Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӗмӗ сăмах пирĕн базăра пур.

тӗмӗ (тĕпĕ: тӗмӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫӳҫе тӗмӗ патӗнче тем пысӑкӑш пӑтранчӑк шыв кӳлленчӗкӗ сарӑлса выртать.
У ракитника простиралась огромная серая, липкая лужа.

Туслисен звени Дуня инкене пулӑшни // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ачасем ҫӳҫе тӗмӗ патнелле ыткӑнчӗҫ.
Ребята бросились к ракитнику.

— Авӑ ҫавӑнта, ҫӳҫе тӗмӗ хыҫӗнче выртать; эпӗ халӗ ҫеҫ куртӑм.
— Да она вон там, за ракитником лежит; я только что видел.

Хӗрачасем ҫаран тӑрӑх саланса кайрӗҫ, кашни тӗмӗ хыҫне, кашни тип вара анса пӑхаҫҫӗ: «Машка!
Девочки разбежались по лугу, заглядывали за кусты и в овражки: «Машка!

Ӗсӗклекен Климушка Саша хыҫҫӑн вӗтӗртетсе утрӗ, Чижик тӗмӗ ҫумне ларчӗ.
Всхлипывающий Климушка поплелся за Сашей, а Чижик села у куста.

Климушка пахчара // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Тӗмӗ хыҫӗнче улттӑсенчи пӗр пӗчӗк арҫын ача ларать.
За кустом сидел совсем маленький мальчик, не старше шести лет.

Унтан каллех выртнӑ та, пуҫне тӗмӗ айне пытарса, чӗлӗмне чӗртсе янӑ.
Затем снова лег и, спрятав голову под куст, принялся курить.

LХХХ сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Кунта пӗр пысӑках мар тӗмӗ ларнӑ.
Здесь рос небольшой куст.

Пӗр ватӑ юман хӑй йӗкелне шӗшкӗ тӗмӗ айне ӳкернӗ.
Старый дуб уронил с себя желудь под куст орешника.

Юманпа шӗшкӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Йӗри-тавра ҫеҫенхир пулнӑ, ҫул ҫинче пӗр йывӑҫ та, йывӑҫ тӗмӗ те пулман.
Голая степь, ни деревца, ни кустика по дороге.

1 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӑй ура ҫине тӑчӗ те, аттене кӑтартса: «Куратӑн-и, веҫ леш йӑранта саррӑн курӑнса выртать? Сылтӑм енче авӑ курӑк тӗмӗ, унтан пӗр пилӗк утӑмра сулахаялла мулкачӑ выртать, куратӑн-и?» — тет.
Поднялся и говорит: «Видишь, вон в той меже сереется? Справа бурьянчик, а влево, шагов на пять — видишь?»

Эпӗ чӑн малтан пӑшалпа мулкача персе тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл пахчана кайса йывӑҫ тӗмӗ айне выртнӑ.
И лег в саду под кустом.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Лӑпланнӑ Пахрӑра пулӑ выляса илчӗ, хӑранипе шапа кваклатрӗ, шыв хӗрринчи тӗмӗ ӑшӗнче шӑпчӑк пӗрре! иккӗ! чӗвӗл сасӑ пачӗ те шӑпланчӗ.
Плеснулась рыба в притихшей Пахре, испуганно квакнула лягушка, в прибрежных кустах отчетливо и звонко чокнул соловей раз, другой и замолк.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Аня йывӑҫ тӗмӗ ҫине ларчӗ, якатса тӑхӑннӑ ҫитсӑ кӗпин аркине сарса тӳрлетрӗ, вара кӗнекине уҫса хучӗ.
Аня присела на пенек, расправила наглаженное ситцевое платье, раскрыла книгу.

Яланлӑхах // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

«Ӑҫта-ха вӑл, чепчен?» — катӑркас тӗмӗ ӑшнелле пӑхать те Аня унта ҫаврака пуҫлӑ, шурӑ хырӑмлӑ, хӗрлӗрех каҫар пӗсехеллӗ пӗчӗк кайӑка курать.
«Где она, малиновка?» — Аня вглядывается в кусты боярышника, примечает маленькую круглоголовую птичку с белым брюшком и выпуклой рыжей грудкой.

Беседка патӗнче юлашки хут чечек ҫурнӑ жасминӑн пысӑк тӗмӗ тавра ҫеҫкесем курӑк ҫинче юр пек выртаҫҫӗ.
У беседки доцветал большой куст жасмина, и опавшие лепестки лежали на траве, как снег.

Ҫурт сутни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ямшӑк ҫӑра тӗмӗ витӗр утать, ун ури айӗнче юр тарӑнланнӑ ҫемӗн тарӑнланать.
Ямщик пробирается через густой кустарник, сугробы под ногами все глубже.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ачасем тӗмӗ хыҫӗнчен пӗрин хыҫҫӑн тепри сике-сике тухрӗҫ.
Из кустов один за другим выходят ребята.

54 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хайхи ҫын тӗмӗ сулхӑнӗнче, ешӗл курӑк ҫинче, выртать, хӑй умне сарса хунӑ картта ҫине кӑранташпа темӗнле паллӑсем ӳкерет.
Человек лежал на траве, в тени куста, и на развернутой перед ним карте что-то рисовал карандашом, какие-то знаки.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ҫыран хӗрринчен шалалла ишсе кайнӑ чармак куҫлӑ шапа, кайри урисемпе васкаса ишсе, каллех йывӑҫ тӗмӗ айнелле васкаса килчӗ.
Заплывшая далеко от берега пучеглазая лягушка, поспешно загребая лапками, вернулась обратно под куст.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика