Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑшӗнче (тĕпĕ: ӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫу кунӗсем ҫитсен хӑвӑл ӑшӗнче тӑмана чӗпписем тухсан королёксем те хӑйсем валли йӑва ҫавӑрма пуҫларӗҫ.

В начале лета, когда в дупле вылупились совята, корольки тоже устроили себе гнездо.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Ҫуркунне пуҫлансанах тӑмана ами хӑвӑл ӑшӗнче тӑватӑ ҫаврашка шурӑ ҫӑмарта туса хучӗ.

Ранней весной неясыть-самка снесла прямо на трухлявое дно дупла четыре круглых белых яйца.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Унта шурӑ хир чӑххисем юр ӑшӗнче ҫӗр каҫнӑ.

Куропатки это белые; целая стая спала тут, в снег зарывшись.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Сысой Сысоич татах шухӑша кайрӗ те хӑйӗн ӑшӗнче каланӑ пек ҫапла каласа хучӗ:

Еще подумал Сысой Сысоич и тихо, будто про себя, сказал:

Хӑрасси ӑҫтан пуҫланса кайнӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Курӑк ӑшӗнче шӑрчӑксем чӗриклетеҫҫӗ.

В траве стрекотали кузнечики.

Хӳри курӑнмасть, ҫӑмӗ палӑрмасть // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Хӑй те вӑл пӗр шапана варенье банки ӑшӗнче усратчӗ.

Он даже держал одну зелёную дома, в большой банке из-под варенья.

Пӗр ача ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Упа тирӗ ӑшӗнче ӑшӑ, ҫапла вӑл ҫывӑрса кайрӗ.

Тепло в медвежьей шкуре, охотник заснул.

Икӗ сунарҫӑ ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 28–31 с.

Василиса Прокофьевна тата темиҫе минут канса тӑчӗ те, хӑй ӑшӗнче: «Акӑ сана, турра мухтав» — тесе ял еннелле васкаса ута пуҫларӗ.

Василиса Прокофьевна, отдыхая, постояла еще несколько минут и, повторив про себя: «Вот и слава тебе, господи!» — заторопилась в деревню.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл ҫак туйӑма хӑйӗн ӑшӗнче ытларах тытса тӑрасшӑн пулчӗ.

Хотелось удержать ее в себе как можно дольше.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫавӑнтан вара унӑн ӑшӗнче темле чир пуҫланнӑ пекех пулнӑччӗ.

С той поры словно хворь у нее какая внутри завелась.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Вӑл Катя сӑмахӗсене калать, — ӑнлантарчӗ Василиса Прокофьевна, унтан хӑй ӑшӗнче: «ахаль ҫын пек тыткалать хӑйне, секретарь пек те мар», — тесе шухӑшларӗ вӑл.

— Это он все катины слова перенимает, — пояснила Василиса Прокофьевна, отметив про себя с одобрением: «Просто держится, как и не секретарь все равно».

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Толик те куҫне мӑч-мӑч тутарса ӑшӗнче шухӑшӗсене пуҫтарать, Сашук та сӑмахӗсене хатӗрлесе хучӗ пулас.

Толик хлопает глазами — видать, собирается с мыслями, может, Сашка тоже нашёл нужные слова.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Эпӗ тӑрӑшсах пуҫри шухӑшсем ӑшӗнче тӑрмашатӑп — унӑн урӑх инкек.

Я говорю о самом сокровенном, а у него на уме совсем другое.

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Ҫеҫенхирте пур ҫӗрте те тӑри юрри шӑранать, тырӑ хушшинче, ырӑ шӑршӑ саракан тӗрлӗ курӑк ӑшӗнче, путенесем каҫса кайсах: «Паппа ту! Паппа ту!» — тесе авӑтни илтӗнет.

Звенели над степью жаворонки, в хлебах, в душистом степном разнотравье дробно выстукивали перепела: «Спать пора! Спать пора!»

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑт маттур хӗрарӑм, нимӗн те хӑратмасть ӑна!» — евӗккӗн кулса илчӗ вӑл хӑй ӑшӗнче.

Ничто ее не страшит, вот молодец баба!» — ласково усмехаясь, подумал он.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Паян пӗлӗтре вӗҫетӗн, ыран пӑх ӑшӗнче ишетӗн!» — акӑ мӗнлескер эсӗ, влаҫу та сан ҫавах!

«Нынче на коне верхом, а завтра в грязи пахом» — вот кто ты такой, и власть твоя такая же!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кун ҫинчен ӑна кайнӑ кунхине ҫеҫ каламалла, ҫапла шутласа хучӗ вӑл хайӗн ӑшӗнче.

Об этом надо будет сказать в последний день, так он решил.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл кӗҫӗр те мӑкӑрлантарма тапратасран, пӗлместӗп-ха, те сырӑш ӑшӗнче ҫӗр каҫмалла ман?

То ли уж мне в яслях переночевать, не тревожить ее нынче?

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӗтӗм шӑрши Григорий ӑшӗнче кичем асаилӳсем вӑратрӗ: тахҫан ҫапла вӑл та, Григорий, кӗркуннехи тӑлӑх ҫеҫенхирте ҫӗртме сухи тӑватчӗ, ҫӗрлесенче ҫӑлтӑрсем мӑчӑлтатакан хура тӳпенелле сӑнаса пӑхатчӗ, таҫта ҫӳлте-ҫӳлте вӗҫекен хуркайӑк картисем пӗр-пӗрне кикак-кикак! кӑшкӑрса сасӑ панисене итлетчӗ…

Запах дыма разбудил в Григории грустные воспоминания: когда-то и он, Григорий, пахал зябь в глухой осенней степи, смотрел по ночам на мерцающее звездами черное небо, слушал переклики летевших в вышине гусиных станиц…

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫак влаҫа хӳтӗлес тесе, вӑл стариксене ҫилленмелле мар суйрӗ, сӑмаха чеен вылятса калаҫрӗ, ҫав вӑхӑтрах хӑй ӑшӗнче ҫапла шухӑшларӗ:

Чтобы оградить эту власть от упреков, он безобидно врал, ловчился, а про себя думал:

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней