Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Мучи сăмах пирĕн базăра пур.
Мучи (тĕпĕ: мучи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ак ҫакӑнта инҫетре мар, мучи, — терӗ Лукашка старик умӗн лӑпкӑн пускаласа пырса.

— Вот тут недалече, дядя, — сказал Лукашка, неслышно ступая вперед старика.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Чинара айӗнче ахалех ним усӑсӑр ҫӗрлеччен ларса ирттернӗ Ерошка мучи тӗттӗм пӑлтӑра пырса кӗчӗ.

Дядя Ерошка, до ночи напрасно просидевший под чинарой, вошел в темные сени.

VII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эпӗ сана хӑш вырӑнтине кӑтартатӑп, мучи, — инҫетре мар.

Да я тебе покажу, дядя, кое место, — недалече.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Канав хӗрринчех, мучи, — хушса хучӗ вӑл кулмасӑр, пуҫне силлесе.

— У самой у канавы, дядя, — прибавил он серьезно, встряхивая головой.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Мучи! — хӑй ҫине пӑхтарас тесе хыттӑн кӑшкӑрчӗ ҫӳлтен Лука, вара казаксем пурте Лукашка ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗҫ.

Дядя! — резко крикнул сверху Лука, обращая на себя внимание, и все казаки оглянулись на Лукашку.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Мучи!

Помоги переводом

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Пӗрер каҫ ларса пӑхас теттӗм, — тавӑрчӗ Ерошка мучи, — тен, уяв тӗлне, турӑ парсан, мӗн те пулсан вӗлерӗп; ун чухне вара сана та парӑп, чӑнах!

— Хотел ночку посидеть , — отвечал дядя Ерошка, — може, к празднику и даст Бог, замордую что; тогда и тебе дам, право!

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эсӗ нимӗн те илтмен-и, мучи, э? — хушса хучӗ вӑл, пӗр сӑлтавсӑрах куҫӗсене хӗссе тата шакӑр шурӑ шӑлӗсене кӑтартса.

Ты ничего не слыхал, дядя, а? — прибавил он, без причины щурясь и открывая белые сплошные зубы.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Чӑнах, мучи, эс ларса пӑх, — ҫирӗплетсе каларӗ Назарка, кулкаласа.

— Право, дядя, ты посиди, — подтвердил Назарка, посмеиваясь.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Итле, мучи!

— Слышь, дядя!

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Кала! — кӑшкӑрчӗ Ерошка мучи, сарлака та хӗрлӗ пичӗ ҫинчен тарне черкеска ҫаннипе шӑлса.

Сказывай! — прокричал дядя Ерошка, отирая рукавом черкески пот с красного широкого лица.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Сывах-ха, мучи!

— Здорово, дядя!

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Унтан мучи пистунпа перекен, казаксем флинта текен, пысӑк пӑшалне хулпуҫҫи ҫине хучӗ те ҫӗлӗкне хывса ҫӗклерӗ.

И, перекинув на плечо огромное пистонное ружье, называемое у казаков флинтой дядя, приподнял шапку.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ерошка мучи — питех те кервен пӳллӗ казак: унӑн сарлака сухалӗ кӑн-кӑвак, хулпуҫҫисемпе кӑкӑрӗ ҫав тери сарлака; вӑрманта, ӑна никампа та танлаштарма ҫук ҫӗрте, вӑл лутра пек туйӑннӑ, мӗншӗн тесен унӑн вӑйлӑ пӗвӗн пайӗсем пӗр-пӗринпе килӗшӳллӗ, ҫав тери виҫеллӗ пулнӑ.

Дядя Ерошка был огромного роста казак, с седою как лунь широкою бородой и такими широкими плечами и грудью, что в лесу, где не с кем было сравнить его, он казался невысоким: так соразмерны были все его сильные члены.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Мучи, сивӗ мана! — аллисене ҫанни ӑшне чиксе, чӗтресе каларӗ вӑл.

— Дед, мне холодно! — сказал он, дрожа и засовывая руки в рукава.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Мучи, — чӗнчӗ вӑл Пантелее.

— Дед! — позвал он Пантелея.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Мучи, сивӗ мана! — терӗ те вӑл хӑйӗн сассине хӑй те палласа илеймерӗ.

— Дед, мне холодно! — сказал он и не узнал своего голоса.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Унӑн пуҫӗпе кӑкӑрне темскер хӗнлӗх пусса тӑрать, анчах ҫавӑ мӗнне ача пӗлеймест: карчӑкпа мучи пӑшӑлтатни-ши е сурӑх тирӗн йывӑр шӑрши?

Что-то давило ему голову и грудь, угнетало его, и он не знал, что это: шёпот ли стариков или тяжелый запах овчины?

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Анчах мучи илтмерӗ.

Но дед не слышал.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Мучи, улӑпсем! — йӗрсе кӑшкӑрчӗ вара ӑна Егорушка.

— Дед, великаны! — крикнул ему Егорушка, плача.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней