Корпус чувашского языка

Мӗн таран канӑҫсӑр та…

Какая беспокойная.

Ҫав ҫӗрлех // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ах, ҫуллахи шӑрӑх ҫав кунсем мӗн таран тӑнсӑррӑн ҫухалнӑ!

Как неразумно были упущены эти летние, горячие дни.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Мӗн таран тертлӗ!

Как томительно!

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Манӑн пӗччен… ҫав таран, ҫав таран вӗҫес килмест…

Очень мне не хочется лететь одному.

Ҫулташ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл ҫӗкленчӗ, аллисене шӑлавар кӗсйисене чиксе хучӗ, пуҫӗ ӗмӗлкене, тӗтӗме путнӑ, лампочка ҫутинче — чавси таран тавӑрнӑ ҫаннисенчи ҫӑмлӑ аллисемпе уҫӑ кӑкӑрӗ ҫеҫ.

Он поднялся, засунул руки в карманы штанов, голова его тонула в тени, в дыму, — освещены были только раскрытая грудь и волосатые руки с закатанными по локоть рукавами:

Лось мастерскойӗнче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ӑнлантарса пачӗ: вӑл вӗҫме хатӗрленмест, анчах Хӗрлӗ Шуҫӑмсен проспектӗнчи пӗлтерӗве вуларӗ те — планетӑсен хушшинчи ҫул ҫӳревӗн ҫав таран кӑсӑклӑ, сенсациллӗ проекчӗпе паллаштарассине хӑйӗн тивӗҫӗ тесе шухӑшлать.

Он объяснил, что лететь не собирается, но что прочёл объявление на проспекте Красных Зорь и считает долгом познакомить своих читателей со столь чрезвычайным и сенсационным проектом междупланетного сообщения.

Лось мастерскойӗнче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Иманри ҫурри таран арканса кайнӑ полксене ҫапӑҫӑва кайма пултаракан туса фронта янӑ.

Полуразрушенные полки имана были отправлены на фронт, чтобы быть способными к бою.

6. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Мӗн таран вӑй ҫитет, ҫав таран эпӗ малалла пырса ыттисене те хам хыҫҫӑн сӗтӗретӗп.

Я буду идти и тащить, покуда хватит моих сил.

2. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

— Ну, мӗн вӑй ҫитнӗ таран вӗҫтер!.. — терӗ вӑл автана.

 — Ну, теперь лупи что есть духу… — сказал он петуху.

Буратино ылтӑн ҫӑраҫҫи вӑрттӑнлӑхне пӗлет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл ҫаппа-ҫарамасланса мӑйӗ таран шыва кӗрсе ларатчӗ те, унӑн ҫара ӳчӗ ҫумне сӗлӗхсем ҫыпҫӑнса сӑрӑнса иличчен кӳлӗрех тӑратчӗ.

Он раздевался, заходил в пруд по шею и стоял там, покуда к его голому телу не присасывались пиявки.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино мӑй таран курӑк хушшинче унӑн хыҫҫӑн чупать, йӗпе курӑксем ӑна питҫӑмартийӗсенчен ҫатлаттарса юлаҫҫӗ.

Буратино бежал за ней по траве; мокрые кашки хлестали его по щекам.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пурӑнтарӑттӑм сана ҫакӑ ҫутӑ тӗнчере аллӑ, утмӑл, ҫитмӗл, сакӑрвунӑ ҫул кӑна мар, ҫӗр, икҫӗр, виҫҫӗр… тӑватҫӗр ҫул таран пурӑнтарнӑ пулӑттӑм.

Помоги переводом

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫураҫнӑ хӗрӗ валли Зима хули таран ҫӳресе туй пӗркенчӗкӗ тупса парайманни те тин ҫеҫ юсавран тухнӑ грузовикӗ, мӑшкӑлланӑн, вӑрман варринче чарӑнcа ларсан хӑй нимӗн те тума пултарайманни те, тен, Кӗҫение шатӑр юратупа савнӑран, сунарҫӑсен пӳртӗнчех хӑйне айванла, ачапчалла тытни те, ӑна сисӗни-сисӗнми тӑвӑнтарса-ӳпкевлетсе тӑрать.

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Чӑн та, лешӗ хайхи ман ҫума сӑпса пек сырӑнман-тӑкки, эпӗте, паллах, Ҫӗпӗр таран ҫатӑлтаттарса килместӗмччех пуль.

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ав, Ҫӗпӗр таран тарса килнӗ ху — пурпӗр ҫав нушаран хӑтӑлаймарӑн, ман ҫӑварах ҫаклантӑн, — пӗр ҫавра канӑҫлӑн кӑлтӑртатса кулчӗ Матви.

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Эпӗ унпала пӗрре ирхине, Ярмаркӑналла уттарнӑ чух паллашрӑм: вӑл килхушши хапхи умӗнче сӗм пӗлми ӳсӗр хӗре извозчикӑн пролетки ҫинчен туртса антаратчӗ; ӑна ансарах ларнӑ чӑлха тӑхӑннӑ урисенчен тытса, пилӗк таран ҫарамаслантарса, вӑл ухлатса та кулкаласа, ним намӑса пӗлмесӗр турткалатчӗ, ун ӳчӗ ҫине суратчӗ; хӗрӗ, лучӑрканса пӗтнӗскер, суккӑрскер, ҫӑварне карса пӑрахса, хӑйӗн ҫемҫе те сикнӗ пек пулнӑ аллисене пуҫӗ урлӑ пӑрахса, пролетка ҫинчен шуса аннӑ чух ҫурӑмӗпе, ӗнсипе тата кӑвакарнӑ пичӗпе пролетка ларчӑкӗ ҫумне, пускӑчӗ ҫумне пыра-пыра ҫапӑнатчӗ, юлашкинчен, пуҫӗпе чулсем ҫумне сапӑнса мостовой ҫинелле ӳкрӗ.

Я познакомился с ним однажды утром, идя на Ярмарку; он стаскивал у ворот дома с пролетки извозчика бесчувственно пьяную девицу; схватив ее за ноги в сбившихся чулках, обнажив до пояса, он бесстыдно дергал ее, ухая и смеясь, плевал на тело ей, а она, съезжая толчками с пролетки, измятая, слепая, с открытым ртом, закинув за голову мягкие и словно вывихнутые руки, стукалась спиною, затылком и синим лицом о сиденье пролетки, о подножку, наконец упала на мостовую, ударившись головою о камни.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӑмӑт ӑсти юрлама пуҫласан, вӑл мӑшкӑласа кулса илчӗ те стакан ӑшне сӑра тултарма тытӑнчӗ, анчах ҫурри таран тултарчӗ те: — Охо… шуйтанӗ! — тесе чарӑнса тӑчӗ.

Когда шорник запел, он насмешливо улыбнулся и стал наливать пиво в стакан, но налил до половины и остановился, сказав: — Ого… черт!

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Акӑ пӗрре вӑл, ним тума аптӑранӑран, турра пуҫҫапма тухса карӗ те пӗр-ик ҫул хушши аташса ҫӳрерӗ, кайран вара сасартӑк ҫӗнӗ ҫын манерлӗ пулса ларса килсе ҫитрӗ: ҫӳҫӗ — хулпуҫҫи таран, пуҫӗнче — пачӑшкӑ калпакӗ, пӗвӗ ҫинче шуйттан тирӗнчен ҫӗленӗ, тӗссӗрленнӗ ряса; пурин ҫине те уланкӑлла пӑхать те кутӑнлансах сӗнсе ҫурет: ӳкӗнӗр, ылханлӑскерсем! тет.

Вот пошел он единожды, от нечего делать, на богомолье и плутал года с два срока, а после вдруг объявился в новом виде: волосья — до плеч, на голове — скуфеечка, на корпусе рыженькая ряска чёртовой кожи; глядит на всех окунем и предлагает упрямо: покайтесь, треклятые!

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ун ҫинче саран куртка, чӗркуҫҫи таран ҫитекен вӑрӑм кунчаллӑ атӑ, хулпуҫҫи урлӑ ягдташ ҫакса янӑ, ури вӗҫӗнче икӗ кӗпҫеллӗ хаклӑ тӑракан Лебель пӑшалӗ выртать.

На нем кожаная куртка, высокие до колен сапоги, через плечо — ягдташ, в ногах торчит дорогое двухствольное ружье Лебеля.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ тӳссе пурӑнмашкӑн пултараймастӑмччӗ, хӑш чухне эпӗ выльӑх-чӗрлӗхӗн, йывӑҫӑн, чул таврашӗн ырӑ енне палӑрткаланӑ пулсан та ӑна эпӗ хама-хам сӑнас тесе тата хам вӑйсен запасне, ҫӗр ҫинче хам мӗн таран тӗреклӗ тӑнине пӗлес тесе ҫеҫ палӑрткаланӑ.

Я был плохо приспособлен к терпению, и если иногда проявлял эту добродетель скота, дерева, камня — я проявлял ее ради самоиспытания, ради того, чтобы знать запас своих сил, степень устойчивости на земле.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.