Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

апат сăмах пирĕн базăра пур.
апат (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тепӗр кунне, ирхи апат хыҫҫӑн, ялти пур чухӑнсене те пухӑва чӗнчӗҫ.

На другой день после завтрака всех бедняков деревни пригласили на собрание.

XII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ирхи апат хыҫҫӑн Бай Юй-шань хире кайрӗ, каҫхине хӑй бригадӑна кайни ҫинчен пӗлтерчӗ.

После завтрака Бай Юй-шань отправился в поле, а вечером сказал, что идет в бригаду.

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл, васкамасӑр, такана ҫине апат юлашкисем ярать.

Она, не торопясь, наливала помои в корыто.

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ирхи апат хыҫҫӑн Бай Юй-шань кунтах юлчӗ, тимӗрҫӗ унӑн хирӗҫнӗ арӑмне ҫавӑрма кайрӗ.

После завтрака Бай Юй-шань остался в лачужке, а кузнец отправился уговаривать строптивую жену друга.

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл, арӑмӗ вӑранса апат хатӗрлӗ тесе, шкап алӑкне шаплаттарса хупрӗ.

Он с шумом захлопнул дверцу, надеясь, что жена проснется и приготовит ему поесть.

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Кӑнтӑрлахи апат вӑхӑтӗнче Дасаоцза унӑн турилкки ҫине тӑтӑшах ҫу яра-яра пачӗ, кукуруз ҫӑнӑхӗнчен пӗҫернӗ тутлӑ икерчӗсем ҫитерме тытӑнчӗ.

Днем за обедом Дасаоцза то и дело подливала ему в тарелку масла и кормила вкусными блинами из кукурузной муки.

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тарҫӑ апат ҫимелли хӑййисене айккинелле хунӑ та, тулса ҫитнӗ ҫиллине тытса чарса, лӑпкӑ кӑна ҫапла каланӑ:

Батрак отложил в сторону палочки и, сдерживая закипающий гнев, спокойно сказал:

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ли Хань-ши апат ҫимелли хӑййисене пӑрахнӑ та, хӗрне ҫупса янӑ.

Ли Хань-ши бросила палочки для еды и так ударила девочку,

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пӗррехинче ҫапла, апат ҫинӗ вӑхӑтра, Ли Чжэнь-цзян хӗрӗ тиркӗ ҫӗмӗрсе пӑрахнӑ.

Однажды за обедом дочка Ли Чжэнь-цзяна разбила чашку.

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Паян ирхине господин ҫапла каларӗ: «Вӑл пӗтӗм халӑхшӑн ӗҫлет, анчах ӗҫшӗн укҫа илмест. Ӗҫ хыҫҫӑн йӗркеллӗ апат ҫиме те май ҫук. Мӗнле-ха ҫыннӑн яланах выҫӑ пулмалла!» терӗ.

— Сегодня утром господин сказал, что ты работаешь за всех, а за труд ни гроша не получаешь. Поесть после работы как следует и то не в состоянии. Как можно человеку всегда быть голодным!

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пӗррехинче Дасаоцза упӑшки валли кӑнтӑрлахи апат илсе килнӗ, анчах лешӗ ана ҫинче курӑнман: вӑл гаолян калчисен йӑранӗ хушшинче ҫывӑрса выртнӑ.

Как-то Дасаоцза, принеся мужу обед, долго искала его по полю, пока не нашла спящим в борозде между всходами гаоляна.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ну, эпӗ те апат ҫинченех каласшӑн…

Ну, и я буду говорить про обед…

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Апат ҫинчен каласа патӑм эп ӑна, — пӳлнӗ Фома хреснашшӗн сӑмахне.

— Про обед рассказывал я ей, — перебил Фома речь крестного.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Апат Фомашӑн асаппа пӗрех пулнӑ.

Обед был для Фомы пыткой.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эпӗ апат ҫиместӗп… — тесе тухса кайнӑ вӑл.

— Я обедать не буду… — и вышел.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Каҫхине рабочисем, ҫыран хӗрринче пысӑк та ҫап-ҫутӑ кӑвайт чӗртсе, апат хатӗрлеме пуҫланӑ.

Вечером рабочие, собравшись на берегу у большого, яркого костра, стали варить ужин.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Апат та хатӗр пулнӑ, ун валли хӑй юратакан ҫимӗҫсене пӗҫернӗ, унтан ӑна салтӑннӑ-салтӑнман сӗтел хушшине кӗртсе лартса, тӗпчеме пуҫланӑ:

Его ждали обедать, приготовили любимые им блюда и тотчас же, как только он разделся, усадили за стол и стали расспрашивать.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Апат ҫинӗ чух ача темӗскер шухӑшлӑ пулнӑ, вӑл ашшӗ ҫине шикленӳллӗн пӑха-пӑха илнӗ.

Обедая с отцом, он был задумчив и посматривал на Игната с боязнью в глазах.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Темиҫе хут ҫине-ҫине каланӑ сӑмах Фома пуҫне кӗрсе юлнӑ, вара каҫхине вӑл, ашшӗпе апат ҫисе ларнӑ чух, сасартӑк: — Атте! Эсӗ ӗмӗтсӗр-им? — тесе персе янӑ.

Повторенное несколько раз кряду слово запало в память Фомы, и вечером, ужиная с отцом, он вдруг спросил его: — Тятя! Ты жадный?

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӑр кӑнтӑр тӗлӗнче, Маякин калашле, вӗсем «вырӑсла апат» тунӑ.

В полдень обедали— «по-русски», как говорил Маякин.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней