Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

каччӑ сăмах пирĕн базăра пур.
каччӑ (тĕпĕ: каччӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрлӗ ҫӳҫлӗ каччӑ баянне хаваслӑн тӑсать, кимӗре ларакан виҫӗ мӑшӑр ҫамрӑксем кӑшкӑрса юрлаҫҫӗ:

Рыжеголовый парень лихо растягивал мехи баяна, а трое ребят и девушки, сидевшие в лодке, громко пели:

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Эсӗ лайӑх каччӑ пек курӑнан-ха, каласа парам…

— Парнишка ты вроде ничего, скажу…

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тен, ӗҫпех килнӗ пуль, — шавла пуҫларӗҫ хӗрсем, палламан каччӑ ҫине кӑмӑллӑн пӑхса.

Может, по делу, — зашумели они, с любопытством разглядывая незнакомого парня.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Каччӑ пулнӑ ӗнтӗ — ӳпкелешрӗ Василиса Прокофьевна — Вӑл яланах ҫавӑн пек, — терӗ вара Зимина.

Большой уже парень! — укоризненно проговорила Василиса Прокофьевна — Вот и всегда так, — обратилась она к Зимину.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кунта пурте вӑл каччӑ пуҫпа Степан килте мар чухне килкелесе ҫӳренӗ пекех; вӑхӑт, ҫак киле сиктерсе, таҫтан урӑх ҫӗртен ҫаврӑнса иртнӗ майлах нимӗнле улшӑну та ҫук; шӑрши те пулин ҫавӑн чухнехиех: чӗрӗ хӑмла аврин йӳҫсе хӑпаракан кӑрчама майлӑ уҫӑ шӑрши, тап-таса ҫунӑ урай, тата пӑртаках, кӑшт кӑна сисӗнмелле, шанса кайнӑ чапӑр курӑкӗн шӑрши кӗрет.

Все здесь осталось таким же, каким было в то время, когда он еще парнем захаживал сюда в отсутствие Степана; почти ни в чем он не видел перемен, словно время шло мимо и не заглядывало в этот дом; сохранился даже прежний запах: пахло бражным душком свежих хмелин, чисто вымытыми полами и совсем немного, чуть слышно — увядшим чабрецом.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чиркӳ тӗлӗнче Обнизовӑн каччӑ ҫулне ҫитмен ывӑлне хирӗҫ пулчӗ, ӑна алапашлӑн сывлӑх сунса иртрӗ, унтан тӑруках тавҫӑрса илчӗ те, ачана каялла ҫаврӑнса чӗнчӗ:

Около церкви встретил подростка Обнизова, небрежно кивнул ему головой, прошел мимо и, вдруг озаренный догадкой, повернулся, окликнул:

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каччӑ тет-ха тата!

Тоже, жених!

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑтра ҫӳҫлӗ каччӑ колхоз зоотехникӗ пулнӑ.

Курчавый парнишка оказался колхозным зоотехником.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Унтан, тепӗр енчен, пӗр вунсакӑр ҫулхи кӑтра ҫӳҫлӗ каччӑ пырса ҫитрӗ.

Потом в другой стороне появился курчавый парнишка лет восемнадцати.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

— Эсӗ-ҫке ку!.. — хулӑммӑн янӑрарӗ тӑсланкӑрах каччӑ сасси.

— Це ты!.. — пробасил долговязый парень.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кӗлетрен, тимӗр пӑтавккана шӑлами тултарнӑ сӗлле йӑтса, каччӑ ҫулне ҫитмен ҫамрӑк йӗкӗт тухрӗ, Григорий ҫине кӑлин пӑхса илсе, кӗҫенсе янӑ лашасем патнелле утса кайрӗ.

Из амбара вышел подросток с железной мерой, доверху насыпанной овсом, он мельком взглянул на Григория, пошел к заржавшим лошадям.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лешӗ те ухмах каччӑ мар пулас — тупнӑ вӗт хӗрарӑмпа мӗнле калаҫмаллине — ашшӗ ячӗпе чӗнет.

Да и он, видать, парень не промах — нашел подход к бабе, по имени-отчеству называет.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Бахолдинӑн ытти сивӗ ҫырӑвӗсенчен (вӗсем унччен нихҫан та ун пек сивӗ пулман) Константин ҫакна ӑнланнӑ: Ксюшӑ вӑл сасартӑк кайнине ҫӑмӑллӑн тӳссе ирттернӗ, хӑйне пӗртте телейсӗр те, каччӑ пӑрахнӑ хӗр тесе те шутламан.

Из следующих, непривычно холодных писем Бахолдина Константин понял, что Ксюша легко перенесла его внезапный отъезд и не считала себя несчастной и брошенной девушкой.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӑнах та, Ксени ӑна тахҫан Константин Мажарова юратса пӑрахнӑ пек юратман, анчах хӑйне пӗр-пӗр пурнӑҫра нимӗн курман ҫамрӑк каччӑ мар, пурте хисеплекен, пусӑрӑнкаллӑ ҫын юратса пӑрахни савӑнтарнӑ.

Правда, отношение ее к нему совсем не походило па то, что она когда-то пережила с Константином Можаровым, но ой льстило, что ее полюбил не какой-нибудь зеленый юноша, а всеми уважаемый и серьезный человек.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ман юратнӑ вальс! — тенӗ те Лиза хӑех зал урлӑ каҫакан каччӑ патнелле утнӑ.

— Мой любимый вальс! — проговорила Лиза и сама двинулась навстречу пересекавшему наискосок зад партнеру.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чаплӑ каччӑ, анчах тепӗр чухне каппайланать, такам вырӑнне хурать хӑйне.

Парень мировой, только иногда фасонит, строит из себя что-то.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл паркра е районти культурӑ ҫуртӗнче алхасса-ихӗрсе тӑракан хӗрсен ушкӑнӗ патӗнчен, вӗсем ҫине йӳпсӗнмесӗр пыма мӗн пур вӑйран тӑрӑшса иртнӗ чухне ун хыҫӗнчен: «Епле кӑмӑллӑ каччӑ, ҫапла-и, хӗрсем?» — тени илтӗннӗ.

Когда он проходил в парке или в районном Доме культуры мимо озорной девичьей стайки, стараясь изо всех сил не обращать на них никакого внимания, вслед ему неслось: «Какой симпатичный молодой человек, правда, девочки?»

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Каччӑ тупасси вӑл ман ӗҫ мар, унӑн хӑйӗн ӗҫӗ, — шӳт туса ирттерме пӑхрӗ Пробатов.

— Найти жениха — это дело не мое, а ее собственное, — отшутился он.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Каччӑ чухнех ҫаплаччӗ, тӳпелешес-мӗн пулсан, аллине кӗсйине чиксе кӗтсе тӑратчӗ!..

— Еще когда парнями холостовали с ним, так он, как драка — руки засунет в карманы и ждет!..

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Каччӑ курман хӗрсенчен чун савни тени пур.

Любушку имею из честных девок.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней