлла пурнӑҫра) чи асаплӑ япала вӑл — светски услови шутланать.

Одно из самых мучительнейших отношений для ревнивцев (а ревнивцы все в нашей общественной жизни) — это известные светские условия.

XXI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ҫав ҫын ятне калама, ӑна аса илме, ун ҫинчен калаҫма ӑна питӗ асаплӑ пулчӗ — эпӗ ҫакна куртӑм.

Я видел, что ему мучительно было называть этого человека, вспоминать, говорить о нем.

XIX // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ерофей Кузьмич, мӗн пуласса малтанах пӗлнӗ пек, килӗнчен енчӗк туллиех табак тултарса тухрӗ пулсан та халь, асаплӑ та чӗри вӑрканӑ вӑхӑтра, туртса яма пултарайманни те ӑна ытларах тертлентерчӗ.

Нелегко было и оттого, что в эти часы мук и волнений Ерофей Кузьмич не мог закурить, хотя, как человек предусмотрительный, захватил с собой полный кисет самосада.

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл колхоз вӑйне савӑнӑҫлӑ вӑхӑтсенче пӗлнӗ, анчах асаплӑ ҫулсенче пӗлмен, ҫавӑнпа та Ерофей Кузьмичӑн нумай ҫулсем хушшинче хӑнӑхнӑ йӑли ҫиеле тухнӑ.

Он знал силу колхоза в радостные годы, а в трудные не знал, поэтому у Ерофея Кузьмича наружу вышла привычка, к которой он привык за много лет.

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Осип Михайловича фашистсем ҫакса вӗлернӗ хыҫҫӑн, вӑл икӗ эрне хушши йывӑр та асаплӑ шухӑшсемпе тертленсе ирттерчӗ.

Целых две недели после гибели Осипа Михайловича на фашистской виселице она находилась в состоянии тяжкого, мучительного раздумья.

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Эп пӗлетӗп, фашистсен усал палачӗсенчен эсир манран ытларах асаплӑ хурлӑх тӳснӗ.

Я знаю, что вы больше меня потерпели много горя от злых фашистских палачей.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней