Поиск

Шырав ĕçĕ:

стена сăмах пирĕн базăра пур.

стена (тĕпĕ: стена) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

«Ак ку мӑйракаллӑ ӗне», — тет мана анне; эпӗ пӗчӗк крават ҫинче выртаттӑм, анне ман умма ларнӑччӗ те эпӗ ун аллисенчен ӳкнӗ стена ҫинчи мӗлкене пӑхмастӑм, алли ҫине пӑхаттӑм, кулатчӗ вара вӑл.
«А вот корова рогатая», — это говорит мама; я лежу в кроватке, а мама сидит рядом, держит руки перед стеной и смеётся, что я смотрю не на тень, а на руки.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аллисемпе пуҫне хӗстерсе тытать, вара стена ҫине ӳкекен мӗлки ҫинче вӑрӑм сӑмсаллӑ кулашла пуҫсем иккӗн тан тухса тӑраҫҫӗ.
Он брался руками за голову, и тогда на тени, метавшейся за ним по стене, бесшумно вырастали две смешные носатые морды.

Стена пӗренисем хушшипе хурса тухнӑ чӳпӗк йӑрӑм-йӑрӑм шурӑпа пасарнӑ.
с белыми полосами заиндевевшей пакли вдоль бревенчатых стен.

Стена леш енче ырханкка ачам выляса тӑрать пек, эпӗ кавир ҫине выртнӑ та, итлетӗп, тӑнлавӑма хӗссе тытса итлетӗп.
Худенький мальчик играет за стеной, а я лежу на ковре и слушаю, слушаю, сжимая виски.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫуртӑн виҫҫӗмӗш хутӗнчен тайӑлнӑ буфет тытӑнса тӑрать, стена ҫинче хӗрарӑм шӗлепкипе пальто ҫакӑнса тӑни курӑнать.
С третьего этажа висел, накренясь, буфет, на стене были ясно видны пальто и дамская шляпа.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӳҫӗ чӗтре-чӗтре илет — вара сасартӑк стена ҫумне пит-куҫӗпе хӗсӗнчӗ те, аллисене сарса ячӗ…
Волосы вздрагивали — и вдруг она прижалась лицом к стене, раскинула руки…

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кунҫулӑмра пирвайхи хут куртӑм эпӗ пуҫпа стена ҫине ҫапӑннине.
Впервые в жизни я увидела, как бьются головой об стену.

Эпӗ хамӑр участока шыраса тупрӑм, унта наҫилкке тӑрӑнтарса хунӑччӗ, ун ҫине стена хаҫачӗ ҫапнӑ, ҫавӑнталла халь урӑх ҫынсем пыраҫҫӗ.
По воткнутым в землю носилкам, на которых висела стенгазета, я отыскала наш участок; к нему уже подходили новые люди.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ав, пӑх, — ман ҫине мар! — лерелле пӑх… стена ҫумӗнчен иккӗмӗш тенкел, пӗр хӑми хӑйпӑнса тӑрать.
— Вон, гляди, — да не на меня! — туда гляди… вторая скамейка от стены, где одна доска отскочила.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑсу кӑна кайӗ: ҫумрах, ҫак стена леш енче, — Мускав, Комсомол площачӗ, пӗлекен урамсем.
И подумалось только: вон там, за этой стеной, — Москва, Комсомольская площадь, знакомые улицы.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Саня вара куркине ҫӳле ҫӗклерӗ те тӗпӗ курӑнмалла шалт ӗҫнӗ хыҫҫӑн куркине стена ҫине ҫапса ватрӗ…
И, высоко подняв бокал, Саня пьёт до дна и со звоном разбивает его о стену…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Иртеньевпа пӗрле пысӑк зал урлӑ каҫнӑ чух эпӗ стена ҫинче ылтӑн хашакаллӑ пӗр пысӑк портрет куртӑм.
Проходя обратно с Иртеньевым через большую залу, я увидела на стене портрет в тяжелой золотой раме.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

15-мӗшпе 17-мӗш №-лӗ икӗ ҫурта брандмауер текен стена уйӑрса тӑрать, икӗ тем пысӑкӑш корпус ун ҫумне ик енчен хире-хирӗҫ сыпӑнса ларнӑ, темелле.
Дома № 15 и № 17 были разделены толстой, высокой стеной — брандмауэром, к которому с двух сторон приросли корпуса обоих зданий.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кирпӗчсем саланса выртнине тата йӗпе стена пӗр тӗлте хӑйпӑнса тӑнине куртӑм.
Я увидела битые кирпичи, развороченную кладку мокрой стены.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ак ҫакӑнта ҫеҫ сикмелле, пӗр хамӑр пӗлекен кирпӗче чул стена ҫумӗнчен туртса илмелле, вара, алла чик те, шалта ларакан шӑвӑҫ арчана туртса ҫеҫ кӑлар — пирӗн гороскопсем ҫавӑнта.
Надо было спрыгнуть вниз, разобрать несколько кирпичей в каменной кладке, где была замурована старая жестяная ботаническая коробка, служившая хранилищем наших «загадалок».

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан сӗтел урлӑ кармашрӗ те стена ҫинчен темӗн хӑйпӑтасшӑн аппаланчӗ.
Потом перегнулся через стол и стал что-то снимать со стены.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак «хальхи вӑхӑтри» автора пирӗн пурте лайӑх пӗлеҫҫӗ, унӑн произведенийӗсенчи цитатӑсемпе стена хаҫачӗсем ҫине ҫыраҫҫӗ.
Интересно, что этот «современный» автор стал у нас уже так популярен, что цитаты из его произведений украшают стенные газеты.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑраса ӳкнипе эпӗ хам та сассӑма ҫӗклетрӗм, анчах ҫав вӑхӑтра Валя тухрӗ, хӑй пӗтӗмпех хӗрелсе кайнӑччӗ, стена ӑшне туса лартнӑ шкапа уҫрӗ, те алӑк тесе аташрӗ вӑл.
Я испугалась и тоже стала кричать, но в это время Валя вышел, весь красный, и полез в стенной шкаф, очевидно спутав его с входной дверью.

Унтан вара вӑл мана Николай Антоныч кабинетне ертсе кӗртрӗ те стена ҫинчи капитан портретне вӗҫертсе илчӗ — питӗ хӳхӗм портрет, сарлака кӑна ҫамкаллӑ моряк тутисене хӗссе хупнӑ, куҫӗсем йӑлкӑшса тӑраҫҫӗ.
Потом она провела меня в кабинет Николая Антоныча и сняла со стены портрет капитана — прекрасный портрет моряка с широким лбом, сжатыми челюстями и светлыми живыми глазами.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пур ҫӗрте те таса мар хулӑн материалсемччӗ, чӳрече карӑмӗсем вырӑнне те, диванӑн ҫӗтӗк питне те, стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан кӗпине те ҫав кивӗ материпех витнӗччӗ.
Везде была грязная обивочная материя — на окне вместо занавески, на диване поверх рваной обивки, и этой же материей было прикрыто висевшее на стене платье.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика